Στα 13 χρόνια που καλύπτουμε την έκθεση της Ε3, αυτή είναι πέρα από κάθε αμφιβολία η συντομότερη αναφορά σε συνέντευξη Τύπου που έχουμε δημοσιεύσει ποτέ για κάποια από τις πρωταγωνίστριες εταιρείες της αγοράς του gaming - αλλά η Nintendo κατά βάση δεν μάς άφησε και... πολλές επιλογές ακριβώς. Όλοι γνωρίζαμε πως δεν μπορούσαμε να περιμένουμε πολλά από την ιαπωνική εταιρεία φέτος. Eίχαμε θέσει τον πήχυ των προσδοκιών μας πάρα πολύ χαμηλά ούτως ή άλλως και, παρ' όλα αυτά, η Nintendo κατάφερε να... "περάσει κάτω" και από αυτόν τον πήχυ με την πλέον αδιάφορη και ανούσια μαγνητοσκοπημένη παρουσίαση που έχει κάνει ποτέ μέσω Internet (τα γνωστά Nintendo Direct). Παρουσίαση που κατάφερε να δυσαρεστήσει ακόμη και τους τυφλωμένους σε βαθμό ανοησίας οπαδούς της, αν αυτό είναι ενδεικτικό.

Έχουμε και λέμε, λοιπόν: η Nintendo δεν αναφέρθηκε καθόλου στο επόμενο σύστημά της, όπως άλλωστε περιμέναμε, αλλά δεν συμπεριέλαβε στην παρουσίασή της ούτε το νέο Zelda για το WiiU, το οποίο δείχνει πως θα είναι - κατά 99% - το κύκνειο άσμα του ιδιότυπου, αποτυχημένου αυτού συστήματος. Επιδείχθηκαν, αντιθέτως, κάποιοι τίτλοι του που θα κυκλοφορήσουν φέτος, όπως το Super Mario Maker, το Starfox Zero και το Mario Tennis Ultra Smash. Αν και φροντισμένες, οι παραγωγές αυτές ολοφάνερα δεν έχουν τα χαρακτηριστικά που βάσει αυτών θα αγόραζε κανείς ένα WiiU για να ασχοληθεί μαζί τους.

Περισσότερη έμφαση δόθηκε από την Nintendo στο 3DS, με τίτλους όπως τα Zelda Triforce Heroes και Mario&Luigi Paper Jam - τα οποία δείχνουν επίσης ποιοτικά, αλλά σε καμία περίπτωση το είδος των games που απευθύνεται σε οποιονδήποτε άλλο πέραν των... ήδη κατόχων ενός 3DS. Και με τις πωλήσεις αυτού του συστήματος να έχουν επιβραδυνθεί ανησυχητικά, αυτό είναι το τελευταίο που θα ήθελε η ιαπωνική εταιρεία να συμβαίνει.

Όταν όλα έχουν ειπωθεί η εντύπωση που δημιούργησε η συγκεκριμένη... μετάδοση Τύπου της Nintendo - και πιθανότατα αυτή που απογοήτευσε έως εξόργισε το κοινό της - ήταν αυτή μίας εταιρείας που δεν προτίθεται να κάνει τίποτε για να εξέλθει από την δύσκολη θέση στην οποία τήν έχουν φέρει οι επιλογές της. Μίας εταιρείας που, ακόμη και όταν το "πλοίο" της όχι απλώς οδεύει προς τα βράχια αλλά έχει ήδη προσκρούσει σε μεγάλους υφάλους και "μπάζει νερά" με αυξανόμενο ρυθμό, δεν εννοεί να αλλάξει πορεία. Η Nintendo κυριολεκτικά δείχνει να "ζει στον κόσμο της", επιδεικνύοντας μηδενική συναίσθηση του πού βρίσκεται ο ανταγωνισμός και πόσο μπροστά έχει προχωρήσει - κάτι που εύλογα δημιουργεί μεγάλη ανησυχία σχετικά με το αν και κατά πόσο τα όποια σχέδια έχει καταστρώσει για το επόμενο οικιακό και φορητό της σύστημα έχουν επαφή με την πραγματικότητα και πιθανότητες να επιτύχουν.

Το χειρότερο απ' όλα, ωστόσο, είναι το εξής απλό: με... αυτά και με κείνα, η Nintendo έχει δώσει πλέον λαβή σε πάρα πολλές φωνές της αγοράς να αναρωτηθούν αν το gaming κατά βάση χρειάζεται την παρουσία της ή όχι. Θα υπάρχουν πάντοτε καταναλωτές που, έχοντας μία ειδική... συναισθηματική (κατά βάση παθολογική) σχέση με την Nintendo, θα αγοράζουν πάντοτε τα προϊόντα της. Αν όμως αυτοί είναι τα 10 (το πολύ) εκατομμύρια που έχουν μέχρι σήμερα αγοράσει το WiiU, τότε η ιαπωνική εταιρεία δεν έχει πρακτικά ρόλο επιρροής να παίξει στην εξέλιξη της ηλεκτρονικής διασκέδασης.

Με τις πιθανότητες παρουσίασης, δε, του Nintendo NX να παρουσιάζεται στην Ε3 2016 στην τελική του μορφή να δείχνουν αυτή τη στιγμή ελάχιστες, η εικόνα της Nintendo μετά από μία ακόμη χρονιά στην ουσία χαμένη δεν είναι απλά ανησυχητική πλέον. Είναι θλιβερή. Και, όσο κι αν έχουμε κατακρίνει τις άστοχες επιλογές της και τον τρόπο σκέψης της όλα αυτά τα χρόνια, μάς λυπεί. Η ιστορική Nintendo αξίζει κάτι καλύτερο. Αυτή η Nintendo, όχι.