Σε οποιονδήποτε φίλο ή φίλη ανήκει στην... PlayStation Generation "και πίσω" - όλο εκείνο το κοινό που ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή με το gaming μέσω του PSone ή με ακόμη παλαιότερα συστήματα ηλεκτρονικής διασκέδασης για το σπίτι - ο σχεδόν απαράβατος νόμος του "κύκλου " είναι κάτι τόσο γνωστό, όσο και δεδομένο. Ένα τέτοιο σύστημα εμφανίζεται σε ένα άλφα χρονικό σημείο, κυκλοφορεί ένας αριθμός από games γι' αυτό και, αν κινήσει το ενδιαφέρον αρκετά μεγάλου ποσοστού του κοινού του, συνεχίζει την εμπορική του πορεία για καιρό (εμπλουτίζοντας παράλληλα την βιβλιοθήκη τίτλων του). Μετά από διάστημα κάποιων ετών, η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο ώστε οι δυνατότητες του συστήματος αυτού να φαίνονται παρωχημένες και είναι καιρός είτε για την "νέα έκδοση" του συστήματος αυτού είτε για ένα εντελώς νέο σύστημα από την ίδια κατασκευάστρια εταιρεία, με το σκεπτικό ότι - θεωρητικά τουλάχιστον - το καινούργιο σύστημα θα προσφέρει καλύτερα, πιο ενδιαφέροντα games.
Τα τρία Sony PlayStation, τα δύο Microsoft Xbox και τα δύο Nintendo Entertainment System είναι τυπικά παραδείγματα της πρώτης περίπτωσης. Τα Sega Saturn/Dreamcast και Nintendo Gamecube/Wii της δεύτερης. Και - λίγο έως πολύ - αυτή ήταν η ροή των πραγμάτων για μία δεκαετία και παραπάνω. Μέχρι πρόσφατα.
Τί άλλαξε; Πολλά, μέσα σε μία καθοριστική πενταετία. Από το 2005 μέχρι σήμερα είχαμε τουλάχιστον δύο πολύ σημαντικές αλλαγές: η αγορά σταδιακά "πέρασε" στην υψηλή ευκρίνεια και οι γρήγορες συνδέσεις Internet έγιναν από πολυτέλεια, κοινό καταναλωτικό αγαθό. Οι Sony και Μicrosoft, αποφασισμένες να εκμεταλλευτούν τις προαναφερθείσες αλλαγές, κατασκεύασαν και διέθεσαν δύο συστήματα που αξιοποιούν τα δύο αυτά στοιχεία - κατά τρόπο σχεδόν... ασυνήθιστο, όμως, σχεδίασαν τα PS3 και Xbox 360 να είναι τόσο ισχυρά, όσο και αναβαθμίσιμα. Αποτέλεσμα; Είμαστε στον τέταρτο χρόνο του ενός και τον πέμπτο του άλλου - εκεί που κάποτε θα είχαν αρχίσει να φαίνονται "παρωχημένες" οι δυνατότητες παλαιότερων προϊόντων - και τα δύο αυτά συστήματα δίνουν την εντύπωση πως δεν έχουν... ούτε κατά διάνοια ακόμη αξιοποιηθεί στο έπακρο!
Υπό αυτήν την έννοια, τα PS3 και Xbox 360 φαίνονται ότι θα είναι τα πρώτα συστήματα που θα ξεφύγουν από τη συνήθεια αυτή της αγοράς του gaming να... "κάνει reset" κάθε πέντε χρόνια. Και τα δύο προβάλλουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο περιεχόμενο σε υψηλή ευκρίνεια (η ανάλυση των 1080p θα είναι μαζί μας σε τηλεοράσεις, monitor και προβολείς μέχρι το 2017 το λιγότερο), και τα δύο προσθέτουν ολοένα και πιο πολλές δυνατότητες μέσω αναβάθμισης firmware και του Internet, και τα δύο εξυπηρετούν πολλαπλούς ρόλους στο σαλόνι. Και τα δύο έχουν τις προοπτικές να μείνουν στο επίκεντρο της στρατηγικής των εταιρειών τους για μία δεκαετία. Ναι, και το PS2 έχει να επιδείξει διαδρομή 10 ετών, αλλά τα τελευταία 4 είχε ήδη αρχίσει να "πέφτει". Όπως φαίνεται, τα PS3 και Xbox 360 θα συνυπάρξουν μεν με τους διαδόχους τους κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον, αλλά θα κρατήσουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο για πολύ περισσότερο από 5 χρόνια. Κάτι που, εν τέλει, ωφελεί εμάς, το καταναλωτικό κοινό.
Το... επιβεβαιωτικό στοιχείο, δε, πως οι Sony και Microsoft σκοπεύουν να μην κυκλοφορήσουν ένα PS4 ή Xbox 720 μέσα στα επόμενα τρία χρόνια το λιγότερο; Τα Arc και Natal αντίστοιχα: τα περιφερειακά ανίχνευσης κίνησης των δύο πολυεθνικών έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν χαρακτήρα προϊόντων που θα σηματοδοτήσουν μία σχεδόν... "επανακυκλοφορία" των PS3 και Xbox 360 (σίγουρα επαναπροσδιορισμού τους στην αγορά). Και τα δύο θα προσφέρουν το είδος χειρισμού που επέτρεψε στο Wii να σημειώσει υψηλές πωλήσεις, όμως θα το κάνουν καλύτερα και σε ελκυστικότερο πια κόστος, διατηρώντας παράλληλα όλα τ' άλλα τους πλεονεκτήματα. Με την ισχύ των PS3 και Xbox 360 αρκετή για να δούμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα με τα Arc και Natal τα επόμενα 3 χρόνια, και τα δύο συστήματα το λιγότερο που θα λάβουν είναι μία (πολύ) σημαντική ώθηση. Και, με αυτά ως δεδομένα, είναι να μην επιδοκιμάζουμε, που δεν θα χρειαστεί να δώσουμε εκ νέου χρήματα για νέα συστήματα τα επόμενα χρόνια και θα μπορέσουμε να αποσπάσουμε πολύ περισσότερη ψυχαγωγική αξία από τα παρόντα; Ε, μα...!
