Ποιά είναι η αληθινή αξία πίσω από τη μεγάλη χρηματική επένδυση που απαιτεί μία "σειρά" video games για να "καλλιεργηθεί" από την αρχή; Αυτή: όταν ένα νέο σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης διατίθεται στην αγορά, το πρώτο μέλος της σειράς αυτής στο καινούργιο φορμά δεν χρειάζεται να... συστήσει εκ νέου τον εαυτό του. Οι gamers γνωρίζουν τί να περιμένουν από αυτό, εμπιστεύονται το "σαφές μήνυμα" που ο τίτλος αυτός "περνά" στο κοινό του και, κατά συνέπεια, εστιάζουν στα στοιχεία όπου αυτός διαφέρει και στο πόσο τεχνικά καλύτερος είναι από τα άλλα μέλη της σειράς. Μέσα σε τρεις προτάσεις, τις προαναφερθείσες, έχει περιγράψει κάποιος με ακρίβεια τί είναι το Killzone: Shadowfall για το PlayStation4. Το επόμενο ερώτημα είναι: αγοράζει κανείς το δεύτερο, για το πρώτο; Και το τελευταίο: εξελίσει αρκετά τη σειρά των Killzone συνολικά;

Το Shadowfall διαδραματίζεται δεκάδες χρόνια μετά το... εκρητικό φινάλε του Killzone 3, με διαφορετικό πρωταγωνιστή - χωρίς να "προδώσουμε" κάτι από την υπόθεση, ο παίκτης θα αναλάβει και πάλι το ρόλο ενός πολεμιστή ενάντια σε Helghast, σε τελείως διαφορετικό όμως πλαίσιο. Οι έννοιες της ελευθερίας και του ρατσισμού καθιστούν "σοβαρότερο" το Shadowfall από τους τρεις αναλογικά απλοϊκούς προκατόχους του, παρά το γεγονός ότι η δημιουργός εταιρεία Guerilla έχει επιλέξει να "εξερευνήσει" ελάχιστα τις πρακτικές προεκτάσεις των παραπάνω. Το σίγουρο είναι πως ο παίκτης ενδιαφέρεται περισσότερο για την τύχη του χαρακτήρα που καθοδηγεί απ' ότι άλλοτε, κάτι άκρως θετικό για τα δεδομένα ενός τίτλου FPS - ενώ ακόμη και ο... "βασικός κακός" έχει, θεωρούμε, περισσότερο ενδιαφέρον. Σεναριακά, λοιπόν, πολύ καλά για τα δεδομένα των FPS.

Η γραμμική δομή του Killzone (όπως όλων των Killzone εδώ που τα λέμε) βοηθά επίσης το σενάριο να προσφέρει μερικές από τις εντυπωσιακότερα "στημένες" σκηνές στην ιστορία της σειράς - ευκαιρίες που η Guerilla δεν άφησε ανεκμετάλλευτες για να επιδείξει την ισχύ του PS4. Είτε αναφέρεται κανείς σε εκθαμφωτικά μεγάλης έκτασης τοπία και ανοιχτούς χώρους, είτε σε απίθανης λεπτομέρειας εσωτερικούς, είτε σε σεκάνς με γρήγορο ρυθμό είτε σε άλλες με δραματικό και στυλ προσωποκεντρικό, το νέο Killzone και το νέο PlayStation συνεργάζονται τόσο καλά, όσο ομολογούμε ότι δεν περιμέναμε από "παρθενικό" τίτλο σε φορμά άλλης συλλογιστικής. Δεν παύει να είναι Killzone, μεν, αλλά το Shadowfall διαφέρει σε αρκετά πράγματα - από τα φωτεινότερα γραφικά και τα "ανοιχτά" επίπεδα μέχρι τα περιορισμένα όπλα και το μικρό ιπτάμενο ρομπότ "βοηθό" με τις πολλαπλές δυνατότητες - ώστε να αποπνέει την αίσθηση του τουλάχιστον ανανεωμένου, αν όχι καινούργιου. Η σειρά το χρειαζόταν και το Shadowfall είναι ακριβώς αυτό.