Με τα PS4 και Xbox One να έχουν εν πολλοίς σταθεροποιήσει τις εμπορικές πορείες τους - και ελάχιστες ΑΑΑ κυκλοφορίες νέων games στον ορίζοντα αυτών των ημερών - η σημαντικότερη πρόσφατη εξέλιξη για το μέλλον της ηλεκτρονικής ψυχαγωγίας στο σπίτι δεν ήταν άλλη από την αποκάλυψη του Nintendo NX εκ μέρους των Ιαπώνων. Ο διευθύνοντας σύμβουλός της, ο Satoru Iwata, ανέφερε ακριβώς όσα χρειάζονταν ώστε ναι μεν να επαναφέρει από την αφάνεια και το περιθώριο την άλλοτε πρωταγωνίστρια της ψηφιακής διασκέδασης εταιρεία του, αλλά και όσα... σαφώς δεν χρειαζόταν ώστε να μην σταθούμε θεατές στο ίδιο "έργο". Αυτό της πρακτικής ευθανασίας του παρόντος συστήματος της Nintendo, του WiiU.

Το σκηνικό των δύο "έργων" είναι διαφορετικό βέβαια - η ιαπωνική εταιρεία όμως δείχνει να μην έχει μάθει από τα λάθη της στο μεσοδιάστημα των δύο... παραστάσεων. Στην περίπτωση του πρώτου "έργου", η Nintendo θέλησε να "μην μείνει εκτός εξελίξεων" ανακοινώνοντας τον διάδοχό του Wii τον Ιούνιο του 2011 - ενώ το σύστημα αυτό είχε μεν πάρει ήδη φθίνουσα πορεία, όμως απείχε ευδιάκριτα από τη... "σύνταξη". Η πορεία του ήταν μεν προδιαγεγραμμένη, όμως οι Ιάπωνες "εκτροχίασαν" το σύστημά τους εντελώς αδέξια. Πρακτικά το "έσπρωξαν στο γκρεμό". Δυόμισι ολόκληρα χρόνια πριν να είναι έτοιμοι να διαθέσουν το WiiU, το ανακοίνωσαν με ασάφεια και ερασιτεχνισμό, σε ένα κοινό που δεν κατάλαβε καν (κι εν πολλοίς ακόμη δεν έχει καταλάβει...) ποιά ήταν τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα. Αποτέλεσμα: αν το Wii είχε ακόμη 9 ή 12 έστω τυπικούς ή και αξιοπρεπείς μήνες εμπορικής πορείας μπροστά του, τον Ιούνιο του 2011 έπαψε να τους έχει. "Συνταξιοδοτήθηκε" βίαια, ίσως ανάρμοστα για ένα σύστημα που, σε τελική ανάλυση, συγκέντρωσε πελατειακή βάση 100 εκατομμυρίων παγκοσμίως για τη Nintendo.

Η σημερινή κατάσταση με το WiiU διαφέρει επειδή, προφανώς, όχι πωλήσεις 100 εκατομμυρίων δεν πρόκειται να δει, αλλά ούτε 20 - δεν έχει αγγίξει καν τα 10 εκατομμύρια συστήματα, δυόμισι χρόνια μετά από την παγκόσμια κυκλοφορία του. Το έχουν προσπεράσει προ πολλού τόσο το PlayStation4, όσο και το Xbox One - αν θεωρήσουμε βέβαια το WiiU ανταγωνιστικό τους, που δεν είναι καν - όντας και τα δύο λιγότερους από 18 μήνες στην αγορά. Η εικόνα της εμπορικής αποτυχίας, η οποία έχει πια συνδεθεί άρρηκτα με το όνομα του WiiU, δεν μπορεί να αλλάξει. Σύμφωνοι. Ανακοινώνοντας, ωστόσο, η Nintendo στα μέσα Μαρτίου του 2015 πως έχει ήδη προχωρήσει στο σχεδιασμό του επόμενού της συστήματος - το οποίο θα διέπεται από εντελώς νέα αρχιτεκτονική, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ίδια και σε οικιακό και σε φορητό σύστημα ψυχαγωγίας - τί ακριβώς πετυχαίνει τελικά; Όταν απέχει τόσο πολύ από την ημέρα διάθεσής του; Πρακτικά, τί;

Η απάντηση, όχι μόνο βάσει... προϊστορίας αλλά βάσει απλής, κοινής λογικής, είναι ολοφάνερη: κατορθώνει μόνο να μειώσει στο ελάχιστο τις όποιες πιθανότητες είχε το WiiU να οδεύσει προς τη "συνταξιοδότηση" με αξιοπρέπεια. Με την επιλογή της αυτή η Nintendo πρακτικά ανακοινώνει στο κοινό κάτι τύπου "Όσα ήταν να επενδύσουμε σε αυτό το σύστημα, τα επενδύσαμε. Πέραν των ήδη προγραμματισμένων προς μελλοντική κυκλοφορία games μας, δεν μπορείτε να περιμένετε κάτι άλλο για το WiiU. Οι πόροι μας και επίσημα πια στρέφονται προς τη δημιουργία των games του επόμενου συστήματος". Και με τις ανεξάρτητες εταιρείες έκδοσης games, όπως τις Ubisoft, EA και Activision να έχουν πρακτικά ήδη εγκαταλείψει το WiiU, όλα θα τελειώσουν και τυπικά με την κυκλοφορία του The Legend of Zelda. Συνολική διαδρομή του WiiU στην αγορά: 4 χρόνια και κάτι μήνες στην ουσία.

Έτσι η Nintendo - για δεύτερη φορά σε μία τετραετία - προχωρά σε πρακτική "ευθανασία" του οικιακού της συστήματος ψυχαγωγίας, έστω και ενός που δεν είχε ούτως ή άλλως πιθανότητες περαιτέρω εμπορικής επιτυχίας, με τον ίδιο ανούσιο, ερασιτεχνικό και γελοίο τρόπο: προ-προ-προανακοινώνοντας ένα σύστημα για το οποίο ούτε η ίδια δεν έχει ιδέα πότε ακριβώς θα είναι έτοιμο προς πώληση. Ας μην ξεχνάμε πως και να θέλει η Nintendo να διαθέσει ένα π.χ. WiiDo (όχι γέλια) τα Χριστούγεννα του 2016, δεν εξαρτώνται όλες οι παράμετροι κυκλοφορίας ενός νέου συστήματος από τις... επιθυμίες της απλώς. Πρέπει να "δουλέψουν ρολόι" όλα τα στάδια της παραγωγής του, να έχει εξασφαλιστεί αρκετή υποστήριξη από τις ανεξάρτητες εταιρείες έκδοσης games, να είναι πλήρως "χτισμένες" και δοκιμασμένες οι online υπηρεσίες που θα το στηρίξουν... ο κατάλογος είναι μεγάλος.

Από μία πλευρά, λυπόμαστε. Αληθινά λυπόμαστε να παρακολουθούμε μία ιστορική εταιρεία όπως η Nintendo να κάνει το ένα πρωτάρικο λάθος μετά το άλλο, σπασμωδικές επιλογές κάτω από την πίεση της αποτυχίας, αψυχολόγητες κινήσεις χωρίς καν δικαιολογήσιμο αντίκρυσμα. Λυπούμαστε να την βλέπουμε να φέρνει τον εαυτό της στη δύσκολη θέση της εταιρείας που θα πρέπει να εξηγήσει στο κοινό γιατί θα έπρεπε να την εμπιστευτεί ξανά - όταν δείχνει τόσο πρόθυμη να "σπρώχνει στο γκρεμό" τα οικιακά συστήματα που αυτό το κοινό σχεδόν... πεισμαστικά αγοράζει, με την ελπίδα πως επενδύοντας σε αυτά θα εισπράξει λίγη από τη δημιουργική σπίθα του παρελθόντος. Αληθινά λυπούμαστε. Όταν όλα έχουν ειπωθεί, ωστόσο, δεν είμαστε πια μάρτυρες μόνο της αποδοχής της ήττας εκ μέρους της Nintendo με το WiiU. Δεν είμαστε μάρτυρες μόνο της "ευθανασίας" του. Είμαστε μάρτυρες, εκτός θεαματικού απροόπτου, της πτώσης των Ιαπώνων στο επίπεδο εκείνο, κάτω από το οποίο δεν υπάρχει ουσιαστική επιστροφή. Θα αποδειχθούμε... ψεύτες, όταν δεν αποδειχθήκαμε στις εκτιμήσεις μας για τα Wii και WiiU σε χρονικές περιόδους που κανείς δεν εξέφραζε αρνητικότητα για το ένα ή το άλλο; Αυτή τη φορά, μακάρι!