H αγορά της ηλεκτρονικής διασκέδασης παραμένει από τις ελάχιστες που επιφυλάσσουν αληθινές, σημαντικές εκπλήξεις τόσο στα μάτια του κοινού, όσο και του ειδικού Τύπου - και ακριβώς μίας τέτοιας σταθήκαμε θεατές το 2017 με το Nintendo Switch, το οποίο ξεπέρασε τις προσδοκίες όλων (συμπεριλαμβανομένης και της κατασκευάστριάς του) ολοκληρώνοντας την χρονιά με 10 εκατομμύρια πωλήσεων παγκοσμίως από τον Μάρτιο. Πρόκειται για επιτυχία της οποίας το μέγεθος και η σημασία δεν μπορεί να υποτιμηθεί, καθώς ήταν πολλοί οι παράγοντες που συνέκλιναν προς την αντίθετη κατεύθυνση και η παταγώδης αποτυχία του WiiU ήταν ακόμη νωπή στη σκέψη πολλών από μας.

Με όλα τα παραπάνω δεδομένα, λοιπόν, μόνο μία ερώτηση έχει πλέον σημασία. Από δω και πέρα, τί;

Είναι αλήθεια πως το δυσκολότερο τμήμα της διαδρομής ενός οκιακού συστήματος στην αγορά το Switch το έχει ήδη διανύσει: όλα τα προϊόντα της κατηγορίας που απέτυχαν εμπορικά στο παρελθόν είχε διαφανεί πολύ γρήγορα πως δεν θα τα κατάφερναν να επιβιώσουν στην αγορά. Τα πιο πολλά από 10 εκατομμύρια τέτοια συστήματα στα χέρια καταναλωτών εξασφαλίζουν πως το νέο σύστημα της Nintendo δεν θα είναι, το λιγότερο, ένα ακόμη WiiU. Εξασφαλίζουν επίσης κάτι που δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου βέβαιο τον Μάρτιο: πως το Switch έχει πλέον και την προσοχή των αναξάρτητων εταιρειών παραγωγής games, μικρών και μεγάλων, την οποία το σύστημα αυτό χρειάζεται διακαώς αν θέλει να έχει μακροπρόθεσμες προοπτικές και να σταθεί αξιόμαχα απέναντι στα Xbox One/PS4.

Υπάρχουν ωστόσο ουκ ολίγα ακόμη ανησυχητικά στοιχεία στην όλη "εξίσωση" του Switch τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μεγάλα προβλήματα στην Nintendo μεσοπρόθεσμα και να μην τής επιτρέψουν να πλησιάσει το επίπεδο εμπορικής επιτυχίας που χρειάζεται. Ένα τέτοιο στοιχείο που αμέσως έρχεται στο μυαλό αφορά στα games αυτά καθ' αυτά: το Switch απόλαυσε έναν χρόνο ποιοτικά απίθανο το 2017 όσον αφορά τους αποκλειστικούς του τίτλους, όμως νέο Mario, νέο Zelda, νέο Xenoblade και ανανωμένα ARMS, Splatoon και Mario Kart όλα μέσα στο ίδιο εννιάμηνο η Nintendo πιθανότατα δεν θα έχει ποτέ ξανά την πολυτέλεια να συγκεντρώσει.

Σε αυτά το Switch χρωστά πολύ σημαντικό ποσοστό της επιτυχίας του - και μία γοργή ματιά στο πρόγραμμα κυκλοφοριών του ως έχει αυτή τη στιγμή για το 2018 επιβεβαιώνει τους φόβους μας: δεν υπάρχουν παραγωγές του ίδιου "ειδικού βάρους" δρομολογημένες για την επόμενη χρονιά, πόσο μάλλον τόσες συγκεντρωμένες στο ίδιο ημερολογιακό έτος. Υπάρχουν περισσότερα επιβεβαιωμένα games απ' όσα περιμέναμε από τις ανεξάρτητες εταιρείες παραγωγής, ναι, όμως κανένα από αυτά δεν είναι του είδους που "πωλεί συστήματα", καθώς (ας είμαστε ειλικρινείς) κυρίως για τα Zelda και Mario αγοράστηκαν τόσα Switch, όχι για games που είτε μπορούν νμα βρεθούν και σε ανταγωνιστικά συστήματα ψυχαγωγίας, είτε δεν είναι τόσο αναγνωρίσιμα.

Ένα δεύτερο στοιχείο του Switch που θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα μακροπρόθεσμα είναι η σαφέστατη - κι επιβεβαιωμένη από πολλαπλές πηγές - ένδειξη πως οι κάτοχοί του δεν το χρησιμοποιούν κατά βάση με... τον τρόπο που θα ήθελε η Nintendo, υβριδικά: τόσο δηλαδή μέσα στο σπίτι, όσο και εκτός σπιτιού σαν φορητό σύστημα ψυχαγωγίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατόχων Switch (υπολογίζεται σε άνω του 80%) ασχολούνται με αυτό σχεδόν αποκλειστικά μέσα στο σπίτι, είτε συνδεδεμένο στην τηλεόραση (docked) είτε ανά χείρας π.χ. στον καναπέ ή στην κρεβατοκάμαρα. Το γεγονός είναι ανησυχητικό γιατί ένα από τα πιο σημαντικά "επιχειρήματα" του Switch ήταν το "games σαν του σαλονιού, αλλά παντού". Αν το σύστημα των Ιαπώνων χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά εντός σπιτιού, οι συγκρίσεις τόσο με τα κατά πολύ ικανότερα PS4/Xbox One όσο και με τα σύγχρονα tablet μοιραία είναι συχνότερες και εις βάρος του.

Μιλώντας για PS4 και Xbox One, το Switch μπορεί μεν να απέδειξε πως τα games του δεν χρειάζεται να είναι οπτικοακουστικά κορυφαία για να είναι επιθυμητά - ειδικά αυτά της Nintendo με τους αγαπημένους σε τόσα εκατομμύρια καταναλωτών χαρακτήρες της - όμως θα ήταν σφάλμα να υποτιμηθεί η τεχνολογική του κατωτερότητα συνολικά. Αυτή ήταν ήδη μεγάλη σε σχέση με τα αρχικά Xbox One/PS4, διευρύνθηκε περαιτέρω με τα Xbox One X/PS4 Pro, ενώ όλα δείχνουν πως σε λιγότερο από 24-30 μήνες θα έχουμε ανακοίνωση για νέο σύστημα είτε από τον έναν εκ των δύο είτε κι από τους δύο άλλους κατασκευαστές. Η Nintendo έχει την σχετική πολυτέλεια να δρα χωρίς απαραίτητα να συγκρίνεται με τον ανταγωνισμό. Όμως αν αφαιρέσει κανείς από αυτήν την εικόνα τις δικές της παραγωγές, η συζήτηση γίνεται δυσκολότερη. Και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε πλέον η Nintendo είναι να καταλήξει στα χέρια της με ένα σύστημα που προωθεί πρακτικά μόνη της.

Υπάρχουν και άλλα στοιχεία συζητήσιμα στο μεσοπρόθεσμο μέλλον της Nintendo, από τον "άγνωστο Χ" της Δικτυακής της υπηρεσίας (της τελικής ποιότητας και του κόστους της) μέχρι την ικανότητά της να απευθυνθεί στο ευρύτερο κοινό με κατάλληλου είδους και ύφους games. Όμως το πιο μεγάλο ερωτηματικό είναι αυτό: κι αν αυτά τα 10 εκατομμύρια καταναλωτών που έχουν ήδη αγοράσει το Switch ήταν απλώς το πιστό της κοινό, που θα αγόραζε το νέο της σύστημα ούτως ή άλλως με την προϋπόθεση να είναι αξιοπρεπές (που είναι); Αν το κοινό αυτό συγκινείται με τα Zelda και Mario αλλά με όχι πολλά περισσότερα και θα... ξαναγοράσει τίτλο για Switch μόνο όταν η Nintendo κυκλοφορήσει το επόμενο Metroid ή Pokemon - ή, ακόμη χειρότερα, το επόμενο Zelda και Mario;

Κατά μία έννοια η αληθινά δύσκολη φάση της πορείας του Switch - μετά από την πολύ σημαντική αρχική - ουσιαστικά τώρα ξεκινά: έχοντας κατακτήσει μία θέση στην αγορά, το σύστημα της Nintendo καλείται να αποδείξει τόσο πως την άξιζε, όσο και να την βελτιώσει. Εύκολο δεν θα είναι καθόλου. Θα είναι, ωστόσο, πολύ περισσότερο ενδιαφέρον απ' όσο πιστεύαμε πέρσι τέτοιο καιρό, να παρακολουθούμε την Nintendo να το επιδιώκει!