Κρίνοντας από τα παραδείγματα των τελευταίων ετών, θα πρέπει να το αποδεχθούμε ως... αξίωμα πια: όσο περισσότερα μέλη αποκτά μία σειρά video games, τόσο δυσκολότερο αποδεικνύεται για το νεότερο από αυτά να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του κοινού του. Και με τις δύο έννοιες: από την μία οι προσδοκίες αυτές γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες με κάθε νέα "έκδοση", από την άλλη έρχεται σχεδόν αναπόφευκτα μία "κόπωση" για την σειρά, καθώς δεν είναι εφικτό σε κάθε νέο τίτλο να έρχονται στο προσκήνιο διαφορετικά και συναρπαστικά στοιχεία. Το είδαμε με τα Need For Speed, τα Halo, τα Assassin's Creed... και όλα δείχνουν πως τα Tomb Raider έχουν φτάσει στην καμπή της εξέλιξής τους όπου θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το ίδιο πρόβλημα. Απέφυγε το Shadow of the Tomb Raider, η τρίτη περιπέτεια της Lara Croft μετά την "επανεκκίνηση" της σειράς, τελικά, την παγίδα;

Σεναριακά και χρονικά το Shadow ακολουθεί - και κατά βάση ολοκληρώνει - την ιστορία των δύο τίτλων του 2013 και του 2016, στην διάρκεια των οποίων παρακολουθήσαμε όχι μόνο μια νεαρή Croft να μεταμορφώνεται από φοβισμένο κορίτσι σε ατρόμητη τυχοδιώκτρια, αλλά και τα Tomb Raider να πειραματίζονται με το ίδιο τους το στυλ, δίνοντας άλλοτε (υπερβολική;) έμφαση στις μάχες και στην δράση, άλλοτε στην εξερεύνηση ή στην διαχείριση πόρων, ποτέ αρκετή στους γρίφους, προσπαθώντας αλλά μην καταφέρνοντας να επιτύχει την τέλεια ισορροπία που χαρακτήρισε τα πρώτα δύο games της δεκαετίας του '90. Αυτή τη φορά οι Eidos Montreal και Crystal Dynamics πλησίασαν πολύ αυτήν την ισορροπία, όμως ο νέος τίτλος έχει, παραδόξως, άλλες αδυναμίες που οι προκάτοχοί του δεν είχαν.

Χωρίς να αποκαλύψουμε πολλά για την υπόθεση: η Lara στην προσπάθειά της να αποτρέψει την οργάνωση Trinity από την απόκτηση ενός αρχαίου αντικειμένου πολύ μεγάλης δύναμης... κατορθώνει να προκαλέσει το τέλος του κόσμου - κατά τους Mayas - ή τέλος πάντων την αρχή της διαδικασίας του, οπότε στην συνέχεια θα πρέπει φυσικά ν' αποτρέψει την μεγάλη καταστροφή. Η γενική αυτή υπόθεση εμπεριέχει πολλά σεναριακά νήματα και η αλήθεια είναι πως αρκετά εξ αυτών δεν εξελίσσονται ομαλά με αποτέλεσμα να προκύπτουν "κενά" ή βολικά... "άλματα" συχνά. Το γεγονός προκαλεί άσχημη εντύπωση ακριβώς επειδή η παρουσίαση, η σκηνοθεσία και η απόδοση των διαλόγων - όχι οι ίδιοι οι διάλογοι, που είναι μάλλον απλοϊκοί - είναι υψηλού, σε πολλές περιπτώσεις κινηματογραφικού, επιπέδου.

Ευτυχώς το κάπως αφρόντιστο, κλισέ σενάριο και οι μέτριοι διάλογοι δεν αλλοιώνουν το καλύτερο στοιχείο του Shadow of the Tomb Raider, το οποίο δεν είναι άλλο από την εξερεύνηση των ομώνυμων τάφων ή άλλων μυστικών τοποθεσιών. Οι φίλοι της σειράς που είχαν αγαπήσει τα δύο πρώτα TR θ' απολαύσουν τόσο τον σχεδιασμό των χώρων αυτών (μερικοί είναι τόσο μεγάλοι και περίπλοκοι ώστε να θυμίζουν... αυτόνομα επίπεδα παιχνιδιού άλλων τίτλων), όσο και τους γρίφους που θα πρέπει να λυθούν εκεί (μερικοί είναι πανέξυπνοι και κάποιοι πολύ δύσκολοι). Έμφαση έχει δοθεί και στην ελεύθερη κίνηση μέσα στις τοποθεσίες αυτές, αποτελεσματικότερη από ποτέ στο Shadow προσφέροντας πιο πολλές επιλογές απ' ότι τα τυπικά άλματα ή σκαρφαλώματα του παρελθόντος. Η νέα περιπέτεια της Lara Croft αξίζει, ομολογουμένως, ενασχόλησης και μόνο γι' αυτό της το τμήμα.