To γεγονός ότι ο κόσμος του PC gaming χρωστά στη Valve τέσσερις από τις καλύτερες ψυχαγωγικές εμπειρίες όλων των εποχών στην κατηγορία των FPS (τα δύο Half Life, το CounterStrike και το Team Fortress 2) κάθε άλλο από τυχαίο είναι, φυσικά: το ταλέντο της συγκεκριμένης εταιρείας είναι υπεράνω αμφιβολίας ή εποχικότητας. Αντικειμένου, όμως; Γιατί τα ζόμπι σε τελείως άλλα πλαίσια και σκηνικά είχαμε συνηθίσει να τα αντιμετωπίζουμε, συνδέοντάς τα με ατμόσφαιρα thriller και όχι... action flick! Η Valve ωστόσο βρήκε τρόπο να προτείνει με αυτό το θέμα μία προσέγγιση διαφορετική - και να το κάνει έτσι ώστε το αποτέλεσμα να κινείται σε συγκρίσιμα ποιοτικά επίπεδα με τα άλλα της αριστουργήματα. Έστω και με μερικές... χμ.... ιδιαιτερότητες.

Στο Left 4 Dead ο αριθμός κάθε άλλο παρά τυχαίος είναι, επίσης. Η όποια "υπόθεση" (γιατί η Valve δεν επικεντρώνεται σε αυτήν) περιστρέφεται γύρω από τέσσερις επιζώντες σε αποκαλυπτικό σκηνικό, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με αληθινά αμέτρητα ζόμπι και πρέπει να συνεργαστούν όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα για να γλιτώσουν. Η ιδιαιτερότητα εδώ είναι η εξής: στο σεναριακό τμήμα, που απαρτίζεται από τέσσερις "αποστολές" των πέντε επιπέδων, το Left 4 Dead παίζεται και με έναν παίκτη, πρακτικά ωστόσο ενθαρρύνει τη συμμετοχή 2, 3 ή 4 παικτών συνεργατικά - όχι με κανένα... σύστημα, ωστόσο, αλλά με την καθαρά κινηματογραφική, σπαρμένη μέσα στον... πανικό, χαοτική συνεργασία που προκύπτει κάτω από τις συνθήκες ενός έντονου survival thriller.

Εκεί εντοπίζεται το ένα από τα πρωτότυπα στοιχεία του Left 4 Dead: επειδή η δυσκολία του τίτλου με την ταυτόχρονη συμμετοχή δύο ή πιο πολλών παικτών γίνεται... εκθετικά μεγαλύτερη, οι gamers καταλήγουν στο να υπερασπίζουν τους συντρόφους τους και να μοιράζονται τα bonus (health pack, πυρομαχικά κλπ) με πολύ... ομαδικότερο πνεύμα, επειδή διαφορετικά απλώς δεν θα επιβιώσουν. Η δυσκολία αυτή, δε, ρυθμίζεται και με τρόπο άκρως επιτυχημένο από μία ρουτίνα τεχνητής νοημοσύνης που η Valve αποκαλεί "The Director" (υπονοώντας με χιούμορ το ρόλο του σκηνοθέτη σε ταινίες με ζόμπι): ο παράγοντας αυτός "παρατηρεί" πώς αποδίδουν οι παίκτες και αυξάνει τους αντιπάλους και τα εμπόδια όταν τα... παραπηγαίνουν καλά, τοποθετεί λίγα παραπάνω health packs όταν με μεγάλο κόπο ανταπεξέρχονται στις ορδές των ζόμπι κλπ. Είναι μία έξυπνη ιδέα, όχι ακριβώς καινούργια αλλά άριστα υλοποιημένη στη συγκεκριμένη περίπτωση, η οποία κρατά το επίπεδο της πρόκλησης (και της αγωνίας) σε συνεχώς υψηλά επίπεδα.

Το άλλο πρωτότυπο στοιχείο του Left 4 Dead εντοπίζεται στην multiplayer πλευρά του, καθώς δίνει την ευκαιρία στους gamers να παίξουν το ρόλο των... ζόμπι (για την ακρίβεια το ρόλο ενός από τα πέντε είδη των ισχυρότερων και με ειδικές ικανότητες ζόμπι), με αποστολή να παγιδέψουν και να εξοντώσουν την ομάδα των τεσσάρων επιζώντων. Στο Versus Mode, λοιπόν, έως και 4 ζόμπι ελεγχόμενα από ανθρώπους μπορούν να αντιμετωπίσουν έως και τέσσερις επιζώντες επίσης ελεγχόμενους από ανθρώπους... και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά απολαυστικό, ειδικά αν διαθέσιμοι είναι φίλοι ή φίλες με εμπειρία και μαχητικό πνεύμα. Εδώ η εμπειρία της Valve από τα Team Fortress σαφώς την έχει βοηθήσει να προσφέρει το είδος του gameplay που δεν στηρίζεται στην ποικιλία των όπλων (αυτά είναι λιγοστά στον αριθμό) ή τη... βαθιά στρατηγική, αλλά την ενστικτώδη αντίδραση, την αντίληψη του περιβάλλοντος και τη σωστή επιλογή στο σωστό χρόνο.

Στα τεχνικά στοιχεία η Valve είναι... υπερβολικά έμπειρη για να αφήσει περιθώρια για παράπονα. Τα γραφικά, αξιοποιώντας τον περίφημο μηχανισμό προβολής Source, είναι πάρα πολύ όμορφα, φροντισμένα και αληθοφανή: σφύζουν απο λεπτομέρεια, αξιοποιούν τα εφέ φωτισμού άψογα και δεν απαιτούν PC των 5000 ευρώ για να τα απολαύσει κανείς στην καλύτερη μορφή τους, όπως στο Crysis. Ο ήχος είναι επίσης ποιοτικός, με πολύ καλό συνοδευτικό soundtrack και... αρκούντως πειστικές τις κραυγές των ζόμπι, τις εκπυρσοκροτήσεις των όπλων και τα υπόλοιπα εφέ. Η συνολική παρουσίαση δίνει συχνά την εντύπωση ότι έχει δανειστεί επίτηδες cult στοιχεία από ταινίες όπως αυτές του George Romero και, ως εκ τούτου, αποπνέει χιούμορ, ενώ ο χειρισμός είναι άψογος και οι ρυθμίσεις όσες απαιτούνται για τίτλους δράσης αυτής της κατηγορίας.

Όταν όλα έχουν ειπωθεί, το Left 4 Dead δεν μπορεί να συγκριθεί με διαχρονικές επιτυχίες όπως τα Half Life ή το CounterStrike - κάτι τέτοιο είναι απίθανα δύσκολο για οποιονδήποτε τίτλο πλέον. Είναι όμως μια διαφορετική προσέγγιση σε ένα είδος gameplay που έχει ταλανιστεί από πάρα πολλές παραγωγές... copy/paste στο παρελθόν, μια ποιοτική παραγωγή από μία κορυφαία ομάδα δημιουργίας και ο ιδανικός ίσως multiplayer τίτλος για μία παρέα που απαρτίζεται από φίλους έμπειρους στα FPS (για μοναχικούς παίκτες η εμπειρία της ενασχόλησης μαζί του ομολογουμένως δεν είναι η ίδια). Όσοι πιστοί λοιπόν της έντονης δράσης, με ομαδικό πνεύμα ή... κάποιου είδους απωθημένο να υποδυθείτε ένα ζόμπι στο κυνήγι ανθρώπινης σάρκας, προσέλθετε!

Βαθμολογία: 10 αστεράκια