Καινούργιος μήνας, καινούργιο shoot' em up πρώτου προσώπου που βρίσκει το δρόμο του στα καταστήματα φιλοδοξώντας να ξεχωρίσει ανάμεσα στον... συρφετό των ποιοτικών (και μη) εκπροσώπων της κατηγορίας. Η πρόταση της THQ κάνει... "τη ζωή της δύσκολη" με δύο τρόπους: μην μπορώντας να αποφασίσει αν θέλει να επικεντρωθεί στο τμήμα για έναν παίκτη ή στο τμήμα multiplayer αφενός, βρίσκοντας τον εαυτό της "αντιμέτωπο" αυτόν τον καιρό με το Call of Duty 4 αφετέρου (του οποίου η δημοτικότητα παραμένει σε πάρα πολύ υψηλά επίπεδα). Αν και αξιόλογο, με άλλα λόγια, το Frontlines ξεκινά με... ντεζαβαντάζ, το οποίο στα μάτια άλλων παικτών μπορεί να ξεπερνά, σε άλλων όχι.

Η υπόθεση δεν έχει ουσιαστική σημασία (οι μελλοντολογικοί πόλεμοι που χωρίζουν τις δυνάμεις του πλανήτη σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα είναι τόσο μπανάλ πια!), έχει όμως το gameplay, που στηρίζεται σε γνώριμους έως... υπερβολικά γνώριμους μηχανισμούς. Ο παίκτης συμμετέχει σε συγκρούσεις που διαδραματίζονται σε ευμεγέθη πεδία μάχης και επιδιώκει να παίξει το δικό του ρόλο στην εξέλιξή τους, παρακολουθώντας κατά τη διάρκεια του σχετικού campaign όλες εκείνες τις προδιαγεγραμμένες σκηνές που "ενώνουν" τις αποστολές μεταξύ τους σεναριακά. Η "επική" σκηνοθεσία και η "δημοσιογραφική κάλυψη", πάντως, δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι στο παιχνίδι για έναν παίκτη, οι gamers ουσιαστικά "συνεργάζονται" με συμμαχητές τεχνητής νοημοσύνης που άλλοτε επιδεικνύουν απίστευτη αντίληψη, άλλοτε... καθόλου.

Αυτό είναι και το σημείο στο οποίο αντιλαμβάνεται κανείς ότι το Frontlines θα έπρεπε να είχε πιθανώς επικεντρωθεί εξ ολοκλήρου στην Δικτυακή multiplayer πλευρά του: με τη δυνατότητα συμμετοχής έως και 64 παικτών ταυτόχρονα (με συγκεκριμένους ρόλους και δυνατότητες για τον καθένα), το gameplay αποσαφηνίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και οι gamers μπορούν να επικεντρωθούν στις τακτικές εκείνες που θα τους επιτρέψουν να "κατακτήσουν" όσο το δυνατόν περισσότερα "σημεία ελέγχου" σε ένα σημείο μάχης και, εν τέλει, να επικρατήσουν της αντίπαλης ομάδας. Όχι κάτι που δεν έχουν προσφέρει κι άλλα FPS στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά σίγουρα κάτι τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα ενδιαφέρον, ειδικά με έμπειρους συμπαίκτες και αντιπάλους.

Ο τεχνικός τομέας του τίτλου είναι ποιοτικός, αλλά όχι ξεχωριστός: με καλοσχεδιασμένα γραφικά, προσεγμένο ήχο αλλά μάλλον "γενικόλογη" εντύπωση να δημιουργείται και στους δύο τομείς, το Frontlines δεν απογοητεύει, αλλά δεν διεκδικεί και δάφνες. Ο έλεγχος είναι όσο αποτελεσματικός μπορεί να ζητήσει κανείς, οι επιλογές ρυθμίσεων αρκετές, οι multiplayer τρόποι παιχνιδιού όμως είναι... ο εξής ένας, οι ανάγκες σε γρήγορη σύνδεση αυξημένες και η γενική παρουσίαση άχρωμη. Και αν όλα αυτά ακούγονται ελαφρώς... βαρετά ειπωμένα, είναι γιατί αντικαθρεπτίζουν σε μεγάλο βαθμό το Frontlines: είναι ένας τίτλος που προσφέρει αυτά που προσπαθεί, αλλά δεν καταφέρνει να ξεπεράσει την κοινοτυπία και την έλλειψη ξεχωριστών στοιχείων που το χαρακτηρίζουν. Ως εκ τούτου... για όσους απλώς θέλουν ένα "διάλλειμα" από τα Quake Wars ή το Call of Duty 4, και μόνο!

Βαθμολογία: ***