Καλύπτοντας για πολλά - ή από μερικές απόψεις... πάρα πολλά δυστυχώς - χρόνια την αγορά της τεχνολογίας και της ηλεκτρονικής διασκέδασης, έχει κανείς την ευκαιρία να κρίνει μία εταιρεία όπως η Microsoft διαχρονικά. Και αν υπάρχει κάτι που μπορεί να πιστοποιηθεί για την εταιρεία αυτή είναι πως έχει κάνει το λάθος του περίφημου "overpromise and underdeliver", των μεγάλων υποσχέσεων που δεν εκπληρώθηκαν ποτέ ή εκπληρώθηκαν ελλιπώς, περισσότερες φορές απ' όσες θα έπρεπε. Πολύ περισσότερες. Αυτές τις μέρες, δε, έχουμε ακόμη ένα τέτοιο παράδειγμα να επικαλεστούμε - το οποίο, αν μη τί άλλο, φέρνει στο προσκήνιο με τρόπο γλαφυρό το πόσο λανθασμένη είναι η συλλογιστική λειτουργίας πολυεθνικών όπως ο γίγαντας του Redmond. Και το πόσο σύντομα αυτή πρέπει ν' αλλάξει.

Το νέο φιάσκο των μεγάλων ανεκπλήρωτων υποσχέσεων βρίσκεται στα games της Microsoft για τα Windows 10 τα οποία λειτουργούν βάσει της πολυσυζητημένης Universal Windows Platform. Πρόκειται για την υποδομή εκείνη του λογισμικού που υποτίθεται πως θα έφερνε την περίφημη "σύγκλιση" ανάμεσα σε διαφορετικών τύπων συσκευές, έτσι ώστε μία εφαρμογή να δημιουργείται μία φορά και στη συνέχεια να λειτουργεί σωστά τόσο σε παραδοσιακά PC, όσο και σε tablets, smartphones, στο Xbox One και οπουδήποτε αλλού ο πυρήνας των Windows 10 το επιτρέπει. Είναι ένα όραμα το λιγότερο μίας πενταετίας που η Microsoft μόλις το τελευταίο εξάμηνο (ουσιαστικά με την κυκλοφορία των πρώτων κινητών Windows 10 Mobile και την σχετική αναβάθμιση λογισμικού του Xbox One) κάνει πράξη. Σε κάποια ήδη apps, το μοντέλο αυτό λειτουργεί αποδεκτά. Στα games, όχι.

Η Microsoft έχει μέχρι στιγμής κυκλοφορήσει έναν μικρό αριθμό από games του Xbox One, οι οποίοι μέσω της Universal Windows Platform διατίθενται και για PC βασισμένα σε Windows 10 μέσω του Windows Store. Αυτά είναι τα Gears of War Ultimate Edition, Quantum Break και Killer Instict για την ώρα, ενώ ακολουθούν περισσότερα (όπως το Forza MotorSport Apex). Όλα ανεξαιρέτως τα games που έχουν διατεθεί ως τώρα, όμως, υποφέρουν από "θέματα" τεχνικά και περιορισμούς τόσους και τέτοιους, ώστε να αναρωτιέται κανείς πώς επέτρεψε η Microsoft να εγκριθούν ως κατάλληλα για πώληση.

Ξεκινώντας από τα προβλήματα λήψης κι εγκατάστασης των games αυτών ή ομαλής εκτέλεσης και ρύθμισής τους, συνεχίζοντας σε ολοφάνερες αδυναμίες αξιοποίησης καρτών γραφικών ή γενικώς αδικαιολόγητες επιδόσεις τους και καταλήγοντας σε περιορισμούς όπως η μη υποστήριξη πολλαπλών καρτών γραφικών ή πολλών συνηθισμένων αναλύσεων οθόνης, τα τρία προαναφερθέντα games είναι το είδος των κακών "μεταφορών" από Xbox One που πάντα στηλιτεύαμε. Αυτή τη φορά, ωστόσο, όλα αυτά έχουν την... υπογραφή της Microsoft και, δυστυχώς, την ευθύνη της όχι μόνο ως προς την ποιότητα των τίτλων αυτών καθ' αυτών, αλλά και την υποδομή λογισμικού UWP, το Windows Store και βέβαια την λειτουργική ή όχι σχέση που έχουν τα Windows 10 με το Xbox Live (αφού οι προαναφερθέντες τίτλοι πρακτικά στηρίζονται σε αυτό για την Δικτυακή τους πλευρά).

Όλα τα μέσα ενημέρωσης που καλύπτουν το θέμα των games αυτών σε τεχνικό επίπεδο, συμφωνούν: το μοντέλο Universal Windows Platform μπορεί να είναι επαρκές για "απλά" apps που χειρίζεται κανείς με την αφή, όμως είναι ακόμη προβληματικό, περιοριστικό και σίγουρα ανέτοιμο για "πλήρη" PC games όπως τα αντιλαμβάνεται το κοινό τους εδώ και χρόνια μέσα από το πρίσμα της υπηρεσίας Steam της Valve. Το ερώτημα είναι: αγνοούσε η Microsoft το γεγονός ή επέλεξε συνειδητά να "εγκαινιάσει" με αυτόν τον μετριότατο έως κακό τρόπο μία πλευρά του όλου της οράματος σημαντική, όπως τα "κοινά games ανάμεσα σε Xbox One και PC"; Αν το έκανε συνειδητά, για ποιό λόγο; Στην ουσία κανένα από τα games αυτά δεν "κολακεύει" τεχνικά τα Windows 10 και κανένα δεν αξιοποιεί τις νέες δυνατότητες της DirectX 12 σοβαρά. Δεν υπήρχε καν καμία συγκεκριμένη χρονική πίεση για να κυκλοφορήσουν "αγχωμένα" και "απρόσεκτα". Τότε, γιατί;

Η απάντηση, κατά τη γνώμη μας, βρίσκεται σε επίπεδο που δεν... χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση: η Microsoft δεν μαθαίνει από τα λάθη του "overpromise and underdeliver" του παρελθόντος επειδή θεωρεί πως ακόμη και τα κακώς καμωμένα των υποσχέσεων αυτών έχουν τον ρόλο... εργαλείων του marketing. Πιστεύει πως η επίδειξη του ότι ναι, αυτό που σχεδίαζε χρόνια πριν... ορίστε, γίνεται, είναι εφικτό - όσο κι αν υλοποιείται ημιτελώς και προβληματικά - έχει θετικό αντίκτυπο στην εικόνα της. Κανείς δεν έχει το θάρρος να πει στα στελέχη του Redmond που αποφασίζουν γι' αυτά τα πράγματα πως... όχι. Δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα όταν οι PC gamers έχουν για δεκαετίες θεωρήσει, και δικαίως, μία σειρά από πράγματα ως δεδομένα και ευλόγως τα απαιτούν.

Όταν όλα έχουν ειπωθεί, δεν εξερευνά "νέα γη" η Microsoft με τις προσπάθειές της να προσφέρει ψυχαγωγικούς τίτλους για Η/Υ, ώστε να είναι κανείς επιεικής με τα λάθη της. Προσπαθεί να εισέλθει (ίσως και "με το ζόρι" θα έλεγε κανείς) σε έναν χώρο όπου οι όροι του παιχνιδιού έχουν τεθεί από το κοινό χρόνια πριν. Και αν ο αμερικανικός κολοσσός θεωρεί ότι, έτσι απλά, θα τους περιφρονήσει επειδή αυτό βολεύει το δικό του όραμα και χρονοδιάγραμμα, τότε άλλο ένα ντροπιαστικό φιάσκο α λα Games for Windows τον περιμένει στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Για πολλοστή, δυστυχώς, φορά.