Όπως σε όλους σχεδόν τους αθλητικούς τίτλους, έτσι και στο Virtua Tennis 3 την περισσότερη ψυχαγωγία οι gamers θα την αποσπάσουν από τον τίτλο σε multiplayer σενάρια, είτε σε μεταξύ τους αναμετρήσεις "ένας προς έναν" είτε σε αναμετρήσεις ζευγαριών ενάντια σε παίκτες που ελέγχει το PS3, είτε φυσικά ανάμεσα σε τέσσερις παίκτες, ένα δηλαδή ζευγάρι εναντίον του άλλου. Για τους... μοναχικούς gamers, βεβαίως, υπάρχει πάντοτε το γνωστό και αγαπημένο World Tour Mode, όπου τους δίνεται η ευκαιρία να ξεκινήσουν με έναν παίκτη στο χαμηλότερο σημείο της παγκόσμιας κατάταξης και να τον πλησιάσουν όσο το δυνατόν περισσότερο στην κορυφή. Αυτό επιτυγχάνεται με την συμμετοχή σε τουρνουά και τις αντίστοιχες νίκες, ενώ στα ενδιάμεσα διαστήματα οι παίκτες πρέπει να προπονούν τον αθλητή τους στα διάφορα mini-games του τίτλου και στην Ακαδημία τέννις, προκειμένου να αυξάνουν τα στατιστικά των επιδόσεων του και τις πιθανότητες να κερδίζει ματς απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους. Υπάρχουν και κάποιες παράμετροι που καθιστούν την όλη διαδικασία πιο αληθοφανή (οι μηχανισμοί που υποχρεώνουν τον παίκτη να επιλέξει πότε θα ξεκουράσει τον αθλητή του για παράδειγμα) αλλά και πιο ψυχαγωγική (όπως η συλλογή ρακετών, παπουτσιών και αξεσουάρ).
Ο τομέας με τον οποίο δεν μπορούμε να δηλώσουμε ενθουσιασμένοι στο Virtua Tennis 2009, είναι ο τεχνικός. Τα γραφικά είναι μεν υψηλής ευκρίνειας, αλλά όχι απαραίτητα αντίστοιχης λεπτομέρειας: ο αριθμός των πολυγώνων που περιγράφει τους παίκτες θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερος και τα textures περισσότερο αληθοφανή, καθώς δίνουν στους εικονικούς αθλητές τη ζωντάνια... ζόμπι πολλές φορές. Η κίνησή τους είναι πάντως πολύ καλή, τα λιγοστά εφέ που θα ταίριαζαν σε έναν τίτλο τένις είναι προσεγμένα, ενώ η "τηλεοπτική κάλυψη" στα replay παραμένει αποτελεσματική. Ο ήχος όμως είναι άλλο θέμα: η μουσική του VT2009 είναι απίθανα στερούμενη χαρακτήρα (muzak που λένε και οι Σάξονες), τα εφέ "ρηχά" και δίχως υφή, ενώ η απόδοση κάθε ατάκτας του εκφωνητή βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτήν που θα προσέφερε ένα... ρομπότ που ξέρει ξένες γλώσσες. Ο σχεδιασμός των μενού και συνολικά η παρουσίαση των VT δίνει παρωχημένη εντύπωση πια - η Sega θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθεί ότι στην high definition εποχή οι gamers έχουν συνολικά περισσότερες απαιτήσεις από τις σύγχρονες παραγωγές.
Από τα παραπάνω, κάθε φίλος και φίλη της στήλης μπορεί να "κρατήσει" συνολικά το εξής: το Virtua Tennis 2009 είναι το είδος του τίτλου που μπορεί να προσφέρει αμέτρητες ώρες ψυχαγωγίας, υπό προϋποθέσεις όμως. Προϋπόθεση πρώτη: να μην έχει παίξει σε βαθμό εξαντλητικό ο άνθρωπος που θα ασχοληθεί μαζί του, κάποιο από τα προηγούμενα VT (ειδικά το Virtua Tennis 3). Προϋπόθεση δεύτερη: να διαθέτει ο επίδοξος κάτοχος του τίτλου πολλά... joypad για το PS3, καθώς στο παιχνίδι μεταξύ φίλων και όχι τόσο στο online βρίσκονται οι πιο πολλές ώρες απολαυστικού gameplay με τον τίτλο της Sega. Εκείνοι και εκείνες που έχουν "τιμήσει" όλα τα παρελθόντα Virtua Tennis και δηλώνουν - όπως κι εμείς - θιασώτες του franchise, οφείλουν να γνωρίζουν πως μεγάλες αδυναμίες δεν έχει η έκδοση 2009, αλλά δεν φέρνει και τίποτε αληθινά αξιοσημείωτο στο προσκήνιο. Εξηγούμαστε, για τους... γνωστούς λόγους!
Βαθμολογία: 8 αστεράκια
