Στην πρακτική ολοκλήρωση της μεταφοράς όλων των μεγάλων της παραγωγών από PlayStation σε PC προχωρά αυτές τις ημέρες η Sony, καθώς το The Last of Us Part II ήταν από τους ελάχιστους "μεγάλους" της τίτλους που δεν είχαν βρει ακόμη τον δρόμο τους στους SSD των σύγχρονων gaming PC (υπάρχει και το Gran Turismo 7 αλλά αυτό είναι ιδιάζουσα περίπτωση). Το timing αυτής της κυκλοφορίας μόνο τυχαίο δεν είναι, άλλωστε, καθώς πολύ σύντομα θα ξεκινήσει η προβολή της δεύτερης σεζόν της άκρως επιτυχημένης σειράς The Last of Us στο HBO (λόγος για τον οποίο ανακοινώθηκε και η έκδοση The Last of Us Complete κι αντίστοιχη συλλεκτική για PS5). Το The Last of Us Part II ήταν έξοχο στα PS4 και PS5, όμως το αρχικό The Last of Us σε PC είχε κατά την πρώτη περίοδο κυκλοφορίας του διάφορα τεχνικά προβλήματα, τα οποία χρειάστηκε καιρός και αρκετές διορθωτικές ενημερώσεις για να λυθούν. Μπορούν να περιμένουν μία συνολικά καλύτερη εμπειρία οι PC gamers με το The Last of Us Part II;

Η συγκεκριμένη παραγωγή είναι ένα από εκείνα τα games του οποίου το σενάριο - τί συμβαίνει στον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, πώς εξελίσσεται η υπόθεση και γιατί καταλήγει με τον τρόπο που η Naughty Dog έχει επιλέξει - είναι σημαντικό να το ανακαλύψει κανείς μόνος και σταδιακά. Μόνο μία γενικόλογη λοιπόν περιγραφή του όλου πλαισίου μπορούμε να δώσουμε ώστε ν' αποφύγουμε πιθανά spoilers: το The Last of Us Part II ξεκινά 5 χρόνια μετά από το αρχικό, σε μία κοινότητα επιζώντων στο Jackson του Wyoming όπου η Ellie και ο Joel έχουν πλέον εγκατασταθεί και περνούν την ζωή τους με - σχετική πάντοτε - ασφάλεια και ηρεμία. Ένα βίαιο γεγονός διαταράζει την ηρεμία αυτή και θα ωθήσει την Ellie σε μία σειρά από επιλογές μέσα από τις οποίες επιδιώκει δικαιοσύνη, μεν, αλλά οδηγείται και σε μονοπάτια για τα οποία δεν ήταν έτοιμη.

Η Ellie για να πετύχει τον στόχο της θα πρέπει να αντιμετωπίσει τόσο ανθρώπους που έχουν μολυνθεί από την πανδημία και μεταλλαχθεί όπως τους είχαμε συναντήσει στο αρχικό The Last of Us, όσο και άλλους, διαφόρων... παρατάξεων και ιδεών, υγιέστατους αλλά αρρωστημένα βίαιους ή εμμονικούς. Αυτό οφείλεται στο περισσότερο φιλόδοξο και περίπλοκο προαναφερθέν σενάριο, το οποίο αναγκάζει την Ellie να επισκεφθεί πολλές διαφορετικές περιοχές. Είναι πανέμορφα σχεδιασμένες, ρεαλιστικές στην διαμόρφωσή τους και σημαντικά μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες του αρχικού, ενθαρρύνοντας την εξερεύνηση και προσφέροντας εναλλακτικές διαδρομές περισσότερες απ' όσες ειλικρινά περιμέναμε. Δεν μπορεί να είναι και... "ανοιχτού κόσμου" το The Last of Us II, βέβαια, ούτε θα ήθελε κάτι τέτοιο - όμως, για σεναριακό τίτλο που στηρίζεται τόσο στην αποτελεσματική σκηνοθεσία, προσφέρει ελευθερία κινήσεων απρόσμενη.

Παρόμοια ελευθερία κινήσεων, δηλαδή ενισχυμένη σε σχέση με του προκατόχου του, προσφέρει ο τίτλος και όσον αφορά στο πώς μπορεί ο παίκτης να αντιμετωπίσει τους διαφόρων τύπων αντιπάλους της Ellie. Υπάρχει η προσέγγιση της απόκρυψης με την χρήση του περιβάλλοντος να προσφέρει κάλυψη μέχρι να έλθει η ώρα για το σιωπηλό θανάσιμο χτύπημα, υπάρχει συχνά η δυνατότητα της εξουδετέρωσης των αντιπάλων μεταξύ τους (ας μην ξεχνάμε πως οι Infected επιτίθενται σε όλους τους υγιείς), υπάρχουν ακόμη και περιπτώσεις που ο παίκτης μπορεί να αποφύγει εντελώς την σύγκρουση και να ολοκληρώσει το εκάστοτε επίπεδο χωρίς να... δολοφονήσει τους πάντες. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως σε μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων η Ellie τους αντιπάλους που δεν θα μπορέσει να εξουδετερώσει από μακριά θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει σώμα με σώμα, ενίοτε ομαδικά, με τρόπο εξαιρετικά βίαιο, ωμό, αιματηρό, ρεαλιστικό και γι' αυτό συγκλονιστικό έως αποτρόπαιο κάποιες φορές.

Αυτό το τελευταίο σημείο, της ωμής βίας, ίσως φαντάζει σχεδόν... αστείο να το υπογραμμίζει κανείς εν έτει 2025 σε ένα video game που αντικείμενο έχει την εκδίκηση και την επιβίωση σε έναν μεταποκαλυπτικό κόσμο - όμως αυτό... θα πρέπει "να λέει κάτι από μόνο του". Δεν είναι απλώς το ότι στο The Last of Us Part II ο παίκτης θα χρειαστεί μέχρι το τέλος να θανατώσει αμέτρητους ανθρώπους και άλλα πλάσματα. Είναι και το πώς αναπαρίσταται αυτή η αιματηρή βία - άκρως ρεαλιστικά - και, πολύ περισσότερο, το πώς αυτή η διαδικασία συνδέεται άρρηκτα με το συναισθηματικό κόστος που έχει για την Ellie. Διαδικασία την οποία, λόγω του καλογραμμένου σεναρίου και της αποτελεσματικής σκηνοθεσίας, ο παίκτης εν τέλει μοιράζεται με τρόπο σχεδόν επώδυνο. Δεν είναι τυχαίο που ο τίτλος φέρει τον χαρακτηρισμό του "Κατάλληλου μόνο για άνω των 18 ετών" (PEGI 18): είναι γιατί... το εννοεί!

Αν και, όπως αναφέραμε, οι ωμές μάχες σώμα με σώμα είναι συχνές και αναπόφευκτες στο The Last of Us Part II, οι παίκτες έχουν στην διάθεσή τους πιο πολλές κινήσεις (που αποδίδονται με αισθητά περισσότερο πειστικό animation απ' ότι στο αρχικό) και όπλα - και... ευτυχώς, γιατί οι αντίπαλοι της Ellie είναι ταχύτεροι και αισθητά "εξυπνότεροι" επίσης, ειδικά σε ομάδες, "σαρώνοντας" κάθε εκατοστό των χώρων όπου κινούνται αν την αντιληφθούν. Τα προαναφερθέντα εκτενή περιβάλλοντα σε αυτές τις περιπτώσεις που η Ellie έχει "κυκλωθεί" βοηθούν αποτελεσματικά. Τα τελευταία αξιοποιούνται έξοχα και σε ουκ ολίγους έξυπνους γρίφους, δύσκολους μα λογικούς, οι οποίοι ευτυχώς έχουν υλοποιηθεί με τρόπο που δεν διαταράζει τον ρυθμό του τίτλου. Προσθέτοντας κανείς και ορισμένα μέσα μεταφοράς που αξιοποιούνται, συνθέτει εύκολα την εικόνα μιας παραγωγής που επιδιώκει και όντως προσφέρει αρκετή ποικιλία στο πέρασμα των περίπου 30 ωρών που διαρκεί σεναριακά.