Η εταιρεία που, κατά γενική ομολογία, είναι πιθανότερο να θέσει τον εαυτό της στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στη φετινή έκθεση της Ε3, είναι η Nintendo. Κακά τα ψέματα: η κυκλοφορία ενός καινούργιου συστήματος ηλεκτρονικής διασκέδασης για το σπίτι - όπως είναι το WiiU που θα διατεθεί στην αγορά φέτος - κρύβει μια πολυπόθητη "υπόσχεση" για μελλοντικά πράγματα, ικανή να δημιουργήσει περισσότερο ενθουσιασμό από αυτόν που οποιοδήποτε video game άλλων συστημάτων, μόνο του, είναι εφικτό να κάνει. Ναι, το WiiU φέτος θα έχει "την τιμητική του" στο Los Angeles. Το γεγονός, όμως, φέρνει στο προσκήνιο και το μεγαλύτερο πρόβλημα της Nintendo: το timing.
Το WiiU θα κυκλοφορήσει σε μία εντελώς διαφορετική αγορά ηλεκτρονικής διασκέδασης από εκείνη που είχε να αντιμετωπίσει το Wii το 2006. Τότε η Nintendo είχε αντιπροτείνει στην τεχνολογική υπεροχή των Xbox 360 και PS3 τον ανακριβή και αδοκίμαστο μεν, αλλά πρωτότυπο για τα τότε δεδομένα χειρισμό ανίχνευσης κίνησης. Με έξυπνο marketing (κι όχι πολλά περισσότερα), το ρίσκο απέδωσε. Εν έτει 2012, ωστόσο; Το WiiU φιλοδοξεί να επαναλάβει την επιτυχία του προκατόχου του χωρίς να έχει το ίδιο... πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Κι εκεί ενδέχεται να κρύβονται πολλά προβλήματα για τη Nintendo.
Συγκεκριμένα: το WiiU βασίζεται σε τεχνολογία ήδη παρωχημένη. Ο επεξεργαστής, το υποσύστημα γραφικών και τ' άλλα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις οπτικοακουστικές επιδόσεις του νέου συστήματος της Nintendo συνολικά αποδίδουν αποτελέσματα που δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από αυτά που προσφέρει το Xbox 360 και το PlayStation3. Σήμερα! Το ίδιο είχε, βεβαίως, συμβεί όταν είχε κυκλοφορήσει το Wii, το οποίο δεν υποστηρίζει την υψηλή ευκρίνεια και τα γραφικά ή ο ήχος του δεν ξέφυγαν ποτέ από το επίπεδο των καλύτερων games του αρχικού Xbox ή του PS2. Όμως το WiiU δεν έχει την πολυτέλεια να "στιγματιστεί" ως το δεύτερο τεχνολογικά οπισθοδρομικό σύστημα της Nintendo. Οι καταναλωτές ξεχνούν μεν, οι μελλοντικές αποφάσεις τους όμως επηρεάζονται από τις προηγούμενες. Σε αυτή τη φάση, αυτό δεν συμφέρει την ιαπωνική εταιρεία.
Έπειτα, έχουμε το στοιχείο που η Nintendo προβάλλει ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του WiiU: το ιδιόρρυθμο χειριστήριό του, το οποίο φέρει οθόνη αφής και δυνατότητα μεμονωμένης λειτουργίας σε ένα βαθμό, ανεξάρτητα από το "κεντρικό" WiiU. Όλα ωραία και καλά σε αυτό - εννοείται πως ανυπομονούμε να δούμε πώς έχουν σκεφτεί οι δημιουργοί games να την εκμεταλλευτούν και ίσως να υλοποιήσουν ιδέες που δεν έχουμε ξαναδεί. Δεν παύει να ισχύει, ωστόσο, και το γεγονός ότι οι οθόνες αφής δεν είναι τίποτε καινούργιο εν έτει 2012. Ούτε η χρήση τους σε games, φυσικά. Τα iPad της Apple και όλων των ειδών τα smartphones έχουν εξοικειώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους με τη βασική ιδέα του χειρισμού αυτού. Δεν μπορεί μία οθόνη αφής να χαρακτηρίζεται από τον ίδιο "βαθμό πρωτοτυπίας" με αυτόν που είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον του κόσμου στο Wii του 2006. Και αυτό είναι ένα δεύτερο πρόβλημα.
Συν τοις άλλοις, η Nintendo θα αντιμετωπίσει φέτος την πολύ μεγάλη πρόκληση της online πλευράς του WiiU. Η ιαπωνική εταιρεία έχει αποτύχει οικτρά να ακολουθήσει "από κοντά" τα Xbox Live και PlayStation Network στην ανάπτυξη και των δύο, ακριβώς επειδή "δεν έχει στο DNA της" το Internet και τη χρήση του στα προϊόντα της (όσο κι αν ισχυρίζεται αβάσιμα το αντίθετο). Οι Δικτυακές υπηρεσίες των Sony και Microsoft είναι πλέον ώριμες, πολύπλευρες, εμπορικά μελετημένες κι εκμεταλλεύσιμες προτάσεις, ενώ η Nintendo δεν έχει ακόμη έλθει καν αντιμέτωπη με τις... "παιδικές ασθένειες" της online πλευράς ενός συστήματος οικιακής ψυχαγωγίας, όπως αυτές των θεμάτων ασφαλείας, των "αντοχών" υποδομής με έναν τίτλο που παίζεται από εκατομμύρια ανθρώπους ταυτόχρονα κλπ. Στο πλαίσιο κυκλοφορίας ενός νέου συστήματος, αυτός ο παράγοντας είναι καταλυτικός.
Όταν όλα έχουν ειπωθεί, το πρόβλημα της Nintendo με το WiiU συνοψίζεται στην εξής διαπίστωση: η ιαπωνική εταιρεία, προσπαθώντας με τις επιλογές της ν' αποφύγει την (θεωρητική) απευθείας αντιπαράθεση με τις Sony και Microsoft, έχει βρεθεί να είναι... "μπλεγμένη στο ανάμεσα". Στο "ανάμεσα" δύο γενεών ηλεκτρονικής διασκέδασης σε σχέση με τον ανταγωνισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τεχνολογικά είναι καταδικασμένη να θεωρείται ο ουραγός επί σειρά ετών, Δικτυακά υπολείπεται πάρα πολύ σε ωριμότητα από τον ανταγωνισμό και μόνο καινοτομικά μπορεί να ελπίζει πως θα ξεχωρίσει. Η Ε3 2012 είναι η καλύτερη ευκαιρία που έχει η Nintendo να αποδείξει πως το WiiU μπορεί να διεκδικήσει, παρά την κατώτερη τεχνολογία του και την ελλειπή του Δικτυακή υποδομή, τα χρήματα των καταναλωτών βάσει αυτού που είχε να προσφέρει ο προκάτοχός του: του διαφορετικού. Θα το κατορθώσει το φετινό Ιούνιο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πόσο αποτυχημένα έκανε την αποκάλυψη του WiiU τον προηγούμενο; Θα δείξει!
