To έχουμε πει, ξαναπεί και δεν θα κουραστούμε ποτέ να το λέμε: ένα σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης (είτε οικιακό είτε φορητό) είναι πλήρες, μόνο όταν προσφέρει μεγάλη γκάμα από διαφορετικά games, αλλά και πολλές παραγωγές που ενδεχομένως δεν ανήκουν σε καμία κατηγορία συγκεκριμένα. Καλά τα "ποδοσφαιράκια", τα "ραλάκια" και τα "πίου-πίου", όμως δεν "φτιάχνει δικό του χαρακτήρα" ένα PlayStation ή ένα Xbox μόνο με αυτά. Η Sony δείχνει να το αντιλαμβάνεται αυτό σε μεγαλύτερο βαθμό από τη Microsoft - εξ ου και μια σειρά από αληθινά ΑΑΑ παραδείγματα τίτλων για το PS3 τα τελευταία χρόνια, τα οποία έχουν ιδιαίτερο στυλ και καταβάλλουν συνειδητή προσπάθεια να διαφοροποιηθούν από άλλα παρόμοια του παρελθόντος. Το πιο πρόσφατο από αυτά είναι το Puppeteer, το οποίο κυκλοφορεί αποκλειστικά για το PS3. 'Όντως ξεχωρίζει;

Αν κρίναμε από την καλλιτεχνική προσέγγιση και την αισθητική του Puppeteer, όπως την εισπράττει ο παίκτης από τα πρώτα κιόλας λεπτά της επαφής μαζί του, η άμεση απάντηση θα ήταν "αναμφίβολα ναι". Και σε άλλα games του PS3 στο παρελθόν έχει επιδιωχθεί τα γραφικά να θυμίζουν "κινούμενα σχέδια", αλλά με το Puppeteer η Sony έχει κατορθώσει κάτι περισσότερο περίπλοκο κι ενδιαφέρον: οι χαρακτήρες και τα σκηνικά έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να θυμίζουν θεατρικό υλικό, όπου η δύναμη της εικόνας στηρίζεται σε άλλα πράγματα και όχι στον φωτορεαλισμό. Τα πάντα είναι καρικατούρες, λεπτομερείς αλλά ταυτόχρονα "χοντροκομμένες", σχεδόν... διαβολικά σκοτεινές και ενίοτε αληθινά τρομακτικές, σίγουρα καθόλου παιδικές. Η πρώτη εντύπωση που θα είχε κανείς "κινηματογραφικά" από το Puppeteer είναι αυτή ενός έργου του Tim Burton... και αυτή διατηρείται με δεξιοτεχνία σε όλη τη διάρκεια του τίτλου.

Ο βασικός μηχανισμός παιχνιδιού βοηθά στην ανάδειξη αυτών των στοιχείων με τον τρόπο του: στο Puppeteer o παίκτης ελέγχει μία μαριονέτα, της οποίας η κίνηση είναι επίσης κωμικά αδέξια και αφύσικη. Αυτή η μαριονέτα πρέπει να αποφύγει κινδύνους και να επιτύχει συγκεκριμένα πράγματα σε κάθε "σκηνή" του θεάτρου, φροντίζοντας πάντοτε να μην... μείνει "ακέφαλη" (!) από τα χτυπήματα κάθε λογής αντιπάλων. Ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας μπορεί να συγκεντρώσει extra "κεφάλια", με διαφορετικές ιδιότητες το καθένα, και να τα αξιοποιήσει όχι μόνο για να παραμείνει ζωντανός, αλλά και για να αποκαλύψει συγκεκριμένα bonus που μόνο π.χ. με ένα συγκεκριμένο κεφάλι μπορούν να συλλεχθούν. Η ποικιλία από... "ανταλλακτικά κεφάλια" είναι μεγάλη, ενώ τα τρία κεφάλια που μπορεί να έχει ανά πάσα στιγμή στη διάθεσή του ο παίκτης είναι πρακτικά και οι "ζωές" του. Είναι σαφώς ενδιαφέρων μηχανισμός, που δεν έχουμε ξανασυναντήσει σε τίτλο του PS3 ή τίτλο της κατηγορίας αυτής.