Η Electronic Arts, από την ημέρα που ανέλαβε τη... διαχείριση των video games που στηρίζονται στο The Lord of the Rings (εξαιρώντας το MMORPG φυσικά) ομολογουμένως έχει κάνει δουλειά "ενός επιπέδου και πάνω", παράγοντας άλλοτε απλώς αξιοπρεπείς κι άλλοτε πολύ καλούς τίτλους. Η νέα της κυκλοφορία της ωστόσο ακολουθεί μια προσέγγιση κατά τι διαφορετική σε σχέση με αντίστοιχες του παρελθόντος. Συγκεκριμένα, προσφέρει στους gamers τη δυνατότητα να λάβουν εξ αρχής το μέρος είτε των... "καλών" (των δυνάμεων των οποίων ηγείται ο Aragorn και ο Gandalf δηλαδή) είτε των... "κακών" (των δυνάμεων της Mordor). Αυτό καθίσταται εφικτό με την επινόηση ενός "εναλλακτικού τέλους" στη γνωστή περιπέτεια, κατά το οποίο ο Frodo δεν καταστρέφει το διάσημο Δαχτυλίδι αλλά το κρατά για τον εαυτό του. Έτσι οι παίκτες μπορούν είτε να λάβουν και πάλι μέρος στην εκστρατεία των ανθρώπων και των συμμάχων τους με την ροή των συμβάντων που όλοι γνωρίζουμε, είτε να αποπειραθούν να συντρίψουν τις δυνάμεις αυτές για λογαριασμό του Sauron.

Το gameplay του Conquest διαφέρει επίσης σε σχέση με τα games της EA που βασίστηκαν στη δεύτερη και τρίτη ταινία της τριλογίας. Η έμφαση βρίσκεται και πάλι στη δράση, οι παίκτες κατά το μεγαλύτερο τμήμα της σεναριακής εξέλιξης του τίτλου (το Campaign Mode δηλαδή) δεν θα υποδύονται... "επώνυμους" χαρακτήρες του Tolkien, αλλά "απλούς" πολεμιστές. Υπάρχουν όμως τέσσερις διαφορετικές κλάσεις από τις οποίες μπορεί να επιλέξει κανείς (ιχνηλάτης, τοξότης, μαχητής και μάγος), με τα... τυπικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που η διάκριση αυτή συνεπάγεται στο πασίγνωστο πια πλαίσιο της λογοτεχνίας fantasy α λα LOTR. Αντίστοιχες είναι και οι τέσσερις κλάσεις αν ο παίκτης επιλέξει την πλευρά των δυνάμεων της Mordor. Σκοπός, σε κάθε περίπτωση, είναι η εξολόθρευση όσο το δυνατόν περισσότερων αντιπάλων στα 8 διαφορετικά level καθενός από τα 2 διαφορετικά campaign. Των "καλών" είναι όλα παρμένα απευθείας από την κινηματογραφική τριλογία, ενώ των "κακών" έχουν φυσικά αξιοποιήσει ως πηγή έμπνευσης - με αξιόλογη επιτυχία μάλιστα - το πρωτογενές υλικό του Tolkien.

Το gameplay ακούγεται και, δυστυχώς, στην πράξη είναι απλοϊκό. Οι παίκτες έχουν στη διάθεση τους μια γκάμα κινήσεων, αλλά αυτή είναι σχετικά περιορισμένη και - επειδή το σύστημα χειρισμού δεν είναι αρκετά ευέλικτο - καταλήγουν να χρησιμοποιούν με τον ίδιο τρόπο λίγες μόνο από αυτές. Λαμβάνοντας κανείς υπόψιν του το γεγονός ότι οι τέσσερις κλάσεις δεν διαφοροποιούνται σε μεγάλο βαθμό μεταξύ τους, γρήγορα διαπιστώνει πως η ποικιλία δεν είναι ακριβώς το... ανιπροσωπευτικότερο χαρακτηριστικό των όσων μπορεί να περιμένει από τη μεγάλη σειρά από μάχες που πρόκειται να δώσει. Δύο μόνο στοιχεία διανθίζουν το gameplay οριακά ώστε αυτό να μην καταντά μονότονο: το ένα είναι η χρήση από τον παίκτη μεγαλύτερων όπλων ή συμμάχων στο πεδίο της μάχης (από βαλίστρες και άλογα, μέχρι... Trolls και Ents). Το άλλο είναι η, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ανάληψη του ρόλου κάποιων από τους σημαντικούς χαρακτήρες της τριλογίας, από τον Aragorn και τον Gandalf μέχρι τον Balrog και τον ίδιο τον Sauron. Και αυτοί, ωστόσο, επί του πρακτέου δίνουν την αίσθηση απλώς ισχυρότερων "εκδόσεων" των τεσσάρων βασικών κλάσεων, με ελάχιστες δικές τους κινήσεις.