Η Naughty Dog είναι μία εταιρεία ανάπτυξης games μοναδική στην αγορά της ηλεκτρονικής διασκέδασης για μία σειρά από λόγους. Είναι πιθανώς η ικανότερη τεχνικά στα PlayStation - και μία από τις ικανότερες ανεξαρτήτως φορμά. Είναι μία τις πλέον δημιουργικές συνολικά. Μία από τις πλέον βραβευμένες της τελευταίας εικοσαετίας. Και είναι μία εταιρεία που βρέθηκε στην ευχάριστη θέση όπου ελάχιστες άλλες, σε όλη την διαδρομή των video games ως μορφής ψυχαγωγίας, έχουν βρεθεί: στην θέση να ολοκληρώσει μία σειρά τίτλων που ξεκίνησε πριν από 10 χρόνια σχεδόν, με τρόπο εντυπωσιακό, ποιοτικό και ταιριαστό στην όλη πορεία τους. Τα Uncharted χαρακτήρισαν όχι μόνο την εποχή του PS3, αλλά όλη την κατηγορία των κινηματογραφικών action adventures. Και στον Nathan Drake και τις περιπέτειές του - όπως και στο κοινό που τον ακολούθησε σε αυτές - δεν άξιζε τίποτε λιγότερο από ένα κορυφαίο Uncharted 4, όπως αυτό που η Naughty Dog προσφέρει σήμερα στους κατόχους PS4.

Το νεότερο μέλος της οικογένειας των Uncharted δεν φέρει τυχαία τον υπότιτλο "A Thief's End": από την αρχή κιόλας του σεναρίου του προϊδεάζει για την ολοκλήρωση ενός κύκλου, καθώς ο Drake έχει πλέον αποσυρθεί από την ενεργό δράση, συζεί με την δημοσιογράφο Elena Fisher και καμία ιδιαίτερη διάθεση δεν δείχνει να έχει για αναζήτηση θυσαυρών. Όμως - χωρίς να αναφέρουμε πολλά για την υπόθεση του τίτλου - η ξαφνική εμφάνιση του μεγάλου του αδελφού, που θεωρούνταν για περισσότερα από 15 χρόνια νεκρός, και η αναφορά του σε έναν συγκεκριμένο, μυθικό θησαυρό που οι δυό τους έψαχναν από παιδιά, υποχρεώνει τον Drake να αναλάβει ξανά τον γνώριμο ρόλο του "για μία τελευταία φορά".

Δεν είναι το... πλέον ευρηματικό σενάριο στην ιστορία του gaming ακριβώς - όμως η Naughty Dog το "πλάθει" με μαεστρία, κάνοντας αναφορές σε διάφορα σημεία του παρελθόντος του Drake ώστε οι παίκτες να αποκτήσουν σαφή ιδέα για τους λόγους που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του. Όλες αυτές οι σκηνές είναι ξεκάθαρα το είδος του υλικού που δεν ήταν απαραίτητο να υπάρχει, όμως η Naughty Dog το συμπεριέλαβε ως "ευχαριστώ" στο κοινό της και ως έναν τρόπο να σκιαγραφήσει τον πρωταγωνιστικό της χαρακτήρα με τρόπο περισσότερο ανθρώπινο και λιγότερο... μπλοκμπαστερικό. Υπάρχουν αληθινές σκηνές συγκίνησης στο Uncharted 4 - και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί εύκολα να πει κανείς για video games δράσης σήμερα, στο PS4 ή σε οποιοδήποτε άλλο σύστημα ψυχαγωγίας.

Παράλληλα με την ωριμότητα της Naughty Dog στην αφήγηση, φανερή γίνεται και η αντίστοιχη ωριμότητά της στην σύνθεση των βασικών μηχανισμών παιχνιδιού που μέσα από τρία Uncharted (και ένα The Last of Us) έχει πλέον τελειοποιήσει. Ο Drake κινείται με πειστικότητα και άνεση μέσα στα τρισδιάστατα περιβάλλοντα, τα οποία είναι πλέον κατά πολύ μεγαλύτερα σε έκταση και προσφέρουν πιο πολλές επιλογές και διαδρομές - απάντηση στην γραμμικότητα που πολλοί είχαν αποδώσει στα Uncharted στο παρελθόν. Η προσθήκη του γάντζου στον εξοπλισμό του προσφέρει ευκαιρίες για αναρήχηση σε πολύ ψηλότερα σημεία των τοποθεσιών απ' ότι άλλοτε, θυμίζοντας σχεδόν τα Tomb Raider ή Assassin's Creed. Μικρή... παραφωνία σε όλα αυτά αποτελεί μόνο ο μηχανισμός κάλυψης, που ενίοτε δεν αποδίδει προβλέψιμα, όμως αυτή δεν αρκεί για να σπιλώσει την εξαιρετική αίσθηση του χειρισμού που ο παίκτης διατηρεί στον περισσότερο χρόνο ενασχόλησής του με το Uncharted 4.