Το γνωστό τραγουδάκι των Locomondo με τον τύπο που "δεν έχει χρόνο για το μωρό" γιατί... "πίνει μπάφους και παίζει Pro" (sic) πρωτακούστηκε το 2007. Τότε το Pro Evolution Soccer της Konami όντως ήταν στο ζενίθ της δόξας του, αναγνωρισμένο απ' όλους ως το καλύτερο football game για οικιακά συστήματα διασκέδασης και τίτλος που "πουλούσε PS2" από μόνος του, πόσο μάλλον εκατομμύρια αντίτυπα. Το 2007, όμως. Έκτοτε η Konami αφενός απέτυχε οικτρά να κάνει ομαλή τεχνική μετάβαση από το PS2 στα PS3/Xbox 360, αφετέρου... κατάφερε να αλλοιώσει με άστοχες αλλαγές και άσχημα υλοποιημένες προσθήκες αυτό που κάποτε θεωρούσαμε πρακτικά τέλειο στυλ παιχνιδιού. Πέρυσι η ιαπωνική εταιρεία αποδέχθηκε τα λάθη της και με το Pro Evo 2011 έδειξε πως εννοεί να τα διορθώσει και να ξανακερδίσει το θρόνο του καλύτερου τίτλου στην κατηγορία. Φέτος, κάνει ικανοποιητικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση με το Pro Evo 2012;

Η απάντηση δεν είναι απλή, όπως δυστυχώς δεν είναι και... αδίστακτα θετική. Το νέο Evo εμφανίζεται βελτιωμένο σε σχέση με το περυσινό σε κάποια πράγματα, όμως - γνώμη μας - συνεχίζει να κινείται λανθασμένα προς την υπεραπλούστευση. Το κάνει προκειμένου να γίνει περισσότερο φιλικό (;) στους αρχάριους gamers και να διευρύνει το κοινό του, όμως αλλοιώνει τη συστηματική, αληθοφανή αίσθηση των παλαιότερων Pro Evo ακόμη πιο πολύ. Γελούσαμε κάποτε με την προοπτική να γίνει το Pro Evo ο "εύκολος" ή arcade τίτλος ποδοσφαίρου και το FIFA ο "δύσκολος" και simulation... αλλά η σημερινή εικόνα των δύο games δεν απέχει και τόσο πια από αυτό. Και δεν είμαστε βέβαιοι πως αυτό αρέσει ούτε στους θιασώτες στη σειρά, ούτε σε αυτό το περίφημο "νέο κοινό" που στοχεύει η Konami. Γιατί και ακριβώς τίτλο... "με την πρώτη κάθομαι και παίζω", δεν το λες το Pro, το λες;

Τα πράγματα στα οποία είναι καλύτερο, πρώτα. Ο τεχνικός τομέας είναι βελτιωμένος σε σχέση με την περσινή έκδοση: και τα γραφικά είναι λεπτομερέστερα, και η κίνηση των παικτών ομαλότερη. Η τεχνητή νοημοσύνη των συμπαικτών αλλά και των αντιπάλων ποδοσφαιριστών δίνει εντύπωση πειστικότερη, όντας αυξημένη αλλά κάνοντας και "φυσιολογικά" λάθη ενίοτε. Η παρουσίαση και το περιβάλλον των επιλογών είναι περισσότερο φροντισμένα. Ο ρυθμός του παιχνιδιού, δε, στα περισσότερα ματς είναι φανερά αυξημένος, ευνοώντας τους επιθετικούς παίκτες και έχοντας ως αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις φάσεις αληθινά... "τηλεοπτικές".