Πολλάκις στο παρελθόν είχαν προσάψει στο PlayStation Portable τα μέσα ενημέρωσης του ειδικού Τύπου το χαρακτηρισμό του φορμά που φιλοξενεί απλές "μεταφορές" από games του PlayStation2 και multiformat παραγωγές πανομοιότυπες αλλά κατώτερες των οικιακών συστημάτων - ειδικά τον πρώτο χρόνο της κυκλοφορίας του, δε, είχαν δίκιο, εξ ου και η περιορισμένη απήχηση που είχε στους αφοσιωμένους gamers. Η Sony το συνειδητοποίησε νωρίς, εξ ου και η επένδυσή της σε αποκλειστικούς, ειδικά σχεδιασμένους για το PSP τίτλους, που θα αναδείκνυαν τις αληθινές του δυνατότητες. Μία από τις καλύτερες τέτοιες δημιουργίας της ιαπωνικής εταιρείας δεν ήταν άλλη από το χαριτωμένο αλλά καθόλου... παιδικό Locoroco, το πολύχρωμο puzzle game που απέσπασε υψηλές βαθμολογίες και δημιούργησε πιστό κοινό μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Ο τίτλος αυτός μόλις απέκτησε διάδοχο, το Locoroco 2, δημιουργώντας... ευχάριστο πρόβλημα στη στήλη: είναι αυτό ή το Patapon 2 η καλύτερη πρόταση του καλοκαιριού για το φορητό σύστημα της Sony;

Το Locoroco 2 "σεναριακά" (τα εισαγωγικά επειδή... ουδείς θα δώσει σημασία στην υπόθεση) συνεχίζεται από το σημείο που ολοκληρώνεται το πρώτο: τα συμπαθητικά ομώνυμα πλασματάκια έχουν καταφέρει μεν να νικήσουν και να διώξουν τον εισβολέα Bonmucho, αλλά αυτός δεν αποδέχεται την ήττα του και επιστρέφει με το στρατό του από Moja και εφοδιασμένος με ένα νέο "μουσικό" όπλο που εξουδετερώνει ο,τιδήποτε "ακούει" τις νότες του. Τα Locoroco πρέπει και πάλι να υπερασπιστούν τον πλανήτη τους σε μία σειρά από διαφορετικές τοποθεσίες, όπου πρέπει να αντιμετωπίσουν και να απωθήσουν το στρατό όχι μόνο των Moja, αλλά και των νέων συμμάχων τους, των Bui Bui. Όλα τα παραπάνω αποδίδονται μέσα από ταιριαστά χαριτωμένη παρουσίαση, η οποία - αν και ομολογουμένως είναι συγχεχυμένη και δεν διαφέρει ιδιαίτερα από αυτήν του αρχικού Locoroco - φέρνει εύκολα ένα χαμόγελο στα χείλη των παικτών κάθε ηλικίας.

O βασικός μηχανισμός του gameplay στο πρώτο Locoroco ήταν εκπληκτικά ισορροπημένος, προσβάσιμος και εθιστικός ταυτόχρονα - κανένας λόγος να αλλάξει πολύ στο δεύτερο, λοιπόν. Οι παίκτες ελέγχουν με τρία μόλις πλήκτρα τα Locoroco, περιστρέφοντας ουσιαστικά την πίστα γύρω από αυτά, κάνοντάς τα να εκτελούν άλματα και να ενώνονται σε ένα σώμα ή να διαιρούνται σε περισσότερα προκειμένου να ξεπεράσουν τα εμπόδια κάθε τοποθεσίας και να ολοκληρώσουν το εκάστοτε level. Ο χειρισμός δεν έχει αλλάξει, έχουν όμως προστεθεί νέες δυνατότητες στα Locoroco, όπως τα ισχυρότερα άλματα, το κολύμπι σε υδάτινες περιοχές, η χρήση αντικειμένων για την προστασία τους και άλλα πολλά. Τα παραπάνω προσφέρουν περισσότερες επιλογές στους παίκτες, αν και φυσικά ο σχεδιασμός των τοποθεσιών έχει επίσης προσαρμοστεί ώστε να προσφέρει... περισσότερη πρόκληση: το αποτέλεσμα είναι εν τέλει περισσότερη ποικιλία, κάτι σαφώς θετικό καθώς έλειπε σε ένα βαθμό από το αρχικό Locoroco.