Θα ζητήσουμε από τους φίλους και τις φίλες του αθηνόραμαdigital.gr να φανταστούν ένα Pirates of the Caribean χωρίς τον Jack Sparrow. Ένα Die Hard χωρίς τον John McClane. Ένα Matrix χωρίς τον Neo. Και μετά θα τους ζητήσουμε να φανταστούν ένα Halo χωρίς τον Master Chief και να ξεκινήσουν να παίζουν το ODST... χωρίς προκαταλήψεις. Όχι εύκολο, αν σκεφτεί κανείς πως ο συγκεκριμένος χαρακτήρας από πολλές απόψεις ΕΙΝΑΙ τα Halo, σε βαθμό που αν το Xbox είχε επίσημη μασκώτ, θα ήταν αυτός. Και να ξεκινήσουν γνωρίζοντας ότι παίζουν κάτι που ξεκίνησε να αναπτύσσεται ως "επέκταση", κάτι συμπληρωματικό στο Halo 3, για να καταλήξει να πωλείται στην τιμή πλήρους τίτλου. Επίσης όχι εύκολο. Δεν είναι λίγες οι παραδοχές που πρέπει να κάνει κάποιος με το Halo 3 ODST, απο την πρώτη στιγμή που θα πιάσει στα χέρια του το χειριστήριο του Xbox 360. Το ευχάριστο σε όλα αυτά; Το ODST δεν απογοητεύει, παρά τις παραδοχές.

Οι παίκτες στερούνται λοιπόν την αρματωσιά του Master Chief και αναλαμβάνουν το ρόλο ενός "απλού" στρατιώτη, ο οποίος θα αναλάβει με την ομάδα του να συγκεντρώσει πολύτιμα για τον πόλεμο με τη φυλή των Covenant στοιχεία που βρίσκονται διάσπαρτα στην πόλη της New Mombasa (όλα αυτα συνδέονται βεβαίως σεναριακά με το Halo 3). Η προοπτική είναι και πάλι αυτή του πρώτου προσώπου, όμως ο στρατιώτης ODST που ελέγχουν οι gamers αυτή τη φορά έχει διαφορετική "αίσθηση" και θα πρέπει να παιχθεί διαφορετικά, αφού η ασπίδα προστασίας του είναι περισσότερο ευάλωτη και η ενέργειά του δέχεται πλήγματα ευκολότερα απ' ότι του Master Chief. Eπίσης ο ODST δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει όπλα και με τα δύο χέρια, δεν τρέχει τόσο γρήγορα, ενώ χάνει ενέργεια αν πέσει από μεγάλα ύψη. Κίνηση περισσότερο προσεκτική και μεθοδική, α λα Gears of War σχεδόν, είναι απλώς απαραίτητη στην παράλληλη αυτή ιστορία των Halo.

Το σεναριακό τμήμα του τίτλου είναι αλήθεια ότι δεν διαρκεί πολύ - ειδικά οι έμπειροι gamers θα το ολοκληρώσουν σε μερικές ώρες - όμως δεν στερείται σκηνών που μας θύμισαν γιατί είχαμε αγαπήσει τόσο το αρχικό Halo. Η παρουσίασή του είναι επίσης πάρα πολύ καλή, ίσως καλύτερη από των τριών άλλων, επειδή έχει προσεγγιστεί "κινηματογραφικά" (ο παίκτης συμπληρώνει "κομμάτια του παζλ" των συμβάντων μέσα από τις αναμνήσεις άλλων μελών της ομάδας του). Το σεναριακό τμήμα μπορεί, μάλιστα, να παιχθεί συνεργατικά έως και με 4 παίκτες ταυτόχρονα, κάτι που απαιτεί μεγάλη τηλεόραση μεν για να έχει νόημα, αλλά μπορεί να αποδειχθεί επίσης άκρως ψυχαγωγικό (αν παιχθεί σε υψηλό επίπεδο δυσκολίας). Είναι πάντως εμφανές - ακόμη κι αν δεν το γνωρίζαμε εξ αρχής - ότι για το Halo 3 ODST δεν υπήρξε ποτέ πλάνο για εκτενές σεναριακό τμήμα, κάτι που γίνεται αντιληπτό όταν συνειδητοποιήσει κανείς πόσα τμήματα σε πολλές πίστες είναι πανομοιότυπα ή και επαναλαμβανόμενα.