Ο τίτλος φροντίζει να φέρνει τον παίκτη αντιμέτωπο με την ανάγκη για... ενστικτώδες σχεδόν πάτημα των πλήκτρων σε πολλές περιπτώσεις, ξαφνιάζοντάς τον ή θέτοντάς του ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Αυτή είναι συνειδητή επιλογή και τις πιο πολλές φορές όντως ανεβάζει τον δείκτη του σασπένς ασυνήθιστα ψηλά. Αυτό ίσχυε και για το Heavy Rain στην αρχική του μορφή, ωστόσο, όπως κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο.

Στη νέα και εμπλουτισμένη του μορφή, εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες του PlayStation Move, ο τίτλος αποκτά καινούργια αίσθηση: επιτρέπει στον παίκτη να κινηθεί με τη χρήση του αναλογικού μοχλού στον Navigation Controller και να δράσει εκτελώντας τις απαραίτητες κινήσεις με το κύριο χειριστήριο του Move (για παράδειγμα να αποφεύγει χτυπήματα αντιπάλων και ν' αλληλεπιδρά με τα διάφορα αντικείμενα του περιβάλλοντος). Με τα πλήκτρα-σκανδάλες στα δύο τμήματα του Move, ο παίκτης μπορεί να αλλάξει την οπτική γωνία και να ακούσει τις σκέψεις του ήρωα, ενώ και τα ειδικά στιγμιότυπα - όπου χρειάζεται να εισάγει κανείς άμεσα ένα συνδυασμό ή ακολουθία πλήκτρων - είναι παρόντα και στη νέα έκδοση.

Το άλλο σημαντικό στοιχείο στο gameplay του Heavy Rain εντοπίζεται στο γεγονός ότι, αν και φυσικά ο παίκτης δεν μπορεί να... ξαναγράψει το σενάριο με τις πράξεις του, οι επιλογές του όντως δείχνουν να επηρεάζουν τη ροή της πλοκής. Πράγματα που αυτός έκανε ή δεν έκανε, γίνεται γρήγορα κατανοητό ότι έχουν επίδραση σε πράγματα που συμβαίνουν αργότερα - κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι gamers θα αισθανθούν μία "ευθύνη" για όσα κάνουν, η οποία σε άλλους τίτλους απλώς έχει... εκπαραθυρωθεί από τα πρώτα κιόλας λεπτά της δράσης.

Αυτή η (σχετική) "ελευθερία επιλογών" συμβάλλει και στην αντοχή του Heavy Rain στο χρόνο. Αφού το ολοκληρώσει κανείς - σε 10 ώρες περίπου - έχει νόημα να το ξαναπαίξει από την αρχή κάνοντας διαφορετικές επιλογές, ώστε να δει τί επιπτώσεις έχουν αυτές στην πλοκή των όσων συμβαίνουν. Πρόκειται για κάτι σημαντικό, αν σκεφτεί κανείς ότι αναφερόμαστε πάντοτε σε "σεναριακό" video game, με δεδομένη έκταση περιεχομένου.