Είναι γνωστό πόσο... αγαπούν οι δημοσιογράφοι το ρόλο της Κασσάνδρας: την επιλογή, με άλλα λόγια, να προμηνύουν το τέλος μιας τάσης, μιας τεχνολογίας, ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας, όταν πολλά στοιχεία συγκλίνουν σε κάτι τέτοιο και το συμπέρασμα είναι... σχεδόν "ασφαλές". Και, ειλικρινά, κανένα άλλο θέμα για την ηλεκτρονική διασκέδαση δεν μπορούμε να σκεφτούμε την τελευταία δεκαετία, το οποίο να έχει προσελκύσει περισσότερες "Κασσάνδρες" από το PC gaming. Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία: "τα games με προσωπικούς υπολογιστές πεθαίνουν". "Οι "κονσόλες" (sic) του σαλονιού τούς έχουν καταστήσει δευτερεύουσα επιλογή ή και πολυτέλεια". "Οι φορητές συσκευές θα τους ωθήσουν στο περιθώριο των εταιρικών γραφείων και μόνο". Και ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Κάθε χρόνο πριν από κάθε έκθεση της Ε3, πριν τα Χριστούγεννα, μετά τα Χριστούγεννα...

...και κάθε χρόνο, τα PC για gaming παραμένουν εδώ. Κοστίζουν κάθε χρόνο και λιγότερο - ή με τα ίδια χρήματα αγοράζει κανείς κάτι όλο και ισχυρότερο - και προσφέρουν τα καλύτερα γραφικά και ήχο σε σχέση με ο,τιδήποτε άλλο. Το... συμπέρασμα, λοιπόν;

Αυτό δεν μπορεί να είναι παρά το εξής: το PC gaming συνεχίζει - ακόμη και όντας ακριβότερο του console gaming, ακόμη και σ' αυτές τις οικονομικές συνθήκες - να έχει θέση στην αγορά για έναν απλό λόγο: έχει κάτι να προσφέρει σε ικανοποιητικό αριθμό ανθρώπων. Ποιοί είναι, λοιπόν, σήμερα αυτοί οι άνθρωποι; Αυτή, ναι. Είναι ενδιαφέρουσα ερώτηση. Σε αντίθεση με την... "πότε αρχίζουμε να κλαίμε για το PC gaming, επίσημα;"!