Η από τον Ιούνιο φημολογούμενη εξαγορά της Gaikai από τη Sony είναι γεγονός, λοιπόν, και πολλά, πάρα πολλά άρθρα έχουν ήδη δημοσιευτεί σχετικά με το τί θα μπορούσε να σημαίνει η εξέλιξη αυτή για το κοινό και ειδικότερα τους gamers. Αν και είναι υπερβολικά νωρίς για οποιουδήποτε είδους "ασφαλές" συμπέρασμα όσον αφορά τα μακροπρόθεσμα σχέδια της Sony, το μόνο βέβαιο είναι ακριβώς αυτό: η εξαγορά δεν έγινε προκειμένου να ανακοινώσει η ιαπωνική εταιρεία άμεσα κάποιο προϊόν ή υπηρεσία βασισμένα στην τεχνολογία και τεχνογνωσία της Gaikai. Όχι. Η κίνηση αυτή έγινε με ορίζοντα πολλών ετών. Αφορά κατά πάσα πιθανότητα στο PlayStation4 (το οποίο βρίσκεται ίσως μόλις 18 μήνες μακριά), αν και κάτι σχετικό αναμένουμε να δούμε και στο PS3, κάποια στιγμή.

Για τους φίλους και τις φίλες του Αθηνόραμα Digital που δεν είχαν παρακολουθήσει την αναδυόμενη αγορά των υπηρεσιών Δικτυακής "αποστολής" games, μερικές επεξηγήσεις. Η Gaikai προσφέρει games περίπου όπως αυτά που παίζουμε με PS3/xbox 360, αλλά σε απομακρυσμένες συσκευές που δεν είναι συστήματα ηλεκτρονικής διασκέδασης όπως τα δύο προαναφερθέντα. Ο παίκτης μπορεί να τα παίξει χωρίς να κάνει κανενός είδους εγκατάσταση και ανανεώσεις: όπως εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο παρακολουθούν ταινίες ή ακούν μουσική μέσω Internet - χωρίς δηλαδή τα σχετικά ψηφιακά αρχεία να είναι αποθηκευμένα στην ίδια τη συσκευή που χρησιμοποιούν - η Gaikai "στέλνει" τα games της απευθείας στις οθόνες τηλεοράσεων και κινητών τηλεφώνων ή στους Web browsers ηλεκτρονικών υπολογιστών και tablet.

Αυτό γίνεται εφικτό μεταφέροντας το "βαρύ" τμήμα της εκτέλεσης των games - δηλαδή την επεξεργασία των γραφικών, του ήχου κλπ. - από το εκάστοτε σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης, σε μεγάλες συστοιχίες από server. Έτσι ο παίκτης στην οθόνη του βλέπει ό,τι στέλνουν οι server αυτοί, αλληλεπιδρά με αυτό που βλέπει όπως έχει συνηθίσει (με τα τυπικά χειριστήρια δηλαδή), οι εντολές μεταφέρονται μέσω Internet πίσω στους server, οι οποίοι στη συνέχεια στέλνουν στην οθόνη του παίκτη το επόμενο καρέ κλπ. Η διαδικασία αυτή γίνεται πολλές φορές το δευτερόλεπτο, και η γενική "αίσθηση" του παιχνιδιού παραμένει συγκρίσιμη με αυτή των games που παίζουμε από οπτικά μέσα και σκληρούς δίσκους, αλλά δεν είναι ακριβώς η ίδια.

Ο λόγος είναι απλός: η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των καταναλωτών ακόμη δεν διαθέτει την κατάλληλη Δικτυακή υποδομή για κάτι τέτοιο. Η πρώτη "γενιά" αυτών των Δικτυακών υπηρεσιών χρησιμοποιεί έξυπνη συμπίεση δεδομένων, ναι, αλλά δεν μπορεί ακόμη να αποφύγει δύο πράγματα: τις μικροκαθυστερήσεις στη μεταφορά των δεδομένων αυτών, που μεταφράζεται σε όχι απόλυτα ομαλή κίνηση των όσων συμβαίνουν στην οθόνη, αλλά και μία "θολούρα", ασάφεια κι έλλειψη λεπτομέρειας στα γραφικά, λόγω της συμπίεσης.