Δεύτερο, όλες οι βελτιώσεις που αναφέραμε στο σχετικό άρθρο. Και περισσότερο κατανοητή, και περισσότερο εύχρηστη είναι η δομή του νέου γραφικού περιβάλλοντος και της παρουσίασης, και πολύ ταχύτερος ο τίτλος στην ανταπόκρισή του συνολικά. Το γιατί προτίμησε η Polyphony να εγκαθιστά το GT6 στο σκληρό δίσκο του PS3 "καθώς χρειάζεται κάθε τμήμα του" και όχι με ένα μεγάλο install στην αρχή, δεν το καταλαβαίνουμε, όμως αυτό θα μπορούσε να αλλάξει στο μέλλον. Οι Δικτυακές λειτουργίες - τις οποίες είχε υλοποιήσει με μέτριο τρόπο το GT5 - είναι αγνώριστες στο GT6. Υπάρχει γενικώς διάχυτη η εντύπωση πως η Polyphony έβαλε σε έναν κατάλογο όλα τα παράπονα που είχαν εκφραστεί για τo προηγούμενο Gran Turismo και άρχισε τα "τικ" μέχρι να τον εξαντλήσει. Δεν το έκανε στο 100% ίσως, αλλά το ποσοστό είναι σαφώς πολύ υψηλό. Και φαίνεται.
Ο τομέας του περιεχομένου δεν άφησε ποτέ παραπονεμένο κανέναν θιασώτη των Gran Turismo, όμως το 6ο η αλήθεια είναι πως είναι... αφοπλιστικά πλούσιο. Σε όλα. Τα αυτοκίνητα είναι περισσότερα από ποτέ, οι αγωνιστικές πίστες και σε αριθμό πολλές και σε ποικιλία άκρως ικανοποιητικές, τα ανταλλακτικά και αξεσουάρ αμέτρητα... ο κατάλογος είναι μεγάλος. Προσθέτοντας κανείς στην "κύρια" επιλογή Career και την Arcade, τα Special Events, τα Coffee Break και άλλες, έχει τίποτε λιγότερο από το πληρέστερο racing game της αγοράς: είτε μόνος να αρέσκεται να παίζει κανείς, είτε Δικτυακά, είτε με παρέα στον ίδιο χώρο, το GT6 καλύπτει όλα τα σενάρια. Και το κάνει εξίσου καλά - κάτι όχι ακριβώς δεδομένο βάσει του παρελθόντος της σειράς.
Όσον αφορά στα γραφικά και τον ήχο, δε, το Gran Turismo 6 είναι ακόμη περισσότερο... Gran Turismo. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως τα αυτοκίνητα και οι αγωνιστικές πίστες είναι ό,τι πιο εντυπωσιακό και λεπτομερές μπορεί να βρει κανείς στο PS3, σε βαθμό που ενίοτε, από τρία βήματα μακριά, να θυμίζει... PS4! Μόνο λεπτομέρειες "προδίδουν" την γενιά στην οποία ανήκει - τεχνικό κατόρθωμα και η προβολή των γραφικών σε ανάλυση 1080p με πανελάχιστα "θέματα" στην ομαλότητα της κίνησης. Ο ήχος, από την άλλη πλευρά, δεν έχει εξελιχθεί ανάλογα: τα ηχητικά εφέ θα τα θέλαμε λιγότερο υπόκωφα, περισσότερο πειστικά και "βροντερά" - η αυτοκίνηση σε αυτά τα κυβικά είναι θορυβώδης, Kazunori! Η συνοδευτική μουσική είναι ως συνήθως "λίγο απ' όλα", "ασφαλής" και κατά συνέπεια αδιάφορη. Η παρουσίαση, πάντως, είναι και πάλι αρκούντως προσεγμένη - π.χ. στην εισαγωγή και τα replay - αν και θα την προτιμούσαμε λιγότερο "φλύαρη" με τα κύπελλα, τις αγωνιστικές πίστες και άλλα στοιχεία που εμφανίζονται με... μεγαλοπρέπεια περισσή στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Μικρό, πάντως, το... κακό - αν είναι τέτοιο.
