Όπως πολύ καλά γνωρίζει οποιοσδήποτε έχει παρακολουθήσει την αγορά της ηλεκτρονικής διασκέδασης για περισσότερο από μερικά χρόνια, οι επιλογές και οι κινήσεις που κάνουν οι "μεγάλοι παίκτες" της είναι - σε μεγάλο βαθμό" και ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Το marketing του κάθε προϊόντος αυτού καθ' αυτού έρχεται αργότερα: πριν από αυτό, είναι η εικόνα που προσπαθεί καθένας από τους - τρεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση - αντιπάλους να καλλιεργήσει για τον εαυτό του και τις κινήσεις του, αυτή που "θέτει το πλαίσιο". Στη θέση αυτή βρίσκεται πλέον η Nintendo. Πρέπει να μας ενδιαφέρει, ωστόσο;
Πιο συγκεκριμένα: σχολιάζοντας τα εμπορικά αποτελέσματα των Xbox 360, PS3 και Wii σε hardware και software κατά την πρόσφατη εορταστική περίοδο, ο πρόεδρος της εταιρείας Satoru Iwata υποστήριξε πως "η αγορά περιμένει πλέον ένα νέο σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης". Είναι, βέβαια, φυσιολογικό ο Iwata να δηλώσει κάτι τέτοιο, καθώς το Wii έχει πρακτικά ολοκληρώσει την πορεία του πλέον. Οι πωλήσεις του το 2011 ήταν καθοδικές, οι νέοι διαθέσιμοι τίτλοι γι' αυτό έχουν μειωθεί στο ελάχιστο (πόσο μάλλον οι ΑΑΑ) και στον ορίζοντα δεν υπάρχει για το Wii απολύτως τίποτε ενδιαφέρον. Η ίδια η Nintendo είχε προβεί άλλωστε στην... ευθανασία του εν πλήρει συνειδήσει, ανακοινώνοντας υπερβολικά νωρίς το Wii U πέρυσι τον Ιούνιο. Η τελευταία του αναλαμπή, δε, το ποιοτικό The Legend of Zelda Skyward Sword, δεν σημείωσε την εμπορική επιτυχία που του άξιζε - γιατί, πολύ απλά, το κοινό του Wii και δεν είναι πια το δικό του, αλλά και το παραδοσιακό κοινό των Zelda δεν είναι εδώ και καιρό ικανοποιημένο με τη Nintendo.
Φυσικά και θα δήλωνε, λοιπόν, ο πρόεδρος της Nintendo πως η αγορά περιμένει νέο σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης (υποννοώντας πιθανώς το δικό του). Σε ένα βαθμό, μάλιστα, δεν έχει άδικο: μετά από την πρώτη πενταετία των συστημάτων αυτών στην αγορά, υπάρχει ένα ποσοστό του αφοσιωμένου κοινού το οποίο αισθάνεται πως έχει δει ό,τι αυτά μπορούσαν να δώσουν και αρχίζει να ρωτά "από δω και πέρα, τι;". Όμως ούτε οι οικονομικές συγκυρίες, ούτε η γενικότερη κατάσταση της αγοράς του home entertainment είναι οι ίδιες με αυτές που ήταν πριν από πέντε ή έξι χρόνια. Και εκεί βρίσκεται η ένστασή μας... και το αντεπιχείρημα που οποιοσδήποτε θα μπορούσε να θέσει στον Iwata.
Τα πράγματα είναι διαφορετικά για μια σειρά από λόγους. Κατά πρώτον, το Xbox 360 και το PS3, όντας κατά πολύ ανώτερα του Wii τεχνολογικά, δεν έχουν σε καμία περίπτωση εξαντλήσει όσα έχουν να δώσουν. Είναι οι νέες ιδέες στο gameplay και αυτό το "κάτι διαφορετικό" στους συνήθεις μηχανισμούς του αυτό που λείπει, όχι οι τεχνολογικές δυνατότητες να υλοποιηθεί. Το ίδιο δεν ίσχυε για τα PS2 και Xbox, τα οποία όντως είχαν πρακτικά "χτυπήσει τοίχο" σε πολλά είδη τίτλων. Κατά δεύτερον, μετάβαση σε πραγματικά επόμενης γενιάς games σημαίνει ακόμη υψηλότερα κόστη για τις εταιρείες παραγωγής. Αυτά αυξήθηκαν κατά 30%-40% με τα PS3/Xbox 360 απλά και μόνο λόγω της υψηλής ευκρίνειας. Με το χώρο της ανάπτυξης τίτλων να περνά τη δική του κρίση (μέσα στο 2011 ουκ ολίγες ομάδες δημιουργίας χρεωκόπησαν ή/και διαλύθηκαν), το αν και κατά πόσο το άμεσο μέλλον είναι καλό χρονικό σημείο για ν' αυξηθούν τα κόστη αυτά, είναι συζητήσιμο.
Περισσότερο απ' όλα, ωστόσο, ως αντεπιχείρημα στην όποια... "ανάγκη" του καταναλωτικού κοινού να αγοράσει ένα νέο σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης, δεν μπορεί παρά να τεθεί το εξής γεγονός: πέραν των αθρώπων που ούτως ή άλλως έχουν τη δυνατότητα και την επιθυμία να αγοράσουν οποιοδήποτε τέτοιο καινούργιο προϊόν, οι περισσότεροι από μας δεν έχουν ακόμη πειστεί πως οι διάδοχοι των PS3, Xbox 360 και Wii έχουν όντως κάτι σημαντικά διαφορετικό ή περισσότερο να προσφέρουν. Αν πρόκειται για games όπως τα σημερινά με απλώς καλύτερα γραφικά, δικαίως δεν... ενθουσιαζόμαστε. Αν επίσης είναι games με αναγνώριση κίνησης σε υψηλή ευκρίνεια, τα έχουμε και τώρα. Αν είναι games που απλώς μεταφέρουν τα τεκταινόμενα μιας touchscreen στην τηλεόραση, επίσης δεν δηλώνουμε πεπεισμένοι. Αν μη τί άλλο, δεν είναι οι καταναλωτές που έχουν την ανάγκη απόκτησης π.χ. ενός Wii U, είναι η Nintendo και η κάθε Nintendo αυτή που πρέπει να αποδείξει πως το νέο της σύστημα έχει να προσφέρει κάτι αληθινά διαφορετικό και κάτι που δεν μπορούσαμε να έχουμε με τα παρόντα συστήματα. Αντί για τα... μασάζ εγκεφάλου σχετικά με το τί υποτίθεται πως (πρέπει να) περιμένουμε και τί όχι, λοιπόν, ας δούμε τί μάς προτείνεται και μετά θ' αποφασίσουμε αν το χρειαζόμαστε. Γιατί καιροί για ένα δεύτερο Wii στο πατάρι δεν είναι αυτοί, είναι; Μάλλον όχι!
