Τα τελευταία 4 χρόνια, λοιπόν, με πόσες διαφορετικές προσεγγίσεις έχουν διαχειριστεί το μοντέλο του DLC οι γνωστές και μεγάλες εταιρείες του χώρου; Με ουκ ολίγες, είναι η απάντηση. Στις αρνητικές περιπτώσεις, οι επιλογές τους ποικίλουν από το απαράδεκτο (όπου συγκαταλέγονται φυσικά οι Capcom και Namco) μέχρι το... απλώς εμπορικά παράλογο: απίθανα αστείο παράδειγμα του τελευταίου είναι το Treasures of Montezuma Blitz της Alawar Entertainment στο PlayStation Vita. Ο τίτλος αυτός δεν ζητά έξτρα χρήματα για καινούργιο περιεχόμενο, αλλά έχει ανάγει τις... φορές που θέλει να παίξει κανείς, σε DLC: δίνει στον παίκτη μόνο 5 "ζωές"/φορές και, αν αυτός θέλει να παίξει πιο πολλές, του... "πουλά" 5 extra αντί €0.99 (!!!). Κάθε "ζωή" αντιστοιχεί σε 60 δευτερόλεπτα παιχνιδιού, κοινώς αν θέλει να παίξει κανείς για 1 ώρα σερί, για π.χ. ένα μόνο απόγευμα, θα πρέπει να καταβάλλει... €12 σχεδόν. Κανείς στην Alawar δεν φαίνεται να σκέφτηκε ότι τα puzzle games αυτού του τύπου κοστίζουν στο PlayStation Store ή το Xbox Live Marketplace το πολύ €9.99. Για να τα κρατήσεις πλήρη, απεριόριστα και για πάντα. Ooops.
Άλλες εταιρείες, ολοφάνερα σοβαρότερες που δεν θα ρίσκαραν το όνομά τους με τέτοιες πρακτικές, ακολουθούν την δικαιότερη, λογικότερη προσέγγιση του DLC: η Sony και η Microsoft, για παράδειγμα, έχουν υποστηρίξει τακτικά και προσεγμένα τα δύο τους κορυφαία racing games, το Gran Turismo 5 και το Forza MotorSport 4 αντίστοιχα, με νέα αυτοκίνητα, πίστες, επιλογές παιχνιδιού κλπ., για τα οποία ζητούν λογικά (για τους πιο πολλούς από μας) χρηματικά ποσά. Το ίδιο έχουν κάνει οι δύο εταιρείες για τα Killzone 3 και Halo 3 αντίστοιχα, το ίδιο έχει κάνει και η Activision με τα πρόσφατα Call of Duty, η Epic με τα δύο πιο πρόσφατα Gears of War, αλλά και η Capcom με το Super Street Fighter IV: έχουν αναπτύξει πρόσθετο περιεχόμενο μετά την κυκλοφορία των τίτλων τους και το έχουν διαθέσει με κόστος προσιτό. Το ίδιο έχουν κάνει πολλές ακόμη εταιρείες, έστω κι αν κάποιες προσπαθούν ακόμη να χρεώσουν δυσανάλογα ποσά για υλικό που σε καμία περίπτωση δεν αξίζει τόσα (όπως η Namco με το Soul Calibur V... εντελώς τυχαία βέβαια!).
Υπάρχουν, τέλος, και τα παραδείγματα προς μίμηση - που όμως, η αλήθεια να λέγεται, δεν είναι πολλά. Η Criterion, για παράδειγμα, υποστήριξε το Burnout Paradise της με εμπορικό και δωρεάν περιεχόμενο, εναλλάξ, για δύο χρόνια. H Valve προσέφερε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα παραδείγματα extra υλικού για video game, το Peer Review του Portal 2, εντελώς δωρεάν. Και η Sony προσέφερε πρόσφατα τα πλούσια "πακέτα" DLC του Wipeout για το PS3, δωρεάν στους κατόχους PS Vita και Wipeout 2048 (με τη συνθήκη αυτοί να κατέχουν πρώτα το DLC στο PS3... κάτι δεδομένο λίγο ως πολύ). Αυτές, ωστόσο, είναι φωτεινές εξαιρέσεις: για να είμαστε ειλικρινείς, θα μας αρκούσε και το απολύτως δίκαιο και προφανές. Δηλαδή να χρεωνόμαστε έξτρα υλικό για τ' αγαπημένα μας games, όταν και μόνο όταν οι εταιρείες δημιουργίας δουλεύουν έξτρα γι' αυτό και ζητούν ανταμοιβή ανάλογη αυτού του κόπου. Είναι πολύ να ζητήσει κανείς; Ας ελπίσουμε πως όχι!
