Υπάρχουν τα video games εκείνα τα οποία γνώρισαν την εμπορική επιτυχία ακολουθώντας μία συνταγή που αποδεδειγμένα "δουλεύει" με το ευρύ κοινό... και κάποια άλλα, τα οποία ηθελημένα έκαναν ακριβώς το αντίθετο, ακολουθώντας τον δύσκολο δρόμο: αυτόν που τα καθιστά αρχικά "για λίγους", στην συνέχεια "cult", στην συνέχεια "αξιοπρόσεκτα" και τελικά... "hot", ακριβώς επειδή έχουν πια αποκτήσει την ιδιότητα του ξεχωριστού ανάμεσα στις "προβλέψιμες" επιτυχίες. Η αναφορά στον "δύσκολο δρόμο" για την περίπτωση των Dark Souls μόνο τυχαία δεν είναι, φυσικά, αφού είναι ο ορισμός των τίτλων που "φορούν" την απίθανη, ενίοτε... εξοργιστική δυσκολία τους ως "παράσημο" αντί γι' αρνητικό. Γεγονός που το Dark Souls III, το οποίο σήμερα κυκλοφορεί για PS4, Xbox One και PC, τιμά και με το παραπάνω - έστω κι αν ίσως θα θέλαμε να το κάνει και κάπως διαφορετικά αυτή τη φορά.

Χωρίς να αποκαλύψουμε τίποτε για το σεναριακό υπόβαθρο του νέου Dark Souls, εν κατακλείδι: ο παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο ενός νεκρού πολεμιστή που "ανασταίνεται" προκειμένου να αποτρέψει την επικράτηση του σκότους στην φανταστική χώρα της Lothric. Για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίσει μία πολύ μεγάλη γκάμα μικρότερων και μεγαλύτερων (και πολύ μεγαλύτερων...) αντιπάλων, σε μάχες με όπλα και το γύρω περιβάλλον ως σύμμαχο και εχθρό μαζί. Στο σενάριο αυτή τη φορά υπάρχει περιθώριο για διαφορετικές "ερμηνείες", κατά μία έννοια, όμως η From Software έχει κάνει καλύτερη δουλειά στην απόδοση των βασικών του στοιχείων σε σχέση με παρελθόντα Souls ή και το περυσινό Bloodborne. Όπως και άλλοτε, πολλά πράγματα και σημαντικές λεπτομέρειες μπορούν να αποκαλυφθούν με προσεκτική, εκτενή εξερεύνηση κάθε άκρης όλων των τοποθεσιών που απαρτίζουν τον νέο τίτλο - κάτι που δεν είναι μεν απαραίτητο για να τον ολοκληρώσει κανείς, αλλά παραμένει ο ιδανικός τρόπος να παιχθεί (και) αυτή η παραγωγή, από όλες τις απόψεις.

To Dark Souls III από τις πρώτες 2-3 ώρες ενασχόλησης δίνει την εντύπωση πρακτικά ενός... remix των προκατόχων του μα και του Bloodborne: η From κράτησε όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που καθιστούν έναν τίτλο της σειράς, τέτοιον - τα κομβικά σημεία προόοδου, την αναπλήρωση της ενέργειας του παίκτη με συγκεκριμένους τρόπους, την δυνατότητα αναβάθμισης των όπλων, την προσθήκη περισσότερων επιλογών στις κινήσεις και τις αξιοποιήσιμες μεθόδους αντιμετώπισης των αντιπάλων - και "έγειρε την πλάστιγγα" προς την διαρκή κίνηση και το επιθετικό στυλ παιχνιδιού, όπως έπρεπε να τηρηθούν στο Bloodborne.

Η παθητική άμυνα στο Dark Souls III είναι πάντα μία επιλογή, όμως κανένας παίκτης - όσο καλός κι αν είναι στην επιδέξια απόκρουση των χτυπημάτων με την ασπίδα του - δεν θα πάει μακριά στο νέο Souls αν δεν κινείται έξυπνα και δεν παίρνει πρωτοβουλίες στις συγκρούσεις με τα ανθρωπόμορφα και μη τέρατα που επιτίθενται με τρόπο εξυπνότερο από ποτέ.