Στο χώρο του gaming υπάρχουν πάρα πολλοί υπερτιμημένοι και ουκ ολίγοι υποτιμημένοι τίτλοι - υπό την έννοια ότι πολλά είναι τα games που σημειώνουν καλύτερη εμπορική επιτυχία απ' ότι πραγματικά τους αναλογεί, ενώ από την άλλη κάποιες δημιουργίες που άξιζαν σαφώς θερμότερη αποδοχή από το κοινό, εν τέλει δεν την εισέπραξαν. Η στήλη δεν μπορεί να προσδιορίσει τί ακριβώς δεν έκανε σωστά η Microsoft στην κυκλοφορία του αρχικού Viva Pinata για το Xbox 360, αλλά ο συγκεκριμένος τίτλος ανήκει σαφώς στη δεύτερη κατηγορία: ποιοτικός αλλά υποτιμημένος, δεν έφερε ποτέ στην αμερικανική εταιρεία το αποτέλεσμα που πιθανώς ο γίγαντας του Redmond περίμενε. Μπορεί να επιτύχει ο "διάδοχος", το Trouble in Paradise, αυτό που ο προκάτοχός του δεν κατάφερε;
Για όσους και όσες δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν το αρχικό Viva Pinata, θα υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για έναν "χαριτωμένο" (αλλά όχι παιδιάστικο) τίτλο "τακτικής" και "management": οι παίκτες καλούνται να δημιουργήσουν έναν ευμεγέθη, γόνιμο, ελκυστικό εικονικό "κήπο", στον οποίο θα πρέπει να φιλοξενήσουν μία ευρεία γκάμα από ζώα κάθε είδους. Αυτά έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις ως προς το τί χρειάζονται τόσο για να ζήσουν στον κήπο αυτό, όσο και να ζευγαρώσουν με ομοειδή τους για να συνεισφέρουν στην... πληθυσμιακή αύξηση της εικονικής "φάρμας" του παίκτη. Αν ακούγεται απλό, πιστέψτε μας, δεν είναι - ειδικά όταν συγκεντρωθούν πολλά διαφορετικά ζωϊκά είδη - και το gameplay υιοθετεί ακόμη και στοιχεία γνωστά από τα... Pokemon της Nintendo για να καταστήσει την ενασχόληση με τα πλάσματα αυτά εθιστική.
To Trouble in Paradise ακολουθεί σε γενικές γραμμές την ίδια προσέγγιση, διορθώνοντας ωστόσο μερικά από τα "κακώς κείμενα" της αρχικής έκδοσης και εμπλουτίζοντας το υλικό που προσφέρει σε βαθμό σημαντικό. Ο παίκτης δεν ξεκινά πια, για παράδειγμα, με... εντελώς έρημο κήπο και μακροσκελή επεξηγηματικά sequences, όντας περισσότερο "γενναιόδωρο" στην αρχή και εμπλέκοντας περισσότερο αλληλεπιδραστικά τους αρχάριους. Η γκάμα από ζωϊκά είδη που γίνονται σταδιακά διαθέσιμα στους gamers είναι σημαντικά μεγαλύτερη, γεγονός που προκύπτει και από την πιο μεγάλη ποικιλία από περιβάλλοντα (π.χ. αρκτικά, σε ερήμους κ.α.) που προσφέρεται. Το σύστημα χειρισμού έχει επίσης δεχθεί μία ανανέωση θετική - αν και ενίοτε παραμένει λίγο περισσότερο περίπλοκο απ' όσο θα θέλαμε για μικρά σε ηλικία παιδιά - ενώ οι έξτρα επιλογές που διανθίζουν τον βασικό μηχανισμό αποδεικνύονται αληθινά χρήσιμες κατά περίπτωση.
Βελτιωμένος εμφανίζεται και ο τεχνικός τομέας, παρά το γεγονός ότι ήταν εξ αρχής εντυπωσιακός (γι' αυτό το είδος τίτλου) και στο αρχικό Pinata. H βρετανική Rare αποδεικνύει για άλλη μια φορά την δεξιοτεχνία της στη δημιουργία γραφικών που θυμίζουν μεν cartoon, αλλά χαρακτηρίζονται από απίθανες λεπτομέρειες και πραγματικά μοναδικό στυλ. Η μουσική είναι βεβαίως ταριαστά... "χαριτωμένη" αλλά παίζει το ρόλο της χωρίς πρόβλημα - την παράσταση "κλέβουν" ωστόσο τα ηχητικά εφέ, που αξιοποιούν τις δυνατότητες του Dolby Digital για να προσφέρουν ένα "τρισδιάστατο" ηχητικό πέπλο άκρως εντυπωσιακό. Σημαντικότερες πάντως ως προς την αξία του όλου "πακέτου" κρίνονται οι νέες επιλογές παιχνιδιού, που επιτρέπουν αφενός σε δύο παίκτες να συμμετέχουν συνεργατικά και ταυτόχρονα στο ίδιο Xbox 360 (ιδανικό για γονείς και παιδιά), αφετέρου την "ανταλλαγή" υλικού με έως και 4 άλλα μέλη της Friends List του παίκτη μέσω Xbox Live.
Από πολλές απόψεις, το Trouble in Paradise είναι η... ιδανική "συνέχεια": δεν αλλοιώνει ό,τι λειτουργούσε και προσέφερε διασκέδαση στο πρώτο Viva Pinata, προσθέτει μια σειρά από νέα στοιχεία και επιλογές παιχνιδιού, στοχεύει με καλύτερο τρόπο στο ίδιο κοινό. Το θέμα είναι: θα μπορέσει η Microsoft να καταστήσει σαφέστερο ποιό είναι αυτό το κοινό, και γιατί το καινούργιο Pinata είναι πολύ καλή πρόταση γι' αυτό, ώστε να επιτύχει σε μεγαλύτερο βαθμό τον αρχικό της στόχο (που δεν είναι άλλος από τη διεύρυνση του κοινού του Xbox 360 πέρα από αυτό των έμπειρων gamers); Το ότι τα family games θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερη απήχηση, είναι... εκ των ουκ άνευ πλέον - το ότι όμως οι γονείς με μικρά σε ηλικία παιδιά το γνωρίζουν... όχι και τόσο. Ίδωμεν, λοιπόν.
Βαθμολογία: ****
