Στον τεχνικό τομέα τα πράγματα είτε έχουν μείνει στάσιμα, είτε έχει αυξηθεί ο... βαθμός εντυπωσιασμού τους και όχι η ουσιαστική τους διάσταση. Τα γραφικά, για παράδειγμα, είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο με του SCIV όσον αφορά στα μοντέλα των χαρακτήρων και τις τοποθεσίες των μαχών, έχουν όμως να επιδείξουν ποιοτικότερο φωτισμό, ο οποίος ομολογουμένως προσθέτει πολλά. Η κίνηση των χαρακτήρων παραμένει καλή, έχουν ωστόσο υπερτονιστεί τα οπτικά εφέ των ειδικών κινήσεων - κάτι που εντυπωσιάζει στην αρχή αλλά μετά από κάποιες ώρες απλώς κουράζει. Στο ακουστικό τμήμα του SCV είναι σαφώς καλύτερα τα ηχητικά εφέ, αλλά κατώτερης ποιότητας η απόδοση των διαλόγων και η συνοδευτική μουσική. Η παρουσίαση κρίνεται μέτρια, αν σκεφτεί κανείς πόσο χρόνο είχε η Namco στη διάθεσή της από το προηγούμενο Soul Calibur. Ευτυχώς ο χειρισμός παραμένει άμεσος, ενώ οι ρυθμίσεις περιορίζονται στα τυπικά και αναμενόμενα για τίτλο του 2012.
Ποιός ο λόγος, λοιπόν, για να αγοράσουν το SCV όσοι και όσες είχαν αγαπήσει το SCIV; Ένας είναι οι τρεις πάρα πολύ καλοί νέοι μαχητές: ο δολοφόνος Ezio των Assassin's Creed (ο καλύτερος guest χαρακτήρας που φιλοξένησε ποτέ ένα Soul Calibur), καθώς και οι Viola και ΖWEI, και οι δύο με πρωτότυπα, διαφορετικά μαχητικά στυλ που δεν είχαμε ξαναδεί. Ένας ακόμη είναι το σημαντικά καλύτερο Character Creation Mode που προαναφέραμε, το οποίο επιτρέπει στους παίκτες με δημιουργική διάθεση να πειραματιστούν για ώρες ατέλειωτες. Ένας τρίτος, ευτυχώς... αειθαλής λόγος είναι οι πάρα πολλές ώρες διασκέδασης που το SCV μπορεί να προσφέρει ανταγωνιστικά σε δύο φίλους στον καναπέ του σαλονιού ή σε μία παρέα παίζοντας "πρωταθληματάκια" (εκεί προφανώς δεν τίθεται θέμα καθυστερήσεων στις κινήσεις όπως στο οnline τμήμα). Οι ίδιοι άνθρωποι που αγάπησαν τα παρελθόντα SC, ωστόσο, έχουν δικαίωμα να γκρινιάξουν για την απουσία σημαντικών χαρακτήρων και μαχητικών στυλ, τη στιγμή μάλιστα που από όσους προσφέρονται, ουκ ολίγοι είναι... αντιγραφή ο ένας του άλλου ή "πασπαρτού" μαχητές. Ας ελπίσουμε αυτό να μην έγινε εκ μέρους της Namco συνειδητά, ώστε να... μας πουλήσει όλα όσα λείπουν από το SCV, σε μορφή εμπορικού extra περιεχομένου μέσω PSN και Xbox Live αργότερα.
Όταν όλα έχουν ειπωθεί, το Soul Calibur V δεν είναι κακός τίτλος. Όχι. Μπορεί κανείς να εμπιστευτεί τη Namco σε τέτοια πράγματα: οι Ιάπωνες στις κορυφαίες τους παραγωγές θα δώσουν τη δέουσα προσοχή. Είναι όμως αποτυχημένος, με την έννοια πως ούτε τους πιστούς ακολούθους της σειράς των SC θα ικανοποιήσει, ούτε το νέο κόσμο που ελπίζει να φέρει - από το ευρύτερο κοινό - κοντά στα Soul Calibur, θα καταφέρει να κρατήσει ως "πελάτη". Κι αυτό γιατί έκανε λανθασμένες επιλογές και μη δικαιολογήσιμες αλλαγές. Ας ελπίσουμε ότι το Soul Calibur VI, το οποίο υποθέτουμε ότι θα δούμε πλέον στα PS4/Xbox 720, θα φέρει το επίπεδο του επόμενου μέλους της οικογένειας πιο κοντά σε αυτό του SCII, προσθέτοντας καινούργια πράγματα χωρίς να... καταστρέφει τα ήδη κεκτημένα. Ε, μαμά Namco;
Βαθμολογία: 6 αστεράκια
