Στον κόσμο των FPS, η σειρά των Painkiller είναι ό,τι στον κόσμο του σινεμά είναι η σειρά των... Scary Movie: δεν θεωρείται από κανέναν κορυφαία, είναι όμως cult και σαφώς "έχει το κοινό της". Το πρώτο εμφανίστηκε το 2004 και το gameplay δύο εκδόσεων και ενός expansion pack έχει μείνει επί μία τριετία απαράλλακτο - λογικό, λοιπόν, και το νέο Overdose να ακολουθεί... πιστά τα "χνάρια" των προκατόχων του, με έμφαση στη γρήγορη δράση, την παντελή έλλειψη "στρατηγικών στοιχείων" και το στοιχείο της υπερβολής στη βία. Cocktail που παραδόξως "δουλεύει".

Το gameplay δεν υπάρχει λόγος να αναλυθεί περισσότερο από όσο η φράση... "πυροβολώ ό,τι κινείται" υπονοεί. Ο παίκτης μεταβαίνει από το ένα εφιαλτικό περιβάλλον στο άλλο, εξολοθρεύοντας μία μεγάλη γκάμα από τερατώδεις αντιπάλους ανθρώπινης και μη μορφής. Θετική εντύπωση στη "συνταγή" προκαλεί τόσο η ποικιλία των τοποθεσιών και των αντιπάλων, όσο και τα ευφάνταστα σχεδιασμένα όπλα, τα οποία χρησιμοποιούνται ποικιλοτρόπως και με ενίοτε... ξεκαρδιστικά αποτελέσματα. Αρνητική εντύπωση, από την άλλη, προκαλεί η μεγάλη δυστυχώς αναμονή για το loading ανάμεσα στα levels, κάτι που δεν φαίνεται να επηρεάζεται από την ισχύ του εκάστοτε προσωπικού υπολογιστή.

Στον τεχνικό τομέα - όπου το επίπεδο των FPS σε PC βρίσκεται σε ύψη δυσθεώρητα μετά από την κυκλοφορία των Crysis και UT3 - προφανώς το Overdose δεν μπορεί να διεκδικήσει δάφνες, βασιζόμενο σε "παλιάς κοπής" τεχνολογία και απλοϊκό γενικώς design. Από την άλλη πλευρά, για να δει κανείς στην καλύτερη δυνατή μορφή τους τα γραφικά του συγκεκριμένου Painkiller δεν χρειάζεται... "πυρηνοκίνητο" PC. Ο ήχος είναι τυπικός και απλά λειτουργικός, οι επιλογές περιορίζονται επίσης "στα βασικά", ενώ οι μορφές multiplayer παιχνιδιού είναι ολιγάριθμες, όχι ακριβώς πρωτότυπες, αλλά ευθυγραμμισμένες με τη γενικότερη συλλογιστική που διέπει τον τίτλο.

Είναι αλήθεια ότι το νέο Painkiller - με τη μονομανία του στα καταιγιστικά πυρά και τον παντελώς ξέφρενο ρυθμό - μπορεί όντως να αποδειχθεί… πραγματικό Overdose στα μάτια πολλών PC gamers που έχουν παίξει και εκτιμήσει ποιοτικότερες παραγωγές, όπως τα Half Life ή το BioShock. Όμως προσφέρει ακριβώς αυτό που υπόσχεται, το κάνει καλά και είναι σε θέση να ψυχαγωγήσει χωρίς να προβληματίσει (και να κοστίσει, αφού η τιμή πώλησής του είναι η μισή αυτής που συνοδεύει συνήθως μια νέα κυκλοφορία σε PC). Μερικές φορές άλλωστε, όσο "ρηχό" κι αν ακούγεται, αυτή η "δίχως προβληματισμούς" διασκέδαση είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται κανείς!

Βαθμολογία: ****