Είναι γνωστό πως το καταναλωτικό κοινό - όσον αφορά στις προτιμήσεις του αναφορικά με το ψυχαγωγικό περιεχόμενο που "τιμά" εμπορικά - επιδεικνύει πολωτικά... αντιφατική συμπεριφορά. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να δώσει στις ταινίες, τη μουσική ή τα games που προσπαθούν να προσφέρουν κάτι διαφορετικό, την ευκαιρία που τους αξίζει, σε άλλες όμως - τις περισσότερες - ακολουθεί το... "αυτό ξέρουμε, αυτό εμπιστευόμαστε" και αφιερώνει χρήματα και χρόνο σε παρόμοιες έως πανομοιότυπες παραγωγές. Κανείς δεν ξέρει πότε θα... "τολμήσει" το κοινό να κάνει το πρώτο και πότε θα εμμείνει στο δεύτερο. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε συνηθίσει, λοιπόν, βάσει αυτού του... συμπεριφορικού μοντέλου (sic), να χαρακτηρίζουμε τα games τύπου FIFA ή Call of Duty ως "mainstream hits", ενώ τα games τύπου Limbo ή Child of Eden, απλώς "cult". Το οποίο έχει γίνει σχεδόν συνώνυμο της "αξιόλογης αλλά εμπορικά αποτυχημένης δουλειάς" εδώ και χρόνια.
Είναι όμως καιρός το... trend να συναντήσει αντιστάσεις, έχουμε την αίσθηση. Και καλύτερος καιρός από αυτόν που διανύουμε τώρα, δεν υπάρχει.
Το συνειδητοποιήσαμε παρατηρώντας να "μαζεύονται" πολλές σχετικές ειδήσεις τις τελευταίες μέρες. Το Child of Eden, ο εξαιρετικός τίτλος της Ubisoft για το Kinect του Xbox 360 κι ένα από τα ωραιότερα games αυτής της γενιάς συστημάτων, υπέστη πρωτόγνωρη εμπορική "ψυχρολουσία" στην αμερικανική αγορά (δεν άγγιξε τα 85.000 αντίτυπα πωλήσεων). Η Ubisoft και τα online καταστήματα είναι πρακτικά αναγκασμένα να προσφέρουν την έκδοση για PlayStation3 το Σεπτέμβρη στα... €19 από την πρώτη μέρα, αφού η σκιά δεύτερης εμπορικής αποτυχίας είναι ολοφάνερη. Παράλληλα κυκλοφορεί σήμερα στο PlayStation Store για PS3 το Limbo, το ασπρόμαυρο καλλιτέχνημα του Xbox Live που πέρυσι είχε αποσπάσει του κόσμου τα κοπλιμέντα για το εικαστικό του στυλ, αλλά είχε εμπορικά περάσει... απαρατήρητο εν πολλοίς. Θα καταβάλλουν αυτή τη φορά οι gamers το χαμηλό αντίτιμο που ζητά; Άγνωστο.
Στο ίδιο πλαίσιο έχουμε κι άλλες... τάσεις που αναζητούν επιβεβαίωση. Η κυκλοφορία το Σεπτέμβρη των δύο όντως cult τίτλων του PS2, του Ico και του Shadow of the Colossus, για PS3 σε υψηλή ευκρίνεια, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: θα τύχουν της αναγνώρισης που άξιζαν πριν από 6 ή 7 χρόνια; Κάνοντας, δε, αυτήν την ερώτηση, αξίζει να υπογραμμιστεί πως για άλλα remake υψηλής ευκρίνειας, όπως αυτό του πρώτου Halo ή των Metal Gear Solid, δεν έχουμε καμία αμφιβολία σχετικά με την εμπορική επιτυχία τους. Γιατί; Μα γιατί αυτό ιστορικά δεν θεωρούνται "cult", αλλά... megahits!
Αυτές οι "αδικίες", τρόπον τινά, κάποτε μάς ενοχλούσαν. Πολύ. Από τη μία καταλαβαίναμε για ποιούς λόγους τα ίδια εν πολλοίς games - αγώνων ταχύτητας με αυτοκίνητα, "ποδοσφαιράκια" και τίτλοι δράσης... "πίου-πίου" - ήταν υπεύθυνα για το 75% όλου του τζίρου κάθε Χριστούγεννα. Από την άλλη απογοητευόμασταν ξανά και ξανά, όταν ένας τίτλος-διαμάντι "περνούσε και δεν ακουμπούσε" επειδή ήταν πρωτότυπος, διαφορετικός, όχι τυπικός κι όμοιος με άλλους. Σήμερα, όμως, η κατάσταση είναι διαφορετική. Τα περασμένα χρόνια δεν είχαμε το App Store της Apple, όπου όλων των ειδών οι πρωτότυπες παραγωγές για iPhone και iPad τράβηξαν την προσοχή τόσο των περιστασιακών, όσο και των αφοσιωμένων gamers. Δεν είχαμε το πείσμα της Sony για την υποστήριξη τίτλων όπως τα Flower, Echochrome και LittleBigPlanet, τα οποία δεν εξηγούνται και δεν κατηγοριοποιούνται εύκολα. Και δεν είχαμε την υποστήριξη της Microsoft στους ανεξάρτητους παραγωγούς τίτλων με τα Indie games του Xbox Live Marketplace (απ' όπου έχουν ξεχωρίσει θαυμαστές προσπάθειες).
Υπάρχει ένας μεγάλος πόλος έλξης πλέον "κρυμμένος" στα προγράμματα κυκλοφοριών ή στα εικονικά ράφια των online καταστημάτων κάθε υπηρεσίας διανομής περιεχομένου για Xbox 360, PS3, PC, PSP και DS/DSi. Ένα πλήθος εναλλακτικών προτάσεων που προκύπτει απ' τις προσπάθειες ανθρώπων και ομάδων που δεν έχουν... αφομοιωθεί από "το σύστημα" και συνεχίζουν να πιστεύουν πως έχει νόημα να προσπαθήσουν κάτι διαφορετικό. Αντιπαραβάλλοντας αυτή τη συλλογιστική με αυτή που διέπει ολοφάνερα π.χ. το νέο Call of Duty του Νοέμβρη - το οποίο δεν αναμένουμε να είναι τίποτε περισσότερο από "μια απ' τα ίδια" - εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί θεωρούμε ότι τώρα, τους επόμενους μήνες και χρόνια, είναι ο καιρός να δοκιμάσει το ευρύ κοινό διαφορετικές προτάσεις. Γιατί, όταν όλα έχουν ειπωθεί, πιο πολλή πλάκα δεν έχει έχει ν' ανακαλύπτεις πως διασκεδάζεις με κάτι που δεν περίμενες, παρά με κάτι που περίμενες ούτως ή άλλως; Ε, ναι!
