Το δεύτερο και όχι μικρότερο λάθος της Nintendo έχει να κάνει με τους ανεξάρτητους συνεργάτες της στο χώρο της δημιουργίας games. Είναι γνωστό το γεγονός ότι αυτοί έχουν πολλά παράπονα από τη Nintendo όσον αφορά στην υποστήριξη που προσέφερε, τις επιλογές συνεργασίας που παρείχε και τη γενικότερη διάθεση για "ανοιχτή" στρατηγική. Το Wii απέφερε πάρα, πάρα πολλά χρήματα στην ίδια τη Nintendo, καθώς τα δικά της games σημείωσαν υψηλές πωλήσεις, όμως δεν συνέβη το ίδιο και με τα games των ανεξάρτητων παραγωγών. Σύντομα αυτό μεταφράστηκε στα "διαμάντια" που όντως ήταν σε θέση να παράξει η Nintendo και "όλα τα υπόλοιπα" games του Wii, πάρα πολλά εκ των οποίων είναι κάκιστης ποιότητας. Φταίνε οι τρίτες εταιρείες σε αυτό, φταίει όμως και η Nintendo σε μεγάλο βαθμό. Και οι τρίτες εταιρείες δεν το έχουν ξεχάσει.
Το τρίτο και μεγαλύτερο, ωστόσο, πρόβλημα που έχει η Nintendo είναι απόρροια των δύο λαθών της που προαναφέραμε. Με μία φράση; Το Wii ήταν κακή επένδυση για πολύ μεγάλο ποσοστό του κοινού που το αγόρασε. Δεν "έβγαλε τα λεφτά του" γιατί, συνολικά στην πορεία του, δεν κυκλοφόρησαν αρκετά ΑΑΑ games ώστε να αποδώσουν πίσω σε ώρες διασκέδασης τα χρήματα αυτά. Κάποιος θα παρατηρούσε πως... ναι, αυτό ήταν φυσικό και επόμενο από τη στιγμή που το ευρύτερο κοινό αγόρασε το Wii πρακτικά μόνο για τα Wii Sports, τα Wii Fit/Plus και 4-5 άλλους τίτλους. Όμως το να αγοράζεις ένα νέο σύστημα ψυχαγωγίας, να παίζεις με τους φίλους 20-30 ώρες συνολικά με αυτό και μετά να... μαζεύει σκόνη δίπλα στ' ανταγωνιστικά του, δεν είναι ακριβώς θετικό. Αυτό είναι το καλύτερα κρυμμένο μυστικό της αγοράς εδώ και πάρα πολύ καιρό και η "βρώμικη αλήθεια" για το Wii. Λέγεται και γράφεται πολύ περισσότερο τώρα απ' ότι παλιότερα. Και απομένει ν' αποδειχθεί το αν και κατά πόσο το κοινό που ανακάλυψε πως το Wii ήταν "πεταμένα λεφτά", θα ενδιαφερθεί αρκετά για το WiiU ώστε να μην πτοηθεί από την πρώτη του τέτοια διαπίστωση.
Υπάρχουν κι άλλα μικρότερα λάθη που έκανε η Nintendo, όπως η ημιτελής της προσπάθεια να "χτίσει" μία Δικτυακή υπηρεσία ανάλογη των PSN και Xbox Live (και τα δύο απέχουν... έτη φωτός από τη δική της πρόταση) και η χαμένη ευκαιρία μιας εκτενούς συνέργειας ανάμεσα στο Wii και τα φορητά DS/DSi/3DS (το είδος της οποίας προτίθενται να μην χάσουν οι Sony και Microsoft για παράδειγμα). Όμως το μεγαλύτερο λάθος της ήταν το ολοφάνερο: δεν φρόντισε να εξασφαλίσει πως το Wii θα ήταν κάτι περισσότερο από μία ευκαιριακή επιτυχία. Από μερικές απόψεις, το Wii κατέληξε να είναι ένα πολύ ακριβό... περιφερειακό για 5-10 συγκεκριμένα games. Δεν καλλιεργείς έτσι ένα brand name. Δεν προετοιμάζεις έτσι το δρόμο για το διάδοχό του. Kαι το μόνο που απομένει να διαπιστώσουμε είναι αν - και πάλι, πέρα από το δεδομένο φανατικό κοινό της Nintendo - οι αφοσιωμένοι gamers, το ευρύ κοινό και οι συνεργάτες της θα εντυπωσιαστούν αρκετά από το νέο τρόπο χειρισμού ώστε να ξεχάσουν όλα τα παραπάνω. Όπως πάντα, ίδωμεν.
