Αν και οι επενδυτές της Nintendo πιθανώς θα διαφωνούσαν - πτώση της μετοχής της στο 21% (!) "με τη μία" δεν είναι ακριβώς θετική ως αντίδραση - είναι σαφέστατα πολύ νωρίς για να γραφεί οποιουδήποτε είδους... επικήδειος για το 3DS, το νέο φορητό σύστημα της ιαπωνικής εταιρείας που δέχθηκε δραστική μείωση τιμής χθες. Έχει ωστόσο σημασία και νόημα να εξετάσει κανείς για ποιούς λόγους έφτασε η Nintendo σ' αυτό το ακραίο αλλά αναγκαίο μέτρο λιγότερο από πέντε μήνες μετά την εμφάνισή του στην αγορά. Και, στη συνέχεια, βάσει των λόγων αυτών να εκτιμήσει ποιά μπορεί να είναι η "επόμενη μέρα" για ένα φορμά που θα κληθεί να αποδείξει το νόημα της ύπαρξής του κάτω από δύσκολες συνθήκες το επόμενο διάστημα.
Το γεγονός ότι το 3DS ήταν εξ αρχής ένα προϊόν-ρίσκο, το γνωρίζαμε όλοι. Το γνωρίζαμε από την ημέρα που ανακοινώθηκε, το Μάρτιο του 2010, ότι ένα φορητό σύστημα θ' χρησιμοποιούσε την εικόνα 3D ως κύριο επιχείρημά του... τη στιγμή που αυτή αντιμετωπιζόταν κι αντιμετωπίζεται ακόμη με δυσπιστία σε καλύτερες συνθήκες, δηλαδή με ταινίες και σε μεγάλες διαγωνίους, πόσο μάλλον με games σε μικρές. Είχαμε εκπλαγεί με το ότι η Nintendo (που συνήθως στηρίζει τα προϊόντα της σε δοκιμασμένες τεχνολογίες) αποφάσισε να επενδύσει σε μία ολοφάνερα ανώριμη. Και ναι μεν για την τόλμη της να δοκιμάσει κάτι όχι βέβαιο άξιζε τα εύσημα, αλλά για τα άλλα - όπως το πόσο καλή θα είναι αυτή η εικόνα 3D τόσο μικρή και τόσο χαμηλής ανάλυσης, αλλά και πώς θα την αξιοποιούν τα games του 3DS - διατηρούσαμε αμφιβολίες. Όπως αποδείχθηκε, για κάποιες δεν είχαμε άδικο.
Το Nintendo 3DS απέτυχε για μία σειρά από λόγους. Ένας ήταν σίγουρα η τιμή του: τα $249 (σε μας €269) είναι ποσό που εύκολα δεν δίνουμε πλέον για ο,τιδήποτε, αν δεν είμαστε βέβαιοι πως έχει να προσφέρει κάτι με αληθινή, αδιαμφισβήτητη αξία - και στη φάση που το ζήτησε, το 3DS δεν είχε ακόμη αποδείξει τίποτε. Ένας άλλος ήταν η υλοποίηση της στερεοσκοπικής εικόνας στα games του: ναι, ενδιαφέρον το γεγονός ότι τη βλέπουμε χωρίς γυαλιά, αλλά και περιορισμένη είναι η γωνία θέασης, και η ίδια η εικόνα 3D δεν δείχνει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να προσθέτει αληθινά κάτι στην όλη ψυχαγωγική εμπειρία (ο πιο πολύς κόσμος που ξέρουμε με το ρυθμιστικό 3D στο μηδέν παίζει). Ο τρόπος, δε, που έχει υλοποιηθεί σαφέστατα δεν είναι ιδανικός: οι πρώτες αρνητικές αναφορές, για κουραστική εικόνα 3D και παρενέργειες στην όραση των παικτών, δημοσιεύτηκαν πάρα πολύ γρήγορα. Όλα τα παραπάνω μαζί στάθηκαν αιτία για να τηρήσει ο κόσμος μία στάση... "άσε και βλέπουμε" ή και "άσε καλύτερα", αντί για την ενθουσιώδη που δημιουργούν τα νέα προϊόντα τεχνολογίας. Στάση που, καλώς ή κακώς, η Nintendo δεν έδωσε λόγους στο κοινό να αλλάξει το επόμενο διάστημα.
