Αυτές τις ημέρες το νέο φορητό σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης, το PS Vita, ολοκληρώνει κατά τα φαινόμενα την πρώτη φάση της διαδρομής του στην παγκόσμια αγορά. Το στάδιο δηλαδή στο οποίο διατίθεται κατ' ακολουθία - και... ως είθισται - στην ιαπωνική, αμερικανική και ευρωπαϊκή αγορά, συνοδεύεται από μία σειρά τίτλων, διοχετεύει το πρώτο στοκ στο τμήμα εκείνο του κοινού που θα το αγόραζε χωρίς να χρειαστεί να "πειστεί" και είναι πλέον έτοιμο να... ξαναμπεί στη συζήτηση των επιχειρημάτων για το "δεύτερο κύμα" καταναλωτών που σκέφτονται να το αποκτήσουν.
Και το ερώτημα που τίθεται, φυσιολογικά σχεδόν: "Είναι έτοιμο το PS Vita για να πείσει το δεύτερο αυτό κύμα καταναλωτών; Ή χρειάζεται κάτι περισσότερο από αυτά που έχει ήδη προσφέρει, ώστε να συνεχίσει την εξάπλωσή του στην αγορά χωρίς "θέματα";
Για να εξηγήσει κανείς τους λόγους που καθιστούν αυτήν την ερώτηση φυσιολογική, δεν έχει παρά να υπενθυμίσει το Nintendo 3DS. Παρά τη φτωχή επιλογή τίτλων που αυτό προσέφερε τoν πρώτο καιρό, παρά τα αρνητικά δημοσιεύματα για την αυτονομία του, παρά τις φοβίες των γονιών για το εφέ 3D και κατά πόσο ήταν επιβλαβές για τα παιδιά, παρά τις ανησυχίες των παικτών για το αν και κατά πόσο η "τρίτη διάσταση" θα προσέθετε ή όχι κάτι στα games του, το 3DS σημείωσε πολύ καλές πωλήσεις. Στην αρχή. Αυτή, όμως, φαίνεται πως δεν είναι η πρόκληση πια για ένα νέο προϊόν τεχνολογίας: με αρκετά θετικά στοιχεία κι αρκετή προώθηση, πολύ χειρότερα προϊόντα από το 3DS θα σημείωναν επιτυχημένη έναρξη. Υπάρχει πλέον αρκετός αριθμός από τους λεγόμενους "early adopters", το ενθουσιώδες με νέα τεχνολογικά προϊόντα κοινό, για κάτι τέτοιο. Απλά.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν πέρασε ο πρώτος μήνας και νέα ΑΑΑ παραγωγή για να παίξουμε στο 3DS δεν είχαμε. Πέρασε και ο δεύτερος. Πέρασε και ο τρίτος. Οι κάτοχοι 3DS - που δεν ήταν κι ακριβώς... ικανοποιημένοι με τις αρχικές τους επιλογές - άρχισαν εύλογα ν' αναρωτιούνται αν είχε οποιοδήποτε νόημα η αγορά του. Ήλθε ο τέταρτος μήνας και στα μέσα του κυκλοφόρησε επιτέλους το The Legend of Zelda, αλλά το... ειδύλλιο με το 3DS είχε πια ξεφτίσει στα μάτια πολλών καταναλωτών. Ο γράφων, ομολογεί ανοιχτά, δεν ήταν ούτως ή άλλως ικανοποιημένος με το σύστημα της Nintendo και στα τέλη του Ιούνη το... "ξεφορτώθηκε" μεγαλοπρεπώς με τα SFIV και Zelda. Και δεν έχει αισθανθεί την ανάγκη να το αντικαταστήσει έκτοτε, παρά τη θεαματική μείωση τιμής στην οποία αναγκαστικά προέβη η ιαπωνική εταιρεία και τους 2-3 ΑΑΑ τίτλους που έκτοτε κυκλοφόρησαν.
Σήμερα, τις ημέρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, το PlayStation Vita βρίσκεται πρακτικά στην ίδια "ριψοκίνδυνη" θέση με αυτήν του 3DS πέρυσι την άνοιξη. Ομολογουμένως σε καλύτερη: είχε απείρως ικανοποιητικότερη γκάμα και ποιότητα τίτλων στην αρχική του διάθεση το Φλεβάρη, κυκλοφόρησαν στο ενδιάμεσο 4-5 games γι' αυτό στο PlayStation Network, ενώ τα Resistance Burning Skies, το Gravity Rush και το Metal Geard HD Collection θα είναι όλα διαθέσιμα στις επόμενες 45 μέρες. Είναι όμως το Vita στην ίδια θέση με το περυσινό 3DS, υπό την έννοια του συστήματος εκείνου που διένυσε πια το πρώτο, ίσως... εύκολο, τμήμα της πορείας του και μεταβαίνει στο δεύτερο. Στο τμήμα εκείνο όπου πρέπει να έχει πλέον ισχυρά, αδιάσειστα επιχειρήματα για να αγοραστεί από κόσμο που δεν ανήκει στους περίφημους early adopters, αλλά θέλει να "ακούσει" λόγους πρακτικούς για να το αποκτήσει.
Ποιοί είναι οι λόγοι αυτοί; Τα games και μόνο τα games, φυσικά. Τα ποιοτικά games, τα διαφορετικά games, τα games εκείνα που δεν μπορεί να παίξει κανείς πουθενά αλλού αλλά μόνο στο PS Vita. Αυτά είναι όλο το θέμα. Για το αν και κατά πόσο το PlayStation Vita είναι το κορυφαίο σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης αυτή τη στιγμή από πλευράς δυνατοτήτων, δεν τίθεται καν ζήτημα: τόσο η αρχική μας εκτίμηση, όσο κι εκείνη με τις διαπιστώσεις 3 μηνών συμβίωσης με αυτό, μόνο εκεί θα μπορούσε να οδηγεί. Ακόμη και ο... εξ ορισμού πολέμιος του Vita και υποστηρικτής του 3DS, o Shigeru Miyamoto της Nintendo, παραδέχεται σε πρόσφατη συνέντευξή του πως το σύστημα της Sony είναι "πανίσχυρο και με πάρα πολλές δυνατότητες" - όμως επίσης υπογραμμίζει πως δεν διακρίνει ακόμη "αυτόν τον συνδυασμό hardware και software που συνθέτει μια αληθινά ισχυρή πρόταση". Είναι ένας εύγλωττος τρόπος να πει κανείς "Αυτές οι κορυφαίες προδιαγραφές πρέπει να αναδειχθούν με πιο πολλά games για να πετύχει το προϊόν συνολικά". Κι όταν ο ευθέως ανταγωνιστής σου έχει τη (σπάνια) διάθεση να είναι τόσο ευθύες κι ειλικρινής, μπορείς πραγματικά να τον διαψεύσεις; Ελπίζουμε πως όχι!
