Πολύ πριν το Wii κινήσει το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού, πολύ πριν η Microsoft διαθέσει για το Xbox 360 τη Live Vision Camera, η Sony είχε πειραματιστεί - από το 2000 για την ακρίβεια - με το πώς μία κάμερα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ειδικά σχεδιασμένα games τόσο για την ανίχνευση κίνησης, όσο και για το συνδυασμό γραφικών με live εικόνα. Η σειρά των EyeToy για το PS2 σημείωσε αξιόλογη εμπορική επιτυχία, πολύ σημαντικότερο όμως είναι το γεγονός ότι "άνοιξε το δρόμο" για μια καινούργια μορφή αλληλεπιδραστικής διασκέδασης, που δεν απαιτεί τη χρήση χειριστηρίου. Μικρό fast forward στο φθινόπωρο του 2009: η μετεξέλιξη όλων αυτών έχει πλέον ωριμάσει αρκετά ώστε... ακόμη κι ένα μικρό παιδί να μπορεί να παίξει με ένα video game σχεδιασμένο ώστε να λειτουργεί μ' αυτόν τον τρόπο. Εξ ου και ο πρώτος πραγματικά "παιδικός" τίτλος του PS3, το EyePet, για παιδιά... όλων των ηλικιών όμως!

Το EyePet είναι το είδος του τίτλου που καλύτερα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς ως "δραστηριότητα" παρά ως video game αυτό καθ' αυτό: δεν έχει κάποιον τελικό "σκοπό" ή έναν "καλύτερο τρόπο να παιχθεί" απ' ότι έναν άλλο. Έχει ως στόχο να ψυχαγωγήσει τα παιδιά μικρής σχετικά ηλικίας επιτρέποντάς τους να αλληλεπιδράσουν με ένα εικονικό... κατοικίδιο, αλλά και να παροτρύνει τους γονείς να συμμετάσχουν και να μοιραστούν την όλη διαδικασία - κάτι που πάντα επιδοκιμάζουμε. Αξιοποιεί το PlayStation Eye, την κάμερα της Sony που έχει σχεδιαστεί ειδικά για χρήση με το PS3 (συμπεριλαμβάνεται στη συσκευασία του EyePet), και το λογισμικό που ελέγχει τί συμβαίνει στην οθόνη με τον χαριτωμένο ψηφιακό χαρακτήρα του παιχνιδιού είναι πιθανώς το πιο έξυπνο που έχουμε συναντήσει μέχρι τώρα σε τίτλο του είδους. Είναι, ωστόσο, το EyePet και αληθινά διασκεδαστικό ή... απλώς διαφορετικό;

Η αλήθεια είναι πως, το πρώτο δεκάλεπτο τουλάχιστον, το EyePet ενδέχεται να μην... ψυχαγωγήσει ακριβώς. Το "στήσιμο" της κάμερας έτσι ώστε να "βλέπει" εκεί που πρέπει μέσα στο χώρο του δωματίου, η χρήση της ειδικής κάρτας - που εκπροσωπεί εικονικά αντικείμενα - ώστε να αναγνωρίζεται σωστά από την κάμερα και ο τρόπος με τον οποίο ο παίκτης αλληλεπιδρά με το χώρο που καλύπτει η κάμερα, χρειάζονται 100% τη βοήθεια ενός ενήλικα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε παιδί κάτω των 10 ετών να "σετάρει" το EyePet εύκολα - εξ ου και η πρακτικά υποχρεωτική εμπλοκή του γονιού, που είναι πιθανότατα ηθελημένη, αλλά θα μπορούσε να είναι ευκολότερη. Το γεγονός ότι το PlayStation Eye (και οποιαδήποτε άλλη καταναλωτική κάμερα) δεν είναι πάντα σε θέση να συλλάβει με απόλυτη ακρίβεια τις κινήσεις του παίκτη είναι κάτι που αρχικά ξενίζει... αν μη τί άλλο επειδή όταν δουλεύει σωστά, δουλεύει όντως πειστικά.