Δεν χρειάζεται ούτε... (υπερ)αναλυτής να είναι κανείς, ούτε καν δημοσιογράφος που αρθρογραφεί για τα όσα συμβαίνουν στον χώρο της ηλεκτρονικής διασκέδασης, ώστε να έχει αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίο η Microsoft βρίσκεται σε δύσκολη έως πολύ δύσκολη θέση στην συγκεκριμένη αγορά αυτή τη στιγμή. Χρειάζεται να είναι μόνο φίλος των video games, αφού γι' αυτόν κυρίως τον λόγο (μαζί με κάποιους ακόμη) τα Xbox One έχουν συνολικά να επιδείξουν μετά από 4 χρόνια μόνο 34-35 εκατομμύρια συστήματα παγκοσμίως, έναντι των σχεδόν 75 εκατομμυρίων πια PlayStation4: το σύστημα των Αμερικανών συνεχίζει να μην προσφέρει αρκετά games - αρκετά αποκλειστικά και δη ποιοτικά αποκλειστικά - ώστε να δικαιολογεί την αγορά του.

Η Microsoft το γνωρίζει, εξ ου και η έντονη φημολογία που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες ημέρες στο Web σχετικά με την "έσχατη λύση" στην οποία λέγεται πως έχει ήδη προσανατολιστεί ο αμερικανικός κολοσσός: την εξαγορά μίας, δύο ή περισσότερων άλλων εταιρειών που μπορούν να προσφέρουν τις αποκλειστικές παραγωγές επιπέδου ΑΑΑ που στερείται το Xbox One. Καταλαβαίνοντας πως τίτλοι όπως τα Sea of Thieves, State of Decay ή και Crackdown 3 δεν πρόκειται να βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο απέναντι στην φετινή υπεροπλία του PS4 - God of War, Spider-Man, Dreams, Detroit και άλλα - και έχοντας ανάγκη μία λύση σχετικά σύντομα, η Microsoft είναι όντως πολύ πιθανό να εξετάζει την οδό των εξαγορών.

Οι εταιρείες που συζητούνται ως "στόχοι" της Microsoft είναι μικρές και μεγάλες: ποικίλλουν από την PUBG του PlayerUnknown Battlegrounds και την Square Enix των Final Fantasy ή Tomb Raider μέχρι την Ubisoft ή την Electronic Arts, ακόμη και την Valve με την μονοπωλιακή θέση της Steam στην αγορά του PC gaming. Όλες οι παραπάνω πιθανές περιπτώσεις, και άλλες, έχουν θετικές και αρνητικές πλευρές να επιδείξουν σε ένα σενάριο εξαγοράς. Κάποιες σχεδόν αποκλείονται για μία σειρά από λόγους, άλλες δεν είναι διόλου απίθανες και θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν "κλείσει" μέχρι το καλοκαίρι. Πολλοί δημοσιογράφοι, δε, εκφράζουν σκεπτικισμό αναφορικά με το αν και κατά πόσο θα ήταν εύκολο ή συμφέρον για την Microsoft σε αυτή τη φάση να κάνει μια μεγάλη εξαγορά - και συμφωνούμε μαζί τους.

Όμως τίποτε απ' όλα αυτά δεν έχει πραγματικά σημασία, γιατί το μεγαλύτερο πρόβλημα της Microsoft ήταν πάντοτε, και παραμένει, η Microsoft. Και καμία εξαγορά, μικρή ή μεγάλη, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα απλώς προσφέροντας μία λύση... εύκολη και έτοιμη.

Ο αμερικανικός κολοσσός δεν θα επιτύχει τίποτε με οποιαδήποτε εξαγορά γιατί είναι, πολύ απλά, από αντιδημιουργική έως τοξική η εταιρική κουλτούρα στην οποία στηρίζεται - μία κουλτούρα ασύμβατη με αυτήν των πιο πολλών εταιρειών δημιουργίας video games και μία κουλτούρα που η Microsoft δεν έχει καταφέρει να αποβάλλει ούτε με την νέα της ηγεσία. Η εταιρεία αυτή σε όλη της την διαδρομή μέχρι σήμερα έχει μάθει να στηρίζεται σε δύο ή τρία προϊόντα - τα Windows, το Office και τα τελευταία χρόνια τις Δικτυακές υπηρεσίες - αλλά να κρίνει όλα τα υπόλοιπα με τον ίδιο τρόπο και να τα αντιμετωπίζει ανάλογα.

Τα games, ωστόσο, δεν είναι Office. Δεν είναι Windows. Οι άνθρωποι που τα δημιουργούν χρειάζονται ελευθερία έκφρασης, χρειάζονται να δοκιμάζουν νέες ιδέες (που ίσως δεν αποδώσουν) και χρειάζονται να αισθάνονται πως το τελικό προϊόν αντιπροσωπεύει κάτι (και) από την δική τους αρχική εικόνα γι' αυτό. Όλα αυτά δεν αποτυπώνονται σε Excelόφυλλα, δεν ελέγχονται με καθημερινά reports. H Sony και η Nintendo το καταλαβαίνουν και γι' αυτό επιδεικνύουν την απαραίτητη υπομονή με τις δικές τους εσωτερικές δημιουργικές ομάδες, ακόμη κι όταν τούς κοστίζει. Η εταιρική κουλτούρα της Microsoft είναι διαχειριστική, δεν είναι δημιουργική. Και γι' αυτό μπορεί να αποδίδει και να προσφέρει νέα Windows και Office, αλλά όχι games. Τα πρώτα είναι απλώς projects. Τα αληθινά αξιόλογα games έχουν, καλώς ή κακώς, περισσότερα κοινά στοιχεία με έναν πίνακα ζωγραφικής, μία ταινία ή ένα τραγούδι, παρά με... αποστειρωμένες checklists.

Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο μόνο μία εξαγορά της Microsoft σχετική με το gaming στην ιστορία της είχε θετικό αποτέλεσμα - και, ακόμη κι αυτή, εν τέλει οδήγησε σε "διαζύγιο" γιατί ο εξαγοραζόμενος δεν μπόρεσε να ανεχθεί περισσότερο την νοοτροπία των Αμερικανών. Αναφερόμαστε φυσικά στην Bungie και τα Halo, ένα success story που διήρκησε μέχρι και την κυκλοφορία του Halo 2, οπότε και κατέστη σαφές πως η Microsoft είχε σκοπό να μετατρέψει την Bungie απλώς σε Halo factory και να την πιέζει για όλο και μεγαλύτερες παραγωγές με χρονικό πλαίσιο δύο ετών. Η Bungie εν τέλει αποχώρησε από την αποκλειστική συνεργασία της με την Microsoft και με τα Destiny απέδειξε περίτρανα πως ήταν ικανή για πολύ περισσότερα πράγματα από τα... φασόν Halo.

Άλλες εξαγορές δεν είχαν καν ένα success story να τις συνοδεύσει. Η εξαγορά της Rare απέτυχε παταγωδώς να προσφέρει κάτι στο Xbox (τα games για το Kinect ντροπιάζουν την ιστορία της και δεν τα αναφέρουμε καν), η εξαγορά της Lionhead οδήγησε σε δύο χλιαρά Fable και ένα demo (το περίφημο των Milo&Kate για το Kinect), ενώ εξαγορές όπως των FASA Interactive το 1999 (των Mech Commander και Mech Assault), Digital Anvil το 2000 (Starlancer και Freelancer) και Ensemble Studios το 2001 (Age of Empires και Age of Mythology) είχαν ως τελικό αποτέλεσμα την ανεπιτυχή απορρόφηση των εταιρειών αυτών και τον πρακτικό δημιουργικό "πνιγμό" τους, ο οποίος δεν επέτρεψε την κυκλοφορία επιτυχημένων παραγωγών στη συνέχεια. Τα δεδομένα εις βάρος της αμερικανικής εταιρείας στο θέμα των εξαγορών είναι τόσα και τέτοια, που δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης.

Γνώμη μας; Όταν όλα έχουν ειπωθεί, για την Microsoft ο μόνος δρόμος που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι ουσιαστικά αυτός της αποδοχής της ήττας και της προετοιμασίας για την επόμενη μάχη. Με την αναλογία των PS4 προς Xbox One στον κόσμο στο 2:1 "το παιχνίδι έχει χαθεί" κυριολεκτικά και μεταφορικά σε αυτήν την γενιά συστημάτων ψυχαγωγίας - και το καλύτερο που έχει να κάνει η Microsoft είναι να προετοιμαστεί "για τον επόμενο γύρο", αυτόν που θα εξελιχθεί ανάμεσα στο αναπόφευκτο PlayStation5 και τον όποιο διάδοχο του Xbox One X.

Ο αμερικανικός κολοσσός θα πρέπει λοιπόν σύντομα να συγκεντρώσει δημιουργικό ταλέντο (έστω και αν χρειαστεί να το πληρώσει ακριβά) στις τάξεις του, να επανασυνθέσει έναν ικανό αριθμό από εσωτερικές ομάδες ανάπτυξης και να εργαστεί σκληρά και πεισματικά προς την κατεύθυνση εντελώς νέων και ποιοτικά κορυφαίων games. Μόνο έτσι θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει επί ίσοις όροις την Sony όταν έλθει η ώρα. Ειδάλλως θα έχουμε απλώς μία επανάληψη αυτού του γύρου μαχών, με ό,τι αυτό σημαίνει. Για όλους.