Δεν χωρά αμφιβολία στο γεγονός ότι το ξεκίνημα των νέων PlayStation και Xbox δεν έμοιασε με κανένα άλλο αντίστοιχο στο παρελθόν - όχι μόνο λόγω των συνθηκών της πανδημίας ή των τεράστιων κατασκευαστικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει η αγορά της τεχνολογίας, αλλά και λόγω αλλαγών στην στρατηγική των Sony και Microsoft. Όμως ένα νέο σύστημα ηλεκτρονικής ψυχαγωγίας (όση προσπάθεια κι αν απαιτεί να βρεθεί!) συνεχίζει να χρειάζεται ορισμένα έστω games που να το αναδεικνύουν. Δεν ήταν μικρή η αναμονή από το Demon's Souls του Νοέμβρη, μα τον Μάιο έγινε διαθέσιμος ο δεύτερος τέτοιος τίτλος, το Returnal και σήμερα κυκλοφορεί αυτός που μπορεί να επιδείξει σε ακόμη ευρύτερο κοινό τί είναι ικανό να κάνει το PS5 όταν αποδίδει παραγωγές σχεδιασμένες ειδικά γι' αυτό. Δεν είναι άλλος, φυσικά, από το Ratchet & Clank: Rift Apart. Φέρνει σε πέρας αυτήν την αποστολή συγκεκριμένα;

Χωρίς να αποκαλύψουμε τίποτε σημαντικό από το σενάριο του νέου μέλους της ιστορικής αυτής σειράς τίτλων της Insomniac, και... εν τάχει, το διάσημο δίδυμο των PlayStation μεταφέρεται σε μία παράλληλη διάσταση με την δική του, όπου χάνουν ο ένας τον άλλον. Για το πέρασμα στην διάσταση αυτή υπεύθυνος, φυσικά, είναι ο... "κλασικός κακός", ο Dr. Nefarious - στην διάσταση αυτή, δε, καταλαμβάνει την εξουσία με ευκολία γιατί ο "αυτοκράτορας" του κόσμου εκείνου είναι δική του "εκδοχή". Η αντίστοιχη "εκδοχή" του Ratchet στην διάσταση αυτή, η Rivet, παίρνει τον Clank υπό την προστασία της και έτσι ξεκινά αυτή η... υπερδιαστασιακή περιπέτεια κατά την οποία οι τρεις χαρακτήρες θα πρέπει να "περνούν" συνέχεια είτε από ένα μέρος του ίδιου κόσμου σε ένα άλλο, είτε από την μία διάσταση στην άλλη αντιμετωπίζοντας διαφορετικές προκλήσεις αναλόγως με το πώς είναι διαμορφωμένη η κάθε μία.

Η αλήθεια είναι βέβαια πως είναι μάλλον... άδικο να χαρακτηρίζει κανείς την Rivet απλώς "αντίστοιχη του Ratchet" βάσει σεναρίου, αφενός γιατί είναι ένας από τους πλέον καλογραμμένους χαρακτήρες που μπορούμε να σκεφτούμε σε οποιοδήποτε πρόσφατο video game, αφετέρου γιατί προσφέρει στο Rift Apart έναν "αέρα ανανέωσης" που ο παίκτης θα εκτιμήσει σε πολλά σημεία της εξέλιξης του τίτλου. Πρακτικά, άλλωστε, η παραγωγή της Insomniac δίνει στους παίκτες τον έλεγχο των Ratchet και Rivet για σχεδόν τον ίδιο χρόνο στην διάρκεια του νέου τίτλου, φροντίζοντας πάντως να έχουν πρόσβαση στα ίδια όπλα και gadgets (εκ των οποίων μάλιστα η μεγάλη πλειοψηφία εμφανίζεται για πρώτη φορά σε τίτλο της σειράς).

Οι δημιουργοί της Insomniac, πάντως, σωστά δεν διαμόρφωσαν... εκ νέου και τους βασικούς μηχανισμούς παιχνιδιού στο Rift Apart, γιατί σε αυτήν την περίπτωση αυτό το Ratchet & Clank αληθινά δεν θα θύμιζε σε τίποτε τα προηγούμενα. Αυτό που επέλεξαν να κάνουν είναι να παραμείνουν στην χρήση όπλων κυρίως από μέση και μακρινή απόσταση, στην γρήγορη κίνηση ανάμεσα σε "προσκήνιο" και "παρασκήνιο" και στην μετάβαση από το ένα σημείο του περιβάλλοντος στο άλλο με διάφορους τρόπους (από απλά άλματα μέχρι την αιώρηση όπου είναι εφικτή), προσφέροντας στον παίκτη δύο νέες επιλογές που μπορεί να αξιοποιεί ειδικά όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.

Η μία, η Rift Tether, επιτρέπει στους gamers να δημιουργούν μίνι-διαστασιακά χάσματα μέσα στο ίδιο ενεργό περιβάλλον προκειμένου είτε να φτάσουν σε ένα σημείο του περιβάλλοντος πιο γρήγορα, είτε να ξεφύγουν αν βρεθούν π.χ. περικυκλωμένοι από αντιπάλους. Η άλλη επιλογή, η Phantom Dash, επιτρέπει στους παίκτες να "εξαφανιστούν" εν κινήσει από την διάσταση όπου βρίσκονται έτσι ώστε τα πυρά των αντιπάλων να μην τους βλάπτουν (στην πραγματικότητα λειτουργεί σαν κίνηση αποφυγής που έχουμε δει σε διάφορα άλλα games στο παρελθόν).

Οι νέες αυτές κινήσεις σε συνδυασμό με τις γνωστές υπάρχουσες και τον ευφάνταστο "διπλό" τρόπο λειτουργίας πολλών από τα όπλα - αναλόγως με το πόσο πατά κανείς τα δύο πλήκτρα "σκανδάλες" του χειριστηρίου DualSense - καθιστούν το Rift Apart ίσως το "ευέλικτο" Ratchet & Clank έχει προσφέρει ποτέ η Sony: υπάρχουν συχνά περισσότεροι από ένας τρόποι για να πετύχει κανείς κάτι (με εξαίρεση τις "σκηνοθετημένες" σεκάνς και τις πίστες με γρίφους βέβαια) και το επίπεδο δυσκολίας δεν είναι τέτοιο που να αποθαρρύνει αν αποτύχει κανείς πολλές φορές (όπως συμβαίνει ενίοτε π.χ. για το Returnal). Το Rift Apart είναι προσβάσιμο και κατανοητό, κάτι σημαντικό για παραγωγή που δεν απευθύνεται σε αφοσιωμένους gamers μόνο, χωρίς να στερεί την πρόκληση από εκείνους που την επιζητούν. Ακριβώς όπως πρέπει, με άλλα λόγια!