Πιθανώς δεν χρειάζεται να είναι κάποιος καν... 30κάτι χρόνων gamer για να διακρίνει πόσο "της μοδός" έχουν γίνει τελευταία τα remake παλαιότερων επιτυχιών και γενικώς ιστορικών franchises στα νεότερα συστήματα ηλεκτρονικής διασκέδασης. Πρόθεση της Capcom με το Super Street Fighter II Turbo HD Remix ήταν να προσφέρει επακριβώς την εμπειρία της ενασχόλησης με το αντίστοιχο coin-op, στόχο που η ιαπωνική εταιρεία ομολογουμένως πέτυχε με θαυμαστή ακρίβεια. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά ενασχόλησης με το HD Remix γίνεται αντιληπτό ότι η "αίσθηση" του SFII είναι απαράλλακτη σε εντυπωσιακό βαθμό, είτε μιλά κανείς για την ταχύτητα της κίνησης των χαρακτήρων, είτε για την γκάμα των επιθέσεων που μπορούν να εκτελέσουν, είτε για ο,τιδήποτε άλλο. Παρόντες είναι και οι 16 χαρακτήρες του coin-op, προσφέροντας μία αξιοπρεπή γκάμα από μαχητικά στυλ, ενώ οι επιλογές που επηρεάζουν λεπτομερώς τους "κανόνες" των συγκρούσεων μεταξύ συγκεκριμένων μαχητών θα ικανοποιήσουν απόλυτα το φανατικό κοινό των SF. Παρόν είναι ένα χρήσιμο Training Mode για τους αρχάριους, όπως και μία σειρά ρυθμίσεων για το σύστημα ελέγχου, την εικόνα και τον ήχο. Ως εδώ, όλα καλά.

Τα προβλήματα αρχίζουν να γίνονται αντιληπτά όταν, αφού ασχοληθεί κάποιες ώρες κανείς με το SFII Turbo HD Remix, αρχίζει να σκέφτεται πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η Capcom να... παρεξήγησε εν τέλει τί ακριβώς θα ήταν μία "πιστή μεταφορά" του coin-op με τα σημερινά δεδομένα. Τα γραφικά ανάλυσης 1080p, για παράδειγμα, καθιστούν σχεδόν κωμική την υιοθέτηση των αρχικών hit boxes (των νοητών "περιθωρίων" γύρω από κάθε χαρακτήρα που "ανιχνεύουν" πότε αυτός εισέπραξε ένα χτύπημα από τον αντίπαλό του και πότε όχι): σε τόση ανάλυση, φαίνεται πλέον απλώς παράδοξο να χτυπά κανείς τον αντίπαλό του χωρίς να τον αγγίζει. Ο ίδιος λόγος, η λεπτομέρεια των γραφικών, κάνει επίσης το animation των μαχητών - που έχει εμμείνει στα αρχικά frames βάσει gameplay - να φαίνεται φτωχό και "λίγο". Οι φανατικοί οπαδοί των SF θα υποστηρίξουν ότι αυτές είναι συνειδητές επιλογές με σκοπό την αυθεντικότητα, και θα συμφωνήσουμε, έχουμε ωστόσο την αίσθηση ότι η "γενιά του PlayStation" στην οποία αναφερθήκαμε νωρίτερα δεν... ασπάζεται απαραίτητα τις απόψεις τους και θα ήθελε κάτι περισσότερο ευθυγραμμισμένο με σύγχρονα 2D fighting games.

Οι "ασυμβατότητες" του παρελθόντος με το παρόν επηρεάζουν σε έναν βαθμό και ζήτημα του ελέγχου. Οι περισσότερες από τις πραγματικά χρήσιμες και χαρακτηριστικές κινήσεις όλων σχεδόν των χαρακτήρων στα Street Fighter (από τα Fireball, τα Dragon Punch και Hurricane Kick των Ken και Ryu μέχρι τα Sonic Boom, Tiger Kick κλπ άλλων μαχητών) εκτελούνται με "τοξοειδείς" κινήσεις του μοχλού και το συνδυασμό πλήκτρων - τα joypad των PS3 και Xbox 360, ωστόσο, χωλαίνουν σε αυτόν τον τομέα. Πολύ. Τα d-pad και των δύο χειριστηρίων, παρά τις "επιεικείς" ρυθμίσεις της Capcom, δεν μπορούν να αποδώσουν απολύτως αξιόπιστα τις κινήσεις αυτές - το joypad του PS3 τα καταφέρνει καλύτερα από αυτό του 360, και τα δύο όμως απέχουν έτη φωτός από όσα προσφέρει ένα εξειδικευμένο χειριστήριο με ατσάλινο μοχλό και 6 πλήκτρα. Είναι ένα στοιχείο που οι θιασώτες των SF αξίζει να έχουν στα υπόψιν.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα στοιχεία του τεχνικού τομέα, τα πράγματα αρχίζουν να εμπίπτουν πλέον στο πλαίσιο του προσωπικού γούστου. Ο τελικός σχεδιασμός των μαχητών δεν είναι αυτός του coin-op: έχει αντιθέτως γίνει από την Udon, την εταιρεία που σχεδιάζει τα comics των Street Fighter και, ως εκ τούτου, το στυλ τους σε άλλους θα αρέσει, σε άλλους όχι. Τα backgrounds ωστόσο σε κάθε πίστα μάχης είναι πάρα πολύ όμορφα σχεδιασμένα και επιδεικνύουν θαυμαστό επίπεδο λεπτομέρειας, υποβοηθούμενα και από την υψηλή ευκρίνεια. Ο ήχος είναι σε αυτού του είδους τα remake ένα μάλλον... cult στοιχείο, γι' αυτό και δεν έχει επιδιωχθεί να αλλάξει σε σχέση με το coin-op: οι κραυγές των μαχητών και οι ανακοινώσεις του εκφωνητή είναι πιστές στις αντίστοιχες αυθεντικές, όπως και η μουσική (η οποία είναι μεν remixed αλλά με τους ίδιους ρυθμούς). Στο σημαντικό θέμα της online διασύνδεσης μέσω PSN ή Xbox Live για τη σύγκρουση του παίκτη με άλλους "συναδέλφους", πάντως, η Capcom έχει κάνει πολύ καλή δουλειά: πολλά εξαρτώνται βέβαια και από την ταχύτητα της σύνδεσης που χρησιμοποιεί κανείς, και το Xbox Live δείχνει σε ένα βαθμό ωριμότερο και πιο πρόθυμο να συνεργαστεί με αργές συνδέσεις DSL, όμως είναι σαφές πως ο τομέας αυτός στο HDR δεν χωλαίνει.

Όταν όλα έχουν ειπωθεί, το SFII Turbo HDR έχει εν πολλοίς "στοχεύσει" με ακρίβεια το κοινό του και αυτό... μάλλον δεν θα επηρεαστεί από τα όσα αναφέραμε. Πρόκειται για μία από εκείνες τις αγορές που είναι σχεδόν... προαποφασισμένες για συγκεκριμένους gamers και σεβόμαστε πλήρως το γεγονός. Δεν είναι αμφισβητήσιμο, επίσης, το γεγονός ότι και ποιοτική παραγωγή συνολικά είναι, και πολύ συμφέρουσα αγορά: αντί 14.99 ευρώ στο PSN ή 1200 Microsoft Points στο Xbox Live Marketplace, αποκτά κανείς έναν τίτλο όχι μόνο ιστορικό, αλλά και ικανό να προσφέρει πολλές δεκάδες ώρες ψυχαγωγίας. Παρ' όλα αυτά, δεν μπορούμε να μην αισθανόμαστε όταν ασχολούμαστε με το SFII Turbo HDR ότι θα μπορούσε να είναι σαφώς καλύτερο, θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ περισσότερο. Να ομολογήσουμε ότι προσβλέπουμε σε ένα "σωστό" Street Fighter HD, με πραγματικά anime γραφικά, τελειοποιημένο σύστημα hit boxes και εμπλουτισμένο υλικό; Ε, ναι λοιπόν!

Βαθμολογία: ****

Βαθμολογία: 8 αστεράκια