Τίποτε πραγματικά φιλόδοξο δεν μπορεί να προσφέρει όσα υπόσχεται στην έκδοση... 1.0: πολλά σχετικά με το τί είναι εφικτό και υλοποιήσιμο και τί όχι από το αρχικό "όραμα", στην πορεία αναθεωρούνται με συνέπειες σε όλους προφανείς. Η διαπίστωση αυτή, σε συνδυασμό με το... όνομα και μόνο του Peter Molyneux (ο οποίος έχει ανάγει σε... "σύστημα" τις "μεγάλες υποσχέσεις" και την πάγια θέση πως "η επόμενη δημιουργία του είναι ό,τι καλύτερο έχει εμφανιστεί ποτέ"!), ήταν αρκετές για να περιορίσουν στο επίπεδο του "απλώς καλού" και όχι του "εξαιρετικού" το αρχικό Fable. Λογικό, λοιπόν, μετά από χρόνια αναμονής, το Fable II να αντιμετωπίζεται με μία δόση... "υγιούς σκεπτικισμού", συνυπολογίζοντας και τις εξαιρετικά μεγάλες προσδοκίες των gamers και της Microsoft από το action RPG της Lionhead. Γεγονός που, από μία άποψη, καθιστά ακόμη σημαντικότερη τη "νίκη" του Molyneux: παρά την αμφιβολία, παρά τις παράλογα υψηλές προσδοκίες, το Fable II είναι, τελικά, όλα όσα υποσχέθηκε πριν από τρία χρόνια ότι θα είναι. Με τόκο, μάλιστα.

Για όσους και όσες είχαν έλθει σε επαφή με το αρχικό Fable στο αρχικό Xbox, το νέο Fable δεν θα αποτελέσει τη... μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών ακριβώς: είναι πολύ πιο κοντά στην βασική ιδέα του περίφημου "Project Ego" του Molyneux, του gameplay εκείνου που θέτει στη διάθεση του παίκτη έναν χαρακτήρα από πολύ νωρίς στη "ζωή" του και - βάσει των επιλογών που θα κάνει ο παίκτης και των όσων θα "διαπράξει" - αλλάζει τόσο την εξωτερική εμφάνιση του χαρακτήρα αυτού, όσο και την πορεία του μέσα στο "ελαστικό" γενικό σενάριο. Αν η διαδικασία ακούγεται πολύωρη ή/και περίπλοκη, δεν είναι (τα πρώτα αποτελέσματα επιλογών του παίκτη αρχίζουν να διαφαίνονται πολύ γρήγορα), όμως ο μηχανισμός αυτός αρχίζει πραγματικά να "καθιστά μοναδική" την εμπειρία του Fable II για τον καθένα αργότερα στην εξέλιξη του τίτλου, όχι νωρίς.

Ο λόγος γι' αυτό είναι συγκεκριμένος: ο τίτλος της Lionhead "κρατά από το χέρι" τον παίκτη αρχικά, είναι όμως το σημείο στο οποίο οι gamers θα αντιληφθούν πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος που έχει "χτίσει"ο Molyneux και η ομάδα του, εκεί όπου αρχίζει η πραγματική διασκέδαση. Από τις διαφορετικές "δουλειές" που μπορεί να κάνει ο παίκτης και τα αγαθά που μπορεί να αγοράσει, μέχρι τη σύντροφο που μπορεί να επιλέξει και την... "οικογενειακή ζωή" που μπορεί να έχει, η γκάμα των όσων μπορεί να "βιώσει" κανείς στο Fable II είναι απίστευτα μεγάλη. Όλα αυτά, δε, είναι "περιφερειακά" στοιχεία στην κυρίως ιστορία, που φυσικά αναθέτει ηρωϊκό ρόλο στον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα και την "αποστολή" να εξολοθρεύσει την μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει η εικονική του χώρα.

Ατέλειωτη εξερεύνηση, λοιπόν, μαζί με μάχες εναντίον άλλων χαρακτήρων και πλασμάτων, συλλογή χρημάτων για την αγορά αντικειμένων, "παράπλευρες" αποστολές - που χαρακτηρίζονται από θαυμαστή ποικιλία - και μία σειρά από προκλήσεις που συνθέτουν τον σκελετό του βασικού σεναρίου, απαριθμούν ουσιαστικά τους τρόπους με τους οποίους ο παίκτης αλληλεπιδρά με το Fable II. Στην πορεία του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα μέχρι την τελική αναμέτρηση του σεναρίου αυτού, οι gamers θα συναντήσουν όλων των ειδών τις μαγευτικές, συναρπαστικές, χιουμοριστικές, τρομακτικές, αριστοτεχνικά "σκηνοθετημένες" καταστάσεις, όπου (βασικού επιπέδου) γρίφοι θα πρέπει να λυθούν, τακτικές να προτιμηθούν από άλλες και αντίπαλοι να υπερνικηθούν - έχοντας στα υπόψιν ότι πάρα πολλές από τις επιλογές τους αλλάζουν με προφανείς ή όχι τρόπους τον κόσμο γύρω τους...

...έναν κόσμο που έχει "υφανθεί" από την Lionhead με τρόπο αληθινά απίστευτο. Ο Molyneux και η ομάδα του αποδέχθηκαν το φανταστικό υπόβαθρο του τίτλου και δεν στόχευσαν στο ρεαλιστικό, αλλά στο στυλιζαρισμένο, με αποτελέσματα υπέροχα. Τα γραφικά δεν είναι ούτε κινηματογραφικά ούτε... cartoony, αλλά κάτι ενδιάμεσο, χωρίς να στερούνται πολύ μεγάλης λεπτομέρειας τόσο στο φωτισμό, όσο και στα ειδικά εφέ. Τα μοντέλα των περισσότερων χαρακτήρων είναι πειστικά και τα περιβάλλοντα τόσο ποικίλλα, όσο και φροντισμένα. Ο ήχος κινείται στα ίδια, αν όχι υψηλότερα επίπεδα, με εκπληκτική μουσική, ψηφιακά εφέ κορυφαίας πιστότητας και απόδοση της ομιλίας των χαρακτήρων καλύτερη από αυτήν οποιουδήποτε άλλου action RPG έχουμε δει στο Xbox 360 μέχρι τώρα. Ο έλεγχος είναι πολύ καλός και η κάμερα που ακολουθεί τη δράση δεν επιδρά αρνητικά στα τεκταινόμενα, ενώ τα menu επιλογών και η παρουσίαση είναι όσο ποιοτικά αναμένει κανείς από μία παραγωγή αυτού του επιπέδου.

Φυσικά, επειδή κανένας τίτλος σε κανένα σύστημα ψυχαγωγίας δεν είναι τέλειος, το Fable II θα μπορούσε να είναι ακόμη καλύτερο σε κάποια πράγματα. Το menu χειρισμού του, για παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι περισσότερο εύχρηστο (αν σκεφτεί κανείς πόσες επιλογές προσπαθεί να προσφέρει σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή). To σύστημα μάχης είναι μάλλον απλοϊκό, σε βαθμό που ούτε οι "αναβαθμίσεις" στις δυνατότητες του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα μπορούν να κρύψουν. Και, όταν όλα έχουν ειπωθεί, πρέπει να είναι κανείς εξ αρχής αποφασισμένος να παίξει τον τίτλο με οδηγό την περιέργεια και όχι για απλώς για να τον ολοκληρώσει, καθώς στη δεύτερη περίπτωση - και με τη δομή που έχει το Fable II - οι δεκαοκτώ ή είκοσι ώρες ενασχόλησης μπορούν να αποδειχθούν κάλιστα δέκα ή δώδεκα.

Το γεγονός, πάντως, πως τίποτε από τα παραπάνω δεν αρκεί για να σπιλώσει τις συχνά μαγικές στιγμές που είναι σε θέση να προσφέρει το Fable II, παραμένει. Πρόκειται για μία παραγωγή στην οποία ολοφάνερα έχει "σμιλευτεί" με αγάπη κάθε λεπτομέρεια, έχει δοθεί προσοχή σε αμέτρητα μικρά στοιχεία που άλλα games "προσπερνούν", έχει επιδιωχθεί το υψηλότερο επίπεδο εικόνας και ήχου που μπορεί να αποδώσει το Xbox 360 σε "παραμυθένιο" σκηνικό. Αλληλεπιδραστική εμπειρία αυτού του είδους πολύ απλά δεν υπάρχει άλλη αυτή τη στιγμή, ούτε στο σύστημα της Microsoft ούτε σε κάποιο άλλο - και ίσως έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους κατόχους ενός 360: ως κάτι μοναδικό που αξίζει να βιώσουν. Και για το... next big thing του Molyneux, έχουμε καιρό!

Βαθμολογία: 10 αστεράκια