Μερικές φορές, η στήλη σκέφτεται ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά ο τρόπος με τον οποίο ενημερωνόμαστε για τα επερχόμενα video games κάθε είδους. Να πλησιάσει περισσότερο αυτόν του σινεμά, βάσει του οποίου γνωρίζουμε μια γενική υπόθεση, το σκηνοθέτη, τους βασικούς συντελεστές... και τίποτε περισσότερο. Για ποιό λόγο; Γιατί το να δημιουργούνται απίθανα υψηλές προσδοκίες για έναν τίτλο πριν την κυκλοφορία του - προσδοκίες που στηρίζονται στις "υποσχέσεις" των δημιουργών - είναι τελικά το χειρότερο είδος... "μπούμερανγκ", που μπορεί να γυρίσει σε βάρος της εκάστοτε παραγωγής. Συν τοις άλλοις, είναι πολύ εύκολο να αποκτήσει μερίδιο του κοινού στο οποίο απευθύνεται ένα video game, συγχεχυμένη ή και λανθασμένη εικόνα για το... τί ακριβώς είναι αυτό. Καλύτερο παράδειγμα και για τα δύο "θέματα" δεν μπορούμε να σκεφτούμε από το Spore, το οποίο κατορθώνει να "τη γλιτώσει" λόγω ποιότητας μεν, παραμένει "θύμα" των προσδοκιών και των συγκεχυμένων εντυπώσεων δε.

Ο τίτλος της Maxis, της οποίας την υπογραφή φέρει η πασίγνωστη και άκρως επιτυχημένη σειρά των Sims, είναι περισσότερο φιλόδοξος από κάθε άλλον τίτλο "life simulator": δίνει στον παίκτη την ευκαιρία να δημιουργήσει ζωή κυριολεκτικά "από το μηδέν" και, μέσα από μια εξελικτική διαδικασία, να την οδηγήσει στην τεχνολογική πρόοδο που - αρκετά αργότερα - θα της επιτρέψει να... "αγγίξει τ' αστέρια" και να επεκταθεί σε γαλαξιακό πολιτισμό. Ακριβώς επειδή είναι πάρα πολύ μεγάλη η γκάμα των επιλογών που θα πρέπει να γίνουν από τον παίκτη σε όλα σχεδόν τα στάδια της παραπάνω διαδικασίας, δύσκολα θα συναντήσει κανείς δύο ολόιδες διαδρομές προς τον ίδιο στόχο, ανάμεσα σε δύο gamers. Κάτι που σημαίνει, πρακτικά, ότι το Spore θα μπορούσε να παιχθεί - θεωρητικά - ξανά και ξανά από την αρχή... και να είναι κάθε φορά σημαντικά διαφορετικό. Θετικό, προφανώς.

Το θαυμαστό, παράξενο και... δύσκολο πράγμα να εξηγήσει κανείς στο Spore, είναι το gameplay του, καθώς αυτό είναι μία "συρραφή" πολλών διαφορετικών μηχανισμών που έχουμε συναντήσει στο παρελθόν. Στο στάδιο της εξέλιξης από... κύτταρο σε ζώο, έμφαση έχει δοθεί στην εξερεύνηση και σε "ελαφρά" αrcade στοιχεία (το Flow του PS3 μπορεί να δώσει μια μικρή ιδέα του πώς παίζει κανείς τον... μικροοργανισμό στο Spore). Στο στάδιο της εξέλιξης από μεμονωμένους οργανισμούς σε φυλές ή ευρύτερες ομάδες, κυρίαρχα είναι τα, βασικού επιπέδου, στοιχεία στρατηγικής. Όταν, δε, μια κοινωνία εξελίσσεται σε ολόκληρο πολιτισμό, υπεισέρχονται και τα στοιχεία... management στην όλη υπόθεση. Στο τελευταίο στάδιο, όταν πια ο πολιτισμός αυτός βρίσκει διέξοδο στο διάστημα, επανέρχεται στο προσκήνιο η εξερεύνηση, ακολουθούμενη ξανά από την light στρατηγική και το management.

Στο επίκεντρο όλων των παραπάνω, ωστόσο - το στοιχείο που "δένει" τα πάντα και "κάνει όλη τη διαφορά" - είναι το απίθανο σετ εργαλείων που το Spore προσφέρει στον παίκτη, προκειμένου αυτός να δημιουργήσει πρακτικά... τα πάντα. Με την απλουστευμένη "έκδοση" του εργαλείου σχεδιασμού διαφόρων πλασμάτων, η στήλη υποθέτει ότι οι φίλοι και οι φίλες του ήλθαν σε επαφή με τον Creature Editor που η Electronic Arts διέθεσε δωρεάν μέσα στο καλοκαίρι. Ε, αυτό το εργαλείο διατίθεται πολλές φορές ισχυρότερο στον κανονικό τίτλο, μαζί με αντίστοιχα εργαλεία για τη δημιουργία οχημάτων κάθε λογής, κτιρίων διαφόρων μεγεθών και τύπων, ακόμη και εργαλεία για τη διαχείριση του... κλίματος, του εδάφους, της χλωρίδας και της πανίδας ολόκληρων πλανητών αργότερα. Σημαντικό, δε - γιατί πολλοί τίτλοι χρησιμοποιούν πια το Internet, αλλά λίγοι το αξιοποιούν ως στοιχείο του gameplay - είναι το γεγονός ότι οι gamers σε όλα τους τα... "πειράματα" για την εξέλιξη των πολιτισμών τους, μπορούν να ενσωματώνουν υλικό που άλλοι gamers έχουν δημιουργήσει και διαθέσει στο Δίκτυο, μέσα από το ίδιο το Spore.

Ο τεχνικός τομέας του τίτλου της Maxis είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται προκειμένου και εντυπωσιακός, και άνετος στο παιχνίδι να είναι (να μη χρειάζεται PC των... 3000 ευρώ για να το καμαρώσει κανείς, δηλαδή). Τα γραφικά είναι προσεγμένα, ειδικά στην αναπαράσταση των πλασμάτων στα αρχικά στάδια και των περιβαλλόντων στα επόμενα, ενώ η όλη παρουσίαση κινείται στα επίπεδα που περιμένει κανείς από την Electronic Arts. Ο ήχος είναι επίσης ποιοτικότατος, με το διακριτικό αλλά ατμοσφαιρικό soundtrack του Brian Eno να συνοδεύει υπέροχα τα τεκταινόμενα στην οθόνη και τα εφέ να είναι σαφή, χιουμοριστικά και συναρπαστικά σε όλα τα σωστά σημεία. Ο χειρισμός δεν αφήνει περιθώρια για κριτική, ενώ extra επιλογές παιχνιδιού το Spore μπορεί να μην προσφέρει, αλλά ίσως να μην είχε και νόημα μια ανταγωνιστική multiplayer πλευρά στον συγκεκριμένο τίτλο.

Οι Σάξονες διαθέτουν στη γλώσσα τους έναν επακριβή όρο με τον οποίο μπορεί να περιγραφεί το Spore: είναι "something greater than the sum of its parts". Με άλλα λόγια, αν εξετάσει κανείς ένα-ένα τα επιμέρους στοιχεία του, δεν είναι κάτι συγκλονιστικό. Αν όμως τα συγκεντρώσει, τα συνδυάσει με τα εργαλεία δημιουργίας και τις δυνατότητες που ανοίγονται από την διάθεση υλικού πεοερχόμενου από τους ίδιους τους gamers, όλα αλλάζουν. Ναι, είναι δύσκολο να περιγραφεί το gameplay του αν δεν το βιώσει κανείς. Ναι, ίσως δεν φέρνει την... επανάσταση στα "life simulators" που όλοι περίμεναν. Ναι, καταφανώς σε κάποιο σημείο της ανάπτυξης του αναγκάστηκε να περιορίσει τη φιλοδοξία του για να γίνει κάτι προσβάσιμο και όχι κάτι αντιρεαλιστικά περίπλοκο. Όμως το Spore παραμένει ένας από τους πιο σημαντικούς τίτλους για προσωπικούς υπολογιστές μέσα στη χρονιά που διανύουμε. Ως τέτοιος, στους PC gamers που αρέσκονται σε παραγωγές πολύωρης ενασχόλησης προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Βαθμολογία: ****