Με την εμπορική διάθεση του Xbox One X να πλησιάζει γοργά (δύο μήνες έμειναν πια) η ροή πληροφοριών για τον τρόπο με τον οποίο το σύστημα της Microsoft θα αποδίδει τα games του έχει μεγαλώσει θεαματικά. Έχουμε εικόνα κατά πολύ σαφέστερη αυτής του Ιουνίου - αυτήν που, αντικειμενικά, περιμέναμε να προκύψει βάσει των προδιαγραφών του. Παράλληλα οδεύουμε και προς τα... πρώτα γενέθλια του PlayStation4 Pro, το οποίο επίσης θα συμπληρώσει σε δύο μήνες έναν χρόνο παρουσίας στην αγορά - οπότε υπάρχει και για τον ανταγωνισμό σαφής εικόνα σχετικά με το τί μπορεί ή δεν μπορεί ν' αντιπροτείνει. Με αυτά ως δεδομένα είναι εφικτό να εκφέρουμε γνώμη για ένα ζήτημα συγκρεκριμένο και να την στηρίξουμε μ' επιχειρήματα. Το ζήτημα είναι το εξής: χρειαζόμασταν, τελικά, από τα Xbox One X και PS4 Pro την πολυσυζητημένη υπερυψηλή ευκρίνεια (ανάλυση εικόνας 4Κ) στα games τους;

Και η γνώμη μας είναι αυτή: όχι. Όχι όσο χρειαζόμασταν ομορφότερα games.

Τόσο από την εμπειρία των τίτλων που έχουν μέχρι στιγμής κυκλοφορήσει για PS4 Pro, όσο και από όλες τις πληροφορίες που δημοσιεύονται για τους τίτλους του Xbox One X, γίνεται κατανοητό το εξής: το δεύτερο είναι σημαντικά ισχυρότερο του πρώτου, αλλά και τα δύο συστήματα δεν μπορούν να αποδώσουν όλα τα games σε ανάλυση 4Κ και 60 καρέ το δευτερόλεπτο. Το Xbox One X πλησιάζει και πετυχαίνει τον στόχο αυτόν συχνότερα από το PS4 Pro, αλλά και αυτό σε πολύ συγκεκριμένα games - στα υπόλοιπα χρησιμοποιούνται τεχνικές πολλαπλασιασμού γραμμών ακριβώς όπως στο PS4. Οι παραγωγοί τίτλων ήδη αναγνωρίζουν, δε, πως και στο Xbox One X η καλύτερη προσέγγιση είναι αυτή της προσφοράς επιλογών: είτε ανάλυσης 4Κ (με ή χωρίς πολλαπλασιασμό γραμμών) στα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο, είτε ανάλυσης 1080/1800 γραμμών στα 60 καρέ. Στο PS4 Pro αυτή η προσέγγιση έχει αποδώσει.

Όλα αυτά τα περιμέναμε. Ως (και) PC gamers, καταλαβαίναμε ακριβώς για ποιούς λόγους ένα σύστημα ψυχαγωγίας δεν μπορεί να ξεφύγει από τους περιορισμούς της κατασκευής και του κόστους του, όσο καλοσχεδιασμένο κι αν τυγχάνει: είναι απλώς αδύνατον με την σημερινή (κατά βάση... περσινή και προπέρσινη!) τεχνολογία να προσφέρει οποιοσδήποτε ένα σύστημα ικανό να αποδώσει games σε ανάλυση 4Κ, σε ομαλό και προβλέψιμο ρυθμό ανανέωσης ανά δευτερόλεπτο, αλλά το ίδιο το σύστημα να έχει το μέγεθος PlayStation ή Xbox και να κοστίζει €399 ή €499 αντίστοιχα. Απλώς δεν γίνεται - και η διαφορά στην θέση των Sony και Microsoft είναι πως η πρώτη αναγνωρίζει τους περιορισμούς αυτούς, σε αντίθεση με την δεύτερη που συνεχίζει να προωθεί και να υπόσχεται πράγματα που δεν γίνονται. Ένα το κρατούμενο.

Παρατηρώντας ωστόσο κανείς ακόμη και τα καλύτερα games των Xbox One X και PS4 Pro, γρήγορα αντιλαμβάνεται και κάτι άλλο (ειδικά αν ασχολείται και με PC games όπου το ίδιο πράγμα είναι κοινός τόπος): η αύξηση της ανάλυσης των τίτλων αυτών δεν έχει απαραίτητα ως αποτέλεσμα ομορφότερα games. Όχι, τουλάχιστον, με την έννοια που τα προωθούν οι Sony, Microsoft και οι μεγαλύτερες εκδότριες εταιρείες. Τα games δεν είναι περισσότερο πειστικά, περισσότερο "τηλεοπτικά" απλώς και μόνο επειδή αυξάνεται ο αριθμός των pixel που τα περιγράφει. Συνεχίζουμε να έχουμε games με απαράδεκτα εμφανείς διαγώνιες γραμμές (aliasing), games με αντιρεαλιστικές υφές υλικών (flat texturing), games με περιγράμματα και υλικά αντικειμένων που δεν εξομαλύνονται σταθερά (shimmering), games με όχι ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο λεπτομέρειας σε χαρακτήρες και περιβάλλοντα (polygon count), games με ψεύτικο φωτισμό και όχι πειστικά δυναμικό (baked lighting), games με τεχνητά περιορισμένο ορίζοντα και βάθος (draw distance και pop-up), games των οποίων ο εικονικός κόσμος δεν αποδίδει όπως θα έπρεπε την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε αντικείμενα (physics).

Όλα τα παραπάνω τα παρατηρούμε επειδή, φυσικά, τόσο το Xbox One X όσο και το PS4 Pro: games που είναι υψηλότερης ανάλυσης, αλλά όχι απαραίτητα υψηλότερης ποιότητας συνολικής σε σχέση μ' εκείνα που είχαμε στα Xbox 360/PS3. Και σίγουρα όχι πειστικότερα κατά την ενασχόληση με αυτά, καθώς σε πολλές παραγωγές συνεχίζουμε εν έτει 2017 να έχουμε όλα εκείνα τ' αστεία στοιχεία που υπενθυμίζουν πάντοτε πως παίζουμε video games - από τα σώματα αντιπάλων που "βυθίζονται" στο πάτωμα, μέχρι τις μηχανικές κινήσεις των χαρακτήρων και τις εκτυφλωτικές "γυαλάδες" των αντικειμένων ασχέτως φωτισμού. Τα παρατηρούμε, ωστόσο, όλα αυτά (και) επειδή είναι η... γραμμή του marketing που λαμβάνουν οι εταιρείες δημιουργίας από τις Microsoft και Sony αυτή: να προσφέρουν εικόνα 4Κ ή κάτι κοντά σε αυτήν, με όλες τις παραπάνω θυσίες που γίνονται αναγκαστικά βάσει των δεδομένων δυνατοτήτων που έχουν τα Xbox One X και PS4 Pro. Οπότε εν τέλει οι gamers εισπράττουν ακριβώς αυτό: υψηλότερης ανάλυσης, αλλά οπτικά συμβιβασμένα και αναχρονιστικά στην αίσθηση games.

H γνώμη μας, λοιπόν, για το θέμα είναι πλέον αυτή: τόσο οι Sony και Microsoft, όσο και οι δημιουργοί games, θα έπρεπε να πάψουν να κυνηγούν την "χίμαιρα της ανάλυσης 4Κ" με τα Xbox One X και PS4 Pro. Τα δύο συστήματα δεν έχουν "ιπποδύναμη" αρκετή για ν' αποδώσουν blockbuster games σε υπερυψηλή ευκρίνεια στο επίπεδο της λεπτομέρειας που αξίζει σε σύγχρονες παραγωγές. Όλοι οι εμπλεκόμενοι θα έπρεπε, αντίθετα, να προσπαθήσουν να προσφέρουν με την πρόσθετη ισχύ των δύο αυτών συστημάτων (σε σχέση με τα "απλά" Xbox One/PS4) ομορφότερα games, πλουσιότερα οπτικά games, πειστικότερα games στην... απλή υψηλή ευκρίνεια (ανάλυση 2Κ), της οποίας όμως μέσο προβολής τυγχάνει να έχει το 75% της αγοράς στην οποία απευθύνεται ένα Xbox ή ένα PlayStation αυτή τη στιγμή.

Με αυτόν τον τρόπο αντί να λαμβάνουμε συμβιβασμένες παραγωγές με... "άρωμα από το μέλλον" - μέλλον που βρίσκεται ωστόσο 3 ή 4 χρόνια μακριά, γιατί τότε θα μπορεί να εσωκλείσει κανείς σε μικρό περίβλημα δύναμη αρκετή για σωστή εικόνα 4Κ σε games και να το πουλήσει για λιγότερα από €499 - θα λαμβάνουμε τα καλύτερα δυνατά games που είναι εφικτό να αποδοθούν σήμερα. Και ο απλός πολλαπλασιασμός γραμμών παραμένει ούτως ή άλλως επιλογή "χωρίς συνέπειες" για όσους έχουν ήδη τηλεοράσεις ή προβολείς εικόνας 4Κ. Δεν είναι... πυρηνική φυσική: είναι το προφανές και αυτονόητο. Και το καλύτερο τόσο για τα games ως μορφή σύγχρονης ψυχαγωγίας, όσο και για το καταναλωτικό κοινό. Αν το marketing θ' αποδεχθεί την ήττα του αυτή, βέβαια, είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης. Και το αποτέλεσμά της, επίσης.