Είναι μία από εκείνες τις περιπτώσεις που πραγματικά δεν θέλουμε να συναντάμε, μία από τις θέσεις στις οποίες αληθινά δεν θέλουμε να βρισκόμαστε. Όμως δυστυχώς η τάση που οδηγεί σε καταστάσεις σαν αυτήν δεν φαίνεται να αποδυναμώνεται σύντομα, καθώς η αγορά της ηλεκτρονικής διασκέδασης και η αγορά του "παραδοσιακού" σινεμά συνεχίζουν να θεωρούν ότι η "συνέργεια" μεταξύ τους όχι μόνο έχει νόημα, αλλά είναι... υποχρεωτική πλέον. Σε κάθε περίπτωση, ναι. Αναφερόμαστε πάλι σε ένα video game που αναπτύχθηκε μόνο και μόνο για να "συνοδεύσει" ένα φιλμ που προβάλλεται αυτόν τον καιρό στις κινηματογραφικές αίθουσες και, ξανά δυστυχώς, το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχουμε καταλήξει να περιμένουμε πια από παραγωγές του είδους: απογοητευτικό. Απλώς, να. Με την ταινία να μην είναι καθόλου άσχημη (για Holywood flick) και τον Iron Man να είναι από τους αγαπημένους μας κλασικούς ήρωες της Marvel, είχαμε ελπίδες.
Μέγα λάθος. Το Iron Man ακολουθεί την πεπατημένη όσον αφορά στα λάθη (έως... εγκλήματα) που έχουν διαπράξει οι κακές μεταφορές ταινιών σε video games. Έχουμε και λέμε: τραγελαφικό σενάριο που έχει ελάχιστη σχέση με το αντίστοιχο του φιλμ, check. Απλοϊκό gameplay που συρρικνώνεται στο "καταστρέφω ό,τι κινείται ή όχι", πάντοτε με τις ίδιες δύο ή τρεις ενέργειες, check. Αναποτελεσματικός, ανακριβής έλεγχος του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, που εκνευρίζει μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά και δεν αφήνει οποιοδήποτε περιθώριο πραγματικής διασκέδασης, check. Κοινότυποι αντίπαλοι που επιδεικνύουν νοημοσύνη... παπαρούνας, διανθίζουν κοινότυπα σχεδιασμένα περιβάλλοντα που στερούνται λεπτομέρειας και οποιουδήποτε πραγματικά "ζωντανού" στοιχείου, check. Αν υπάρχει κάπου μία λίστα με τα στοιχεία που δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζουν ένα video game, είμαστε βέβαιοι ότι κάποιοι την έδωσαν στη Sega σβήνοντας το... "δεν" εν έδει φάρσας ή κάτι τέτοιο!
Στον τεχνικό τομέα, προφανώς, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα απ' ότι στον τομέα του gameplay, όταν ένας τίτλος έχει αναπτυχθεί κυριολεκτικά "στο πόδι". Η... σκηνοθεσία στις εισαγωγικές σκηνές κάθε επιπέδου και η ποιότητά τους συνολικά είναι απαράδεκτη, τα γραφικά είναι ως επί το πλείστον "άδεια", επαναλαμβανόμενα και στερούμενα λεπτομέρειας(εξαίρεση αποτελεί ο ίδιος ο Iron Man που είναι καλύτερα σχεδιασμένος, αλλά και πάλι όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακός), ενώ ο ήχος κινείται κάτω από το όριο του μετρίου, με απρόσωπη μουσική και την απόδοση των διαλόγων από τους "κινηματογραφικούς" πρωταγωνιστές βαρετή.
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε συναντήσει στο παρελθόν τόσα παραδείγματα κάκιστων video games βασισμένων σε ταινίες που, ειλικρινά, πιστεύαμε ότι είχαμε αποκτήσει... ανοσία απέναντι στο ζήτημα. Ο τίτλος της Sega όμως είναι τόσο χαμηλού επιπέδου, που η πρακτική της κυκλοφορίας τέτοιων παραγωγών, από οποιαδήποτε εταιρεία, φαντάζει πλέον αληθινά προσβλητική. Αν μη τί άλλο, δεν είμαστε καν βέβαιοι αν έχει πλέον έστω και το εμπορικό νόημα που - θεωρητικά - κρύβεται πίσω από την επιλογή να αναπτυχθεί πρόχειρα ένα video game που φέρει απλώς ένα διάσημο όνομα: και μόνο η "ετικέτα" του movie tie-in βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο όπου θα χαρακτηρίζει... εξ ορισμού ένα κακό προϊόν! Να ελπίσουμε ότι τα επερχόμενα Hulk, Chronicles of Narnia II, Wall-E, Kung-Fu Panda, The Mummy Tomb of the Emperor κλπ. κλπ. θα έχουν καλύτερη τύχη; Ούτε καν...
Βαθμολογία: *
