Τα δύο Resistance που έχουν μέχρι στιγμής κυκλοφορήσει για το PlayStation3 μπορεί να μην κατόρθωσαν να "χαρακτηρίσουν" το φορμά της Sony με τον τρόπο π.χ. των Halo στα Xbox, είναι όμως αμφότερα ποιοτικές παραγωγές, επαρκέστατες για να δημιουργήσουν ένα brand name ικανό να αξιοποιηθεί και αλλού. Η ιαπωνική εταιρεία άλλωστε έχει δοκιμάσει και στο παρελθόν τη δημιουργία τίτλων για το PSP βασισμένων σε τίτλους του PS2, με το Killzone Liberation - και, καθώς τα αποτελέσματα ήταν ομολογουμένως πολύ καλά, εύλογο είναι να έχει κανείς και απαιτήσεις, και προσδοκίες από το ολοκαίνουργιο αντίστοιχο Resistance Retribution. Το ερώτημα, με άλλα λόγια, δεν επικεντρώνεται στο αν και κατά πόσο ο νέος ΑΑΑ τίτλος του PSP είναι αρκετά καλός, αλλά στο αν και κατά πόσο είναι τόσο καλός, ώστε να βοηθήσει στην αναζωογόνηση του φορητού συστήματος της Sony. Είναι, λοιπόν;

Σεναριακά, το Retribution τοποθετείται "ανάμεσα" στα δύο Resistance του PS3, έχοντας μάλιστα διαφορφετικό πρωταγωνιστή: έναν πεζοναύτη ονόματι James Grayson, ο οποίος (αφού αναγκάζεται να εξολοθρεύσει τον μεταμορφωμένο σε τέρας από την Chimera αδελφό του) έχει ορκιστεί να καταστρέψει όλες τις μονάδες μεταμόρφωσης αυτής της δύναμης εισβολής. Ως βοήθεια και καθοδήγηση έχει στο πλευρό του την ευρωπαϊκή οργάνωση αντίστασης στην Chimera με το όνομα Maquis, με την οποία θα συνεργαστεί καθ' όλη τη διάρκεια της προσπάθειάς του. Αν και προφανώς απλοϊκή - ας μην ξεχνάμε πως τίτλος δράσης είναι εν τέλει το Retribution - η υπόθεση του "φορητού" Resistance έχει ομολογουμένως αποδοθεί με ενδιαφέροντα τρόπο που, αν μη τί άλλο, κρατά τα... προσχήματα για να θέσει στον παίκτη τους στόχους της κάθε αποστολής.

Στο gameplay του Retribution έχει μεν δοθεί σχεδόν απόλυτη έμφαση στη δράση, όμως ο τίτλος δεν είναι shoot' em up πρώτου προσώπου όπως τα Resistance του PS3. Η οπτική γωνία που έχει επιλεγεί είναι της "κάμερας πίσω και πάνω από τον ώμο του πρωταγωνιστή", επιλογή που καθιστά τη στόχευση αποτελεσματική αλλά την κίνηση του χαρακτήρα αυτού καθ' αυτού όχι και τόσο εύκολη με τον αναλογικό μοχλό. Συν τοις άλλοις, είναι άλλα τα πλήκτρα που σκοπεύουν, άλλα αυτά που πυροβολούν, άλλα αυτά που εκτελούν μία σειρά από ειδικές λειτουργίες. Εκ των πραγμάτων το σύστημα χειρισμού ενός FPS με "προϊστορία" στο PS3 δεν θα μπορούσε να είναι ακριβώς απλό στο PSP, μετά από κάποια ώρα ενασχόλησης ωστόσο συνηθίζεται και ο παίκτης μπορεί να επικεντρωθεί στην εξολόθρευση των... αμέτρητων αντιπάλων που η Chimera προτάσσει στο δρόμο του, ώστε να τον εμποδίσει να ολοκληρώσει κάθε μία από τις 20 αποστολές που αυτός αναλαμβάνει.

Τα τέρατα που αντιμετωπίζει ο παίκτης είναι παρόμοια με αυτά που έχουμε συναντήσει πάμπολλες φορές στα Resistance του PS3: κινούνται γρήγορα, είναι συχνά εντυπωσιακά και κάποια απαιτούν ειδικό τρόπο και περισσότερη προσπάθεια για να εξοντωθούν. Για τα τελευταία οι gamers σίγουρα θα καταφύγουν στα ισχυρότερα όπλα του Retribution, τα οποία δεν σκοπεύουν με την ίδια ακρίβεια (χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια στη στόχευση από τον παίκτη) αλλά είναι αποτελεσματικότερα και σαφώς... θεαματικά. Σε πολλά σημεία θα προκύψει και η ανάγκη χρήσης του μηχανισμού κάλυψης πίσω από αντικείμενα, μηχανισμού που ενίοτε πάντως δημιουργεί και προβλήματα, καθώς δυσλειτουργεί και "έλκει" τον παίκτη σε τοίχους, χωρίς ο ίδιος να το επιδιώκει. Η Sony έχει φροντίσει, τέλος, ώστε διάσπαρτα ανάμεσα στις standard αποστολές, να υπάρχουν και κάποια διαφορετικά τμήματα - κάποια εξελίσσονται κάτω από το νερό, σε άλλα ο παίκτης ελέγχει ένα μαχητικό ρομπότ - προς χάριν ποικιλίας και "αλλαγής κλίματος".

Ο τεχνικός τομέας του Retribution είναι έξοχος. Μπορεί τα γραφικά του να μην είναι τόσο υψηλού επιπέδου όσο ελπίζαμε, παραμένουν όμως αρκούντως λεπτομερή και κινούνται ομαλά. Ιδιαίτερης μνείας αξίζει ο ήχος, ο οποίος είναι επιπέδου που σπάνια έχουμε συναντήσει σε παραγωγή του PSP μέχρι στιγμής: πειστικά εφέ και εξαιρετική ορχηστρική μουσική συνθέτουν ένα σύνολο που πρέπει να βιώσει κανείς με ακουστικά για να εκτιμήσει, "ντροπιάζουν" δε πολλές παραγωγές στο... PS3 που μπορούμε να σκεφτούμε! Το μεγάλο "ατού", ωστόσο, του φορητού Resistance εντοπίζεται στον τομέα των multiplayer επιλογών: προσφέρονται πέντε διαφορετικές για έως και οκτώ παίκτες ταυτόχρονα, είτε τοπικά είτε μέσω Wi-Fi/Internet. Τα πέντε modes ποικίλλουν από τα τυπικά έως τα αρκούντως διαφορετικά, διαδραματίζονται σε πέντε διαφορετικά, ειδικά σχεδιασμένα περιβάλλοντα και προσφέρουν συγκινήσεις που εύκολα συναγωνίζονται τις αντίστοιχες σε οικιακά συστήματα. Υπάρχουν ακόμη και κάποια extras που μπορεί να "αποκαλύψει" ο παίκτης, αν κατέχει ένα αντίτυπο του Resistance 2 για το PS3 και συνδέσει το PSP του με αυτό. Τεχνική πληρότητα σε ασυνήθιστο σημείο, λοιπόν, ακόμη και για τα δεδομένα first party τίτλου.

Δεν χωρά αμφιβολία, λοιπόν, στο γεγονός ότι το Resistance Retribution είναι ένας τίτλος προσεγμένος, ποιοτικός, σίγουρα άξιος προσοχής από κάθε κάτοχο PlayStation Portable. Είναι όμως και το είδος της ΑΑΑ παραγωγής που θα αναζωπυρώσει τις πωλήσεις του PSP και θα αναζωογονήσει το φορμά, σε ρόλο killer-app για το ισχυρό αλλά πολύπαθο φορητό σύστημα της Sony; Οριακά... όχι. Όχι επειδή, παρά την ύπαρξη του εξαιρετικού multiplayer τμήματος (το οποίο είναι και αυτό που προσδίδει στην εν λόγω δημιουργία μεγάλη αντοχή στο χρόνο) το Retribution δεν είναι αρκετά διαφορετικό ώστε να ξεχωρίσει και να "χαρακτηρίσει" το PSP. Όχι, επειδή ναι μεν το multiplayer τμήμα του είναι εκπληκτικό, αλλά για να αξιοποιηθεί απαιτεί ταχεία και σταθερή σύνδεση Wi-Fi, η οποία "εκεί έξω" δεν είναι πανταχού παρούσα. Για τους κατόχους PSP, όμως, που έχουν φίλους... άλλους κατόχους PSP, το "φορητό" Resistance είναι ό,τι καλύτερο για multiplayer στον ίδιο χώρο, ενώ και το τμήμα του για έναν παίκτη είναι μεν διάρκειας 10-12 ωρών, αλλά αληθινά απολαυστικό σε σημεία. Όχι killer-app, λοιπόν, αλλά must-have: δύσκολα νοείται κάτοχος του "PlayStation τσέπης" και λάτρης των games δράσης, χωρίς ένα αντίτυπο του Retribution στη συλλογή του. Χρειάζεται να πούμε περισσότερα;

Βαθμολογία: 8 αστεράκια