Αν υπάρχει ένα video game του οποίου η σχέση με το κοινό στο οποίο απευθύνεται περιγράφεται με το... "It's complicated" του Facebook, είναι το Cyberpunk 2077 της CD Projekt RED. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν θέτοντας τα πράγματα στο πλαίσιο που θα διευκολύνει τους πάντες - εμάς, τους παίκτες, την ίδια την CD Projekt RED - να απομακρυνθούν από όσα περισσότερα πράγματα περιπλέκουν την όλη κατάσταση και να εμμείνουν στην ουσία. Το πλαίσιο αυτό είναι το ρεαλιστικό: το Cyberpunk 2077 δεν υπήρχε καμία περίπτωση να κινηθεί στο επίπεδο των παράλογων προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί γι' αυτό επί 7 ολόκληρα χρόνια. Καμία απολύτως και αυτό είναι σαφές.

Το ότι πλησιάζει όμως τόσο κοντά σε αυτό το σημείο "μιλά από μόνο του": είναι ο λόγος για τον οποίο αξίζει προσοχής και διεκδικεί τα χρήματα των (πιο πολλών) gamers αυτήν την στιγμή, παρά τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών.

Οι φίλοι και οι φίλες του Αθηνόραμα Digital πιθανώς δεν χρειάζονται να... "τους συστηθεί" ο νέος τίτλος της CD Projekt RED μετά από όσα έχουν δημοσιευθεί: το σκηνικό είναι μελλοντολογικό, ο τόπος μία τεράστια σε έκταση πόλη - και τα περίχωρά της - όπου συνυπάρχουν σε μία περίεργη ισορροπία οικονομικές και κοινωνικές τάξεις που τις χωρίζουν πολλά, ο πρωταγωνιστικός ρόλος αυτός που θα διαμορφώσει ο παίκτης αρχικά για τον χαρακτήρα που ελέγχει (έστω κι αν αργότερα η σχετική επιλογή θα οδηγήσει στο ίδιο σημείο σεναριακά) και ο τρόπος παιχνιδιού... ανάμικτος: πολλή περιπλάνηση, πολλοί διάλογοι, αρκετή δράση και πειραματισμός με τα όπλα, τις αναβαθμίσεις και τις επιλογές αλληλεπίδρασης που προσφέρει η παραγωγή.

Ο/η V ωστόσο, όπως λέγεται ο κεντρικός χαρακτήρας, μέσα από μία σειρά γεγονότων αποκτά ένα είδος αυτόβουλου ψηφιακού alter ego (δεν προδίδουμε περισσότερα) και στην πραγματικότητα τότε, στις 9 ή 10 ώρες παιχνιδιού ουσιαστικά, ξεκινά το αληθινό σενάριο που στην συνέχεια εξελίσσεται ταχύτερα. Εκεί, αν θέλει να είναι κανείς ειλικρινής, αρχίζει να φαίνεται και η σχεδόν τρομακτική στην φιλοδοξία της δουλειά της CD Projeckt RED, καθώς ο παίκτης συνειδητοποιεί πως οι μικρότερες, θεωρητικά δευτερεύουσες "ιστορίες" που "τρέχουν παράλληλα" με το κύριο σενάριο του CP 2077 είναι το ίδιο φροντισμένες με αυτήν και ως αποστολές το ίδιο διασκεδαστικές.

Οι διάλογοι που γίνονται με χαρακτήρες σημαντικούς ή και τυχαίους, το παρελθόν τους όπως οι ίδιοι το σκιαγραφούν, η οπτική τους για τα πράγματα, οι προβληματισμοί που ο τίτλος θέτει στον παίκτη για το μέλλον των κοινωνιών, όλα είναι τόσο καλογραμμένα όσο η βασική υπόθεση του τίτλου (ενίοτε ακόμη πιο πολύ). Στον κόσμο του gaming είναι εξαιρετικά σπάνιο αυτό - και τα εύσημα στην CDPR αυτονόητα.

Κάπου εκεί, δε, γίνεται κατανοητό επίσης το γεγονός ότι στο Cyberpunk 2077 αληθινός πρωταγωνιστής δεν είναι ο παίκτης ή ο χαρακτήρας που ελέγχει ή το alter ego του ή οποιοσδήποτε άλλος: είναι η ίδια η Night City, την οποία οι δημιουργοί του τίτλου έχουν δομήσει με λεπτομέρεια απίθανη στα πάντα. Εσωτερικοί χώροι, εξωτερικοί χώροι, δρόμοι και λεωφόροι, διαφορετικές συνοικίες και γειτονιές, διαφορετικές περιοχές γύρω από αυτήν, όλα είναι σχεδιασμένα με τόση φροντίδα, ώστε να προσφέρουν κυριολεκτικά εκείνη την... συνήθως υπερβολική για άλλα games, μα εδώ απολύτως επιτυχημένη αίσθηση της "απορρόφησης" (immersion) στον εικονικό κόσμο της. Σε μεγάλη οθόνη και με ακουστικά η Night City είναι σχεδόν ένα "παράθυρο" σε μία άλλη πραγματικότητα, δυστοπική και συναρπαστική μαζί. Με ό,τι αυτό σημαίνει.